พิมพ์ใจตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนบ่ายโมง เธอปวดเมื่อยตามเนื้อตัว และเจ็บแสบกลางซอกขา รู้สึกถึงความร้าวระบม จนไม่อยากขยับตัว ไม่อยากจะลุกไปไหน แต่ก็ต้องฝืนร่างกายลุกขึ้นนั่ง
พิมพ์ใจถอนหายใจบางเบา เธอมองไปรอบกาย ไม่เห็นคนใจร้ายอยู่ในห้องนอนแล้ว แต่พอหญิงสาวจะลงจากเตียง ประตูห้องนอนก็เปิดออก
“ตื่นแล้วเหรอ พวกเขาเอาของของเธอมาส่งแล้ว ลุกไปล้างหน้าล้างตา แล้วก็มาจัดของให้เรียบร้อย”
“ค่ะ”
พิมพ์ใจกัดฟันขยับตัวลงจากเตียง หญิงสาวเดินเชื่องช้าไปยังประตู คนตัวโตที่ยืนกอดอกพิงกรอบประตูอยู่เบี่ยงตัวหลีกทางให้เธอเดินผ่านออกไป
ตาคมมองตามร่างบางที่สวมเพียงเสื้อยืดสีขาวของเขา เธอเดินช้า และดูเหมือนว่า จะไม่ค่อยสบายตัวเท่าไร อารัญอยากรู้ว่าเธอตัวร้อนไหม เขาจึงเดินตามเธอไป มือหนายื่นออกไปเพื่อจะแตะบ่าบอบบาง แต่เมื่อฉุกคิดบางอย่างได้ เขาก็กำมือแน่น แล้วดึงมือกลับมา ปล่อยให้เธอเดินห่างออกไป
พิมพ์ใจใช้เวลาค่
