Beauty and the Villain โฉมงามกับนายวายร้าย

EP.3

9.45 pm.

"แยมขอตัวนะคะพี่ตะวัน"

"อืม กลับดีๆละ"

"ค่ะ"

ฉันยกมือไหว้พี่ตะวันและแฟนของเธอที่กำลังยิ้มให้ก่อนจะเดินออกมาเงียบๆ และที่ฉันไม่ค่อยพูดก็เป็นเพราะฉันเพิ่งจะสมัครงานร้านของพี่ตะวันไม่ถึงสองเดือนน่ะสิ ที่ได้เข้ามันก็เพราะมีคนออกน่ะนะ..ถือว่าโชคดีอยู่เพราะพี่ตะวันใจดี

ติ๊ดๆ

เสียงโทรศัพท์เรียกให้ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกมากดรับ เพราะปลายสายคือพรีม

"ฮัลโหล"

(เลิกงานรึยังๆ)

"เลิกแล้วๆ กำลังจะกลับไปแต่งตัว"

(ดีเลยเดี๋ยวไปพร้อมกันเพราะนี่ก็เพิ่งอาบน้ำเสร็จ)

"โอเคๆ แล้วยังไงโทรมานะ"

(โอเคเพื่อนรัก)

ฉันยิ้มบางๆกับโทรศัพท์ก่อนจะรีบเดินขึ้นรถบัสเพื่อกลับไปแต่งตัวที่ห้อง จริงอยู่ที่วันนี้พวกฉันสอบเสร็จแต่มันก็ยังเหลือปีอื่นที่ยังคงมีสอบกันอยู่ และปิดเทอมนี้ฉันก็คงไม่ได้กลับบ้านตามคืนเพราะต้องอยู่หาเงินต่ออีก

ฉันเลื่อนดูงานระหว่างที่นั่งบนรถบัส เพราะหลังจากปิดเทอมแล้วฉันจะมีเวลาหาเงินได้เต็มวันเลย...ไม่มีงานอะไรที่เกี่ยวกับบัญชีเลยแหะ

"นี่ไง"

ดวงตาฉันลุกวาวตอนเห็นประกาศหาผู้ช่วยนักบัญชีของอู่ซ่อมรถที่ประกาศหาผู้ช่วย 1 อัตรา ยังเรียนอยู่ได้ใช่ไหมนะ...ฉันยิ้มกว้างและรีบทักเข้าไลน์ที่เขาทิ้งไว้เพราะสนใจจะสมัคร ได้เงินรายชั่วโมงแต่ก็ถือว่าเยอะอยู่...ถ้าเอามารวมๆกันต้องพอค่าเทอมแน่

"ขอให้ได้ด้วยเถอะ"

10.32 pm.

-ณ ร้านนวลจันทร์-

"อยากกินลูกชิ้นด้วยอ่ะ"

"มึงสั่งข้าวด้วยเลยไหมอีแป้งถ้าจะแดกกับแกล้มเยอะกว่าเหล้าแบบนี้?"

"โอ๊ย ก็ปากกูว่างอ่ะมึง!"

ฉันหัวเราะขำแป้งกับพรีมที่กำลังทะเลาะกันเรื่องกับแกล้มอย่างขำๆ แต่คือแป้งก็กินเยอะจริงนะคือตอนนี้แทบจะไม่มีที่วางเหล้าแล้วอ่ะ

"ถ้ากูซื้อมามึงอย่ากินกับกูนะ"

"ไม่กินหรอกเพราะกูจะไปซื้อกับมึง"

"อ้าว นี่กูต้องเฝ้าโต๊ะถูกไหม?"

"ไปแปปเดียวว"

ฉันหรี่ตามองเพื่อนทั้งสองที่กำลังดึงแขนกันออกไปซื้อลูกชิ้นทอดที่หน้าร้านอย่างเอือมๆ ก่อนจะหันมาเทเหล้าลงแก้วและเติมน้ำแข็งใส่โดยไม่ผสม เวลาดื่มฉันไม่ค่อยดื่มแบบผสมนักหรอกเพราะเพื่อนอีกสองกินน้อย มันกินไปนิดเดียวก็เมาแล้วเพราะงั้นฉันต้องกินเยอะแทน

"ขอโทษนะครับ"

เสียงไม่คุ้นหูทำให้ฉันที่กำลังขยับโยกไปกับจังหวะเพลงชะงักและเงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาทัก เขายิ้มให้และยื่นแก้วมาขอชน

"ถ้าไม่ว่าอะไรขอชนแก้วด้วยได้รึป่าว?"

"ได้ค่ะ"

ฉันยิ้มให้บางๆทำให้เขารีบนั่งลงข้างๆและเอาแก้วมาชนกับแก้วของฉัน

"เฮ้ยนี่ไม่ผสมเลยเหรอ?"

"อือ ไม่ชอบผสมน่ะ"

ฉันยกแก้วขึ้นกระดกให้รสของเหล้ามันบาดคอก่อนจะกินน้ำเปล่าตามท่ามกลางสายตาคมที่กำลังมองอยู่ เขาหน้าตาดีเลยนะและเพราะเขาหน้าตาดีนี่แหละฉันเลยให้ชนด้วย

"สุดยอดเลย เราชื่อฟ้านะแล้วจริงๆเราก็รู้จักแยมมาก่อนด้วย"

"รู้จักเราด้วยเหรอ?"

"เธอเป็นพนักงานเสริฟร้านเฮียชัยอ่ะ เราเหล่แยมบ่อยๆฮ่าๆ"

ฉันยิ้มขำกับคำพูดของฟ้าก่อนจะพยักหน้าให้เขาดื่มบ้าง

"หมดแก้วสิเราหมดไปแล้วนะ"

"เดี๋ยวนะถ้าหมดแก้วเราก็ต้องกลับโต๊ะไหมอ่ะ?"

ฟ้าเม้มปากมองอ้อนขณะที่ฉันกำลังยกยิ้มมองเขาอยู่อย่างรู้ทัน

"จะแวะมานั่งด้วยบ่อยๆก็ได้นะเราไม่ติด"

"จริงเหรอครับ?"

"จริงค่ะ"

ฉันยิ้มให้ฟ้าพร้อมกับแป้งและพรีมที่เดินมาหลังจากฟ้ากลับไปที่โต๊ะ ทั้งสองต่างเลิกคิ้วและรีบนั่งลงสัมพาดฉันทันที

"เพิ่งมาร้านได้ไม่นานคือผู้มาติดแล้ว?"

"ทำไงได้ล่ะพวกมึงเปิดทางให้ผู้ชายเข้าหากูเอง"

"แสบเวอร์ กูบอกแล้วอย่าให้เจ้าแม่รันวงการร้านเหล้าเพราะเราจะตายกันหมด"

แป้งเบะปากใส่ขณะที่ฉันกำลังเทเหล้าใส่แก้วและเหลือบมองไปทางโต๊ะของฟ้า ที่ตอนนี้ทั้งเขาและเพื่อนต่างมองตรงมาที่ฉันอยู่ฉันจึงยิ้มให้บางๆเพื่อเชื้อเชิญตามประสา

ฉันเป็นคนไม่ค่อยพูดก็จริงแต่ก็ใช่ว่าฉันจะอ่อยใครไม่เป็นน่ะนะ

00.01 am.

"งั้นเอาเป็นว่าไปต่อนะครับ เดี๋ยวเราไปดูแลเอง"

เสียงของฟ้าที่ดังขึ้นทำให้ฉันและเพื่อนต่างมองหน้ากัน เพราะเราตั้งใจจะไปต่อกันอยู่แล้วซึ่งนั้นทำให้แป้งขยับมากระซิบที่ข้างหูฉัน

"ให้มันไปเลยมึงยังไงมึงก็ไม่เมา"

"เอางั้นเหรอ?"

"ดีแล้วมีคนเฝ้าโต๊ะ"

"โอเค" ฉันละสายตาจากแป้งก่อนจะมองฟ้าที่กำลังยืนยิ้มอยู่ "งั้นไปเจอกันที่คลับนะ"

"โอเคเลยครับคนสวย"

ฉันยิ้มให้ฟ้าก่อนเขาจะรีบไปหารถตัวเอง ขณะที่พรีมก็หันมาหรี่ตาใส่ฉัน

"ล่าสุดคือคนสวยแล้ว"

"สวยดิมึงดูเดรสสีแดงของแม่นาง กูยอมจริงๆไม่ได้ผู้คือไม่ใช่แล้วไหม"

"เลิกแซ็วแล้วไปขับรถ"

"มึงขับ แล้วตอนกลับก็ขับกลับด้วยอย่าให้รู้ว่าไปตามผู้ชาย"

"บ้ารึไง"

ฉันส่ายหน้าและรับเอากุญรถของพรีมมาถือไว้ คือจริงอยู่แหละว่าอ่อยเป็นแต่ถ้าจะให้เอาเลยนี่ก็เกินไป..

(พระลักษณ์)

00.23 am.

"พระลักษณ์ยังไม่อยากกลับเหรอคะเนี้ย??"

"ยังอ่ะ เหล้ายังไม่ครึ่งขวดเลยเธอรีบไปไหนวะ?"

ผมเหลือบมองผู้หญิงที่มายืนเต้นยั่วอยู่ข้างๆอย่างมีอารมณฺ์ มีอารมณ์เสียนี่แหละเพราะเธอเอาแต่ชวนผมกลับห้องตั้งแต่เราย้ายจากร้านนั่งชิลมาเข้าคลับแล้ว

"พระลักษณ์อ่ะ"

"อย่างอแงดิเธอก็บอกแล้วว่าจะแดกเหล้าต่อ ถ้าง่วงก็กลับไปนอนไป"

ไอ้โซ่ที่ยืนยกขวดเบียร์กระดกอยู่ข้างๆหันมองผมทันทีหลังผมตอบผู้หญิงที่ตามมาจากร้านนั่งชิลด้วยอย่างหงุดหงิด ชื่อไรแม่งก็ไม่รู้ไม่อยากจำ

"พระลักษณ์นิสัยเสียอ่ะ!"

เธอด่าผมก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะผมอย่างเหวี่ยงๆ ขณะที่ผมก็หันมายกขวดเบียร์ขึ้นกระดกต่อ แม่งวันนี้คนอย่างเยอะเลยคลับแทบจะไม่มีที่ยืน

"มึงเป็นไรวะไอ้ลักษณ์?"

"กูบอกแล้วไงว่ากูหงุดหงิด คันไม้คันมือไปหมด"

ไอ้โซ่เอียงใบหน้ามองอย่างสอดรู้สอดเห็น

"ไม่รู้ว่าเรื่องไรหรอกนะแต่คืนนี้มึงน่าจะไม่ได้คนนั้นแล้ว"

"ช่างแม่งดิวันนี้กูไม่เ****น"

"เป็นไปได้" ไอ้โซ่เลิกคิ้วมองอย่างไม่เชื่อสายตา "อย่าให้เหมือนครั้งที่ขอแจมกับกูนะขอร้องเลย"

"มันส์ก็ว่า"

"โคตร"

ผมยกยิ้มมุมปากมองไอ้โซ่ที่กำลังยิ้มมุมปากพยักหน้าไปตามจังหวะเพลงอย่างรู้กัน และให้พูดก็พูดว่าไอ้โซ่นี่สนิทกับผมโคตรๆแล้วเพราะมันไปเที่ยวกับผมบ่อยถึงมันจะอยู่คนละคณะแต่มันก็ทำอะไรร่วมกับผมหลายๆอย่าง

ส่วนมากก็มีแต่เรื่องมันส์ๆน่ะนะ

"แล้วสรุปไอ้เดย์ไม่มา?"

"ปล่อยมัน"

"ถ้าไม่ใช่ว่ามันเป็นแฟนเอวามึงด่าว่าติดเมียแน่"

"เออดิ เพราะงั้นปล่อยมันดูแลน้องกูไปกูละเบื่อนักพวกมีแฟน"

"มึงก็เคยมี"

"แต่กูก็ไม่เคยหยุดเที่ยวกับมึงเลยนะ"

"เพราะงี้ไงกูเลยรักมึงมา เอ้าแดกสิครับรอไร"

ผมกับไอ้โซ่ชนขวดกันก่อนจะยกกระดกพร้อมกับเสียงดนตรีที่กำลังยกระดับความมันส์จนผมอดจะสะบัดหัวไปตามจังหวะไม่ได้

"เชี้ยอย่างได้"

"อะไร?"

"ผู้หญิงเดรสแดง"

ไอ้โซ่ล็อกคอผมให้ไปดูร่างบางในชุดเดรสสีแดงรัดรูปไปทุกสัดส่วนที่กำลังขยับร่างกายเต้นไปตามจังหวะเพลงด้วยรอยยิ้ม แต่เธอมันโคตรจะคุ้น...ตีนกูกระดิกเลยตอนเห็นหน้าชัดๆ

"เห็นแล้วกูอยากพาไปดูงูที่ห้องเสียแต่มีคนคุม"

ผมมองผู้ชายที่สูงกว่าแยมที่กำลังพยายามจะขยับเข้าหาเธอ แต่ดูแล้วแยมไม่น่าจะสนใจนักจนทำเอาผมยกยิ้มมุมปาก

"มันก็ได้แค่คุม"

"เดี๋ยวๆ คือมึงจะเอา?"

"กูไม่เอา"

"งั้นกูเอา"

"ไม่ได้"

"ยังไงวะไอ้สัตว์" ไอ้โซ่หันมองอย่างอารมณ์เสีย "สองหนึ่งได้กูไม่ติด"

"คนนี้ไม่ได้เพราะนี่มันโจทก์กู"

ไอ้โซ่ขมวดคิ้วมองขณะที่ผมกำลังยิ้มมองแยมโรลที่กำลังสนุกไปกับเพลงอยู่โดยที่ไม่รู้ว่าผมเห็นเธอแล้ว...ปกติผมไม่ชอบความบังเอิญแต่ขอเว้นคืนนี้ไปคืนนึงแล้วกัน

โทษทีที่แอบมองนะแยมโรล แต่เธอคงต้องโทษโลกเองแล้วแหละที่มันกลม.

1.21 am.

"ไอ้ลักษณ์กูต้องกลับแล้วว่ะ"

"เออ ป้องกันด้วยละ"

"ครับเพื่อน"

ผมชกไหล่ไอ้โซ่พร้อมกับยิ้มให้สาวที่กำลังคลอเคลียกับไอ้โซ่ออกไปจากคลับ ก่อนผมจะหันมองไปที่โต๊ะของแยมโรลอีกครั้ง ตอนนี้ตีหนึ่งกว่าแล้วและเพื่อนแค่ละคนของเธอกำลังเมาได้ที่แต่ไอ้ผู้ชายที่มันคุมแยมนี่ยังไง มันตามไม่หยุดเลย

ผมหรี่ตามองแยมโรลที่เดินเซๆออกไปจากโต๊ะคนเดียว ก่อนจะยกยิ้มมุมปากเพราะมันได้โอกาสแล้วที่ผมจะเข้าไปหาเธอ

แต่แปลกนะเมื่อกี้เธอยังดีๆอยู่เลย และดูๆแล้วแยมไม่ใช่พวกคออ่อน...เธอดื่มเก่งแต่ทำไมจู่ๆถึงได้เซออกไปแบบนั้น?

พรึ่บ!

"เฮ เดินยังไงให้เซขนาดนั้นล่ะครับ?"

"ขอบ..นาย?"

ผมยกยิ้มมุมปากและเลิกคิ้วมองแยมโรลที่สะบัดแขนออกจากการพยุงของผมทันทีหลังหันมาเจอว่าคนที่ช่วยไม่ให้เธอล้มไปเมื่อกี้คือผม แยมโรลดูเซอร์ไพรส์สุดๆที่เจอผมซึ่งนั้นทำเอาผมหัวเราะและแตะริมฝีปากตัวเองมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาหยาบโลน

รู้ว่ามันคุกคามแต่พอดีตั้งใจทำ

"ตามมาเหรอ?"

"หลงตัวเองไปไหม?"

"งั้นก็แยกกัน"

ผมหัวเราะมองแยมโรลที่เดินหันหลังและรีบเดินไปทางห้องน้ำ แต่ด้วยคนที่เยอะมันเลยทำให้เธอไปเดินชนเขาจนตัวเองเกือบล้มถ้าผมไม่ตามไปรั้งตัวแยมไว้ทัน

"เดินยังไง?"

"ก็เดินอึ่ก.." แยมเม้มปากแน่นพร้อมหลบสายตาผมที่กำลังกอดประคองเธอไว้อยู่ "ปะปล่อยที"

"ก็เห็นอยู่ว่าเดินไม่ไหว นี่ก็จะช่วยไงคนเมา"

"ไม่ได้เมา!"

แยมเงยหน้ามาตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำจนทำเอาผมหรี่ตามอง เพราะแววตาเธอมันฉ่ำกว่าเคย...ปกติตาแข็งยังกะตาปลาตาย

"รึไม่อยากให้คนอื่นประคองนอกจากแฟนตัวเอง?"

"ใคร?"

"ก็ไอ้หน้าหล่อที่คุมไง เรานี่เห็นเงียบๆก็ช่างเลือกผัวได้ดีเนาะ"

แยมเม้มปากก่อนจะพยายามขยับยืนเองดีๆ แต่ตอนนี้ร่างกายเธอมันอ่อนปวกเปียกไปหมดแล้วไหม..คือถ้าสมมุติผมไม่พยุงคือร่วงอ่ะ

"เลือกสิอย่างน้อยก็ไม่เลือกคนเหี้ยๆเป็นผัวแน่นอน"

"ว๊าย...เหมือนกำลังโดนด่าแต่ไม่เจ็บ"

ผมหัวเราะขำก่อนจะต้องแปลกใจมากขึ้นไปอีก เพราะร่างบางในอ้อมกอดเริ่มสั่นจนผมรู้สึกได้

"จะอ้วกเหรอ นี่เมาขนาดไหนวะเนี้ย?"

"มะไม่ได้เมาแต่มัน..แปลกๆ"

แยมตอบเสียงสั่นพร้อมกับหอบหายใจเสียงดังจนผมอดจะสงสัยไม่ได้ ผมพยุงเธอให้ออกมานั่งตรงเก้าอี้ด้านหน้าห้องน้ำก่อนจะนั่งยองๆลงเพื่อมองใบหน้าจิ้มลิ้มให้ได้ถนัดตา

"เฮ้ยไหวไหมเนี้ยยัยปลาตาย?"

"ใครตายอึ่ก.."

ผมว่าไม่ใช่เรื่องดี ผมขมวดคิ้วมองยัยตาปลาตายอย่างชั่งใจก่อนจะเอื้อมมือไปบีบแก้มให้แยมเงยหน้ามาสบตากัน ซึ่งมันทำเอาผมเผลอกลืนน้ำลายเมื่อสบสายตากับแววตาที่รุ่มร้อนและริมฝีปากฉ่ำวาวที่กำลังเผยอออกจากกันนิดๆ มันเป็นภาพที่โคตรจะอิโรติก..และนี่มันไม่ใช่อาการคนเมา

มันเป็นอาการของคนโดนยาปลุกเซ็กส์