“คุณคะ เด็กสองคน”
คุณหญิงชลิดาแอบชะเง้อมองออกไปที่หน้าห้องอาหาร ดวงตาเต็มไปด้วยความปีติ ที่ได้เห็นลูกชายของเธอก้มลงจูบเด็กสาวตัวเล็กอย่างทะนุถนอม
“คุณหญิง ใครอนุญาตให้ไปแอบดูลูกกันครับ มานี่เลยมานั่งกินข้าว เดี๋ยวนี้”
เสียงเข้มของคุณยุทธศักดิ์เอ่ยเรียบๆ เต็มไปด้วยความเอ็นดู แล้วเขาก็ดึงแขนภรรยาเบาๆ ให้กลับมานั่งที่โต๊ะอาหารด้านใน
“ก็ฉันอยากดูความน่ารักของลูกๆนี่นา คุณดูสิฟอร์มรักหนูการ์ตูนจะตายไป”
คุณหญิงชลิดายังยิ้มตาหยี ริมฝีปากคลี่ยิ้มไม่หยุดแม้ถูกสามีดึงกลับเข้าโต๊ะ
“ได้ยังไงล่ะครับ เดี๋ยวเด็กเค้าเห็นเข้าก็เขินกันหมดน่ะสิ”
คุณยุทธศักดิ์บ่นทุ้มๆ แต่แววตาที่มองภรรยากลับอบอุ่น ชนิดที่คนรักกันมายี่สิบปีก็รู้ได้ทันทีว่า เขาเองก็ปลื้มไม่ต่าง
คุณหญิงได้แต่มองสามีแล้วเบาเสียงลง
“ก็มันอดไม่ได้จริงๆนี่คะ”
ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้แอบส่องกันอีกรอบ เสียงเท้าสองคู่ก็ดังขึ้นใกล้เข้ามาเรื่อย
