บทที่ 41
“กรี๊ดดดดดดด...”
ทั้งเสียงกรีดร้องคุ้นหูและเสียงกระทืบเท้าเร่าๆ ดังเข้ามาในหู ทำให้เปรมฤดีต้องรีบวิ่งมายังต้นเสียง ก่อนจะยกมือขึ้นทาบอกด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าใครเป็นเจ้าของเสียงแปดหลอดที่ได้ยิน
“ยัยเข็ม! เป็นอะไรของแกน่ะ”
เขมิกาหันมาเห็นแม่ก็ยิ่งโวยวาย “คุณแม่ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอคะว่าเข็มเป็นอะไร”
“อ้าว แล้วฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าแกเป็นอะไรของแก”
เปรมฤดีส่ายหน้าไปมา ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา
“ว่าแต่เรื่องจับลูกชายของป้าลินสำเร็จแล้วหรือไง แกถึงกลับมากรี๊ดๆ ที่บ้านเนี่ย”
เขมิกาได้ยินคำพูดของแม่ก็ยิ่งกรีดร้อง “แม่อย่าพูดถึงคนที่บ้านนั้นอีกนะ เข็มไม่อยากได้ยิน กรี๊ดดดดดด!”
เปรมฤดีได้ยินคำพูดของลูกสาวก็แปลกใจ “ทำไม? เกิดอะไรขึ้น หรือว่าที่แกกลับมานี่ ก็เพราะถูกไล่กลับมา”
เขมิกากำมือแน่น น้ำตาแห่งความเจ็บแค้นไหลทะลัก นึกไปถึงตอนที่ตัวเองโทรไปหาลินดาหลังออกมาจากคฤหาสน์ลินเ
