พิมพ์ใจมองหน้าผู้สูงวัยอย่างชั่งใจ เธอซาบซึ้งในน้ำใจที่คุณแม่ราณีมอบให้ เธอรู้ว่าท่านพูดจริง และทำได้จริงอย่างที่พูด ก็ดูอย่างคอนโดที่ท่านให้เธอพักอาศัย ท่านบอกว่าจะไม่ให้ใครไปยุ่งไปกวนใจเธอ ก็ไม่มีใครไปกวนใจเธอเลยอย่างที่ท่านรับปากไว้ ทว่าเธอไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนใจร้ายแล้ว เธอถือว่าเธอได้ชดใช้ทุกอย่างให้เขาหมดสิ้นแล้ว เขากับเธอไม่ควรมีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก
แต่คุณแม่ราณีคือผู้มีพระคุณ เธอไม่อยากทำให้ท่านเสียน้ำใจ หญิงสาวจึงยิ้มอ่อนบาง และบอกกับท่านว่า
“ค่ะ ถ้าพิมพ์มีปัญหา หรือต้องการความช่วยเหลือ พิมพ์จะติดต่อคุณแม่เป็นคนแรกค่ะ”
คุณราณีพยักหน้ารับยิ้ม ๆ ท่านยื่นมือออกไปลูบศีรษะเล็กเบา ๆ
พิมพ์ใจมองกลับไปทางที่สายน้ำกำลังพัดพากลีบดอกไม้และเถ้าอังคารของคุณพ่อกับคุณแม่ลอยห่างเธอออกไป น้ำตาเอ่อคลอเต็มหน่วยตาอีกครั้ง
เธอไม่เหลือใครแล้วจริง ๆ
อารัญมองหญิงสาวตลอดเวลา แต่เธอไม่มองมาทางเขาเ
