บทที่ 40
คนที่กำลังหิ้วกระเป๋าอยู่ในมือชะงักกึก เมื่อจู่ๆ บานประตูห้องก็เปิดกว้างออก พร้อมกับร่างของไทเรลล์ที่ปรากฏตรงหน้า เขาก้าวเข้ามาและดึงบานประตูให้ปิดลง คิ้วเข้มหนาดกเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นกระเป๋าในมือของหล่อน
“บอกแล้วใช่ไหมว่าเธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” แล้วเขาก็ตรงเข้ามากระชากกระเป๋าไปจากมือของหล่อน
“เอาคืนมานะ”
หล่อนตามแย่งคืน แต่ไม่ทัน เพราะเขาเดินไปหยุดที่หน้าต่างห้องและเหวี่ยงทิ้งลงไปเสียก่อน
หล่อนชะโงกมองที่ขอบหน้าต่าง ก็เห็นกระเป๋าของตัวเองลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นหญ้าด้านล่างเรียบร้อยแล้ว
“คนบ้า...ทำแบบนี้ทำไม!”
หล่อนหันไปมองหน้าเขาอย่างโมโห น้ำตาซึม แต่เขาไม่มีทีท่าจะสำนึกผิดเลยแม้แต่น้อย ยังคงยืนมองหล่อนนิ่งด้วยสายตามืดลึกเช่นเดิม
“ถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแหละ งามระยับ”
“แต่คุณไม่มีสิทธิ์มากักขังงามแบบนี้นะ!”
หล่อนแหวใส่อย่างเหลืออดเหลือทน เม
