“จะไปไหน”
“เอ่อ…พิมพ์จะไปเก็บเสื้อผ้าให้เสร็จเรียบร้อยค่ะ”
“อวดดี ไม่สบายก็กินยา แล้วก็นอนพักผ่อน”
เขาพูดพร้อมกับยื่นน้ำและยามาตรงหน้าเธอ
พิมพ์ใจกำลังจะยื่นมือไปรับ แต่ก็ต้องชะงักไว้เพราะเขาพูดขึ้นมาว่า
“อ้าปาก”
พิมพ์ใจเหลือบตามองเขาแวบหนึ่ง เห็นสายตาดุของเขาแล้วเธอก็รีบอ้าปากตามที่เขาสั่ง
อารัญป้อนยาป้อนน้ำคนไข้ เขาบังคับให้เธอกินน้ำจนหมดแก้ว
“นอนลงไป ห้ามลุกไปไหน อีกสักพักค่อยตื่นมากินข้าว”
“ค่ะ”
พิมพ์ใจเอนกายลงนอนตามที่เขาบอก หญิงสาวกำลังจะดึงผ้าห่มมาคลุมกาย แต่คนที่เพิ่งป้อนยาเธอไปเมื่อ ก็เป็นคนจัดการดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอก่อน
“ขอบคุณค่ะ”
อารัญหันหลังให้เธอพอดี ในตอนที่เธอเอ่ยคำขอบคุณ ราวกับว่าเขาไม่อยากฟัง ไม่อยากได้ยิน
พิมพ์ใจมองตามแผ่นหลังกว้าง ไม่ว่าเขาจะทำให้ด้วยความเต็มใจ หรือว่าทำให้เพราะกลัวว่าเธอจะมานอนตายอยู่ในห้องของเขา แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอก็รู้สึกดี รา
