“หึ! ว่าแล้ว…”
ฟอร์มเอ่ยเสียงเรียบ แววตานิ่งมองเธอราวกับตัวเองเดาถูก ทั้งที่ตัวเองก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว แต่ก็ถามไปงั้นแหละ ถามเพื่อให้ดูเนียนๆไป
“ว่าแล้ว...ว่าแล้วยังไงคะพี่ฟอร์ม”
การ์ตูนถามเสียงแผ่ว ริมฝีปากยังคงสั่น เพราะเพิ่งจะหยุดร้องไห้ไปเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
“ก็ว่าแล้วไง ร้องไห้จนขับรถชนขนาดนี้ ยังไงก็ต้องถูกทิ้งมาแน่ๆ”
การ์ตูนชะงัก ก่อนจะรีบส่ายหน้า
“หนูไม่ได้ถูกทิ้งค่ะ หนูเป็นคนทิ้งเขาเองต่างหาก เพราะหนูเป็นคนบอกเลิกเขาค่ะ”
ฟอร์มเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่ง
“อ้าวเหรอ~ แล้วร้องทำไมอะ”
คำถามเรียบง่าย แต่กลับทำให้คนที่ฟังเจ็บจี๊ดขึ้นมาเลยทีเดียว
การ์ตูนเม้มปากแน่นก่อนตอบ
“ก็หนูเสียดายน่ะค่ะ เสียดายที่ให้ใจผิดคนแล้วก็เชื่อใจผิดคน หนูซื่อสัตย์กับเขาโดยมาตลอด หนูไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนที่เข้ามาในชีวิตหนูเลยก็เพราะเขา หนูซื่อสัตย์หนูปิดกั้นทุกคนก็เพราะเขา หนูไม่เคยมองผู้ชายคนอื่น
