ในตอนที่พิมพ์ใจเดินผ่านล็อบบี้ เพื่อจะไปขึ้นลิฟต์ ก็มีผู้หญิงเดินมาขวางทางเธอไว้ พิมพ์ใจขมวดคิ้ว มองหน้าคนตรงหน้าด้วยความแปลกใจ และเธอรู้สึกคุ้นหน้าของผู้หญิงคนนี้มาก
“ฉัน…วาสินี เป็นว่าที่คู่หมั้นของคุณรัญ”
พิมพ์ใจจำได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
“คุณวาสินีมีธุระอะไรกับพิมพ์หรือคะ”
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”
“ถ้าเป็นเรื่องของคุณรัญ พิมพ์ไม่มีอะไรจะคุยกับคุณค่ะ เพราะพิมพ์กับคุณรัญไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว”
“แต่เท่าที่ฉันเห็น มันไม่ใช่แบบนั้น ก็ขนาดงานศพของพ่อกับแม่เธอ รัญเขายังจัดการให้เธอทุกอย่าง”
“มันจบแล้วค่ะ พิมพ์จะไม่ติดต่อคุณรัญอีกแล้ว”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี”
วาสินีกวาดสายตามองพิมพ์ใจตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาของเธอเต็มไปด้วยความดูถูกและเย้ยหยัน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พิมพ์ขอตัวก่อนนะคะ” พิมพ์ใจหมุนตัวหันหลังให้วาสินี แต่ยังไม่ทันได้ก้าวไปไหน วาสินีก็จับข้อมือเธอดึงรั้งเอาไว้
พ
