26
รุ่งเช้าวันใหม่
ฉันตื่นนอนตั้งแต่เช้า ลงไปทำอาหารไว้ให้ซาตาน พ่อเขากับป้าฉันไม่อยู่แล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำดีกับฉัน หน้าที่ฉันก็คงเป็นเหมือนเดิม ซาตานยังไงก็คือซาตาน
สวบ!
ฟอดดดดด ฟอดดดด"
"มอนิ่งครับ ทำไมตื่นแล้วไม่ปลุกกันเลยฮึ"ตายยากจริงๆพูดถึงก็มาเลย คุณฌอนสวมกอดฉันที่กำลังยืนทำกับข้าวอยู่ หอมแก้มซ้ายขวาเอาคางเกยไว้บนไหล่ฉันแล้วถาม
"ปล่อย ฉันทำกับข้าวอยู่"ฉันบอกเสียงนิ่งแกะมือเขาออก แต่เขากอดแน่นเกินไปแกะไม่ออก
"วันนี้ทำอะไรกิน ห๊อม หอม ฟอดดด แก้มนี้ก็หอม"เขาไม่ปล่อยแถมยังถามต่อและขโมยหอมแก้มฉันอีก เขาเปลี่ยนไปจากอาทิตย์ที่แล้วอย่างสิ้นเชิง จะทำให้ฉันรักแล้วทำให้เจ็บอีกรึไง
"บอกให้ปล่อย ฉันทำกับข้าวอยู่ ไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารนู้น"ฉันพูดเสียงเข้มขึ้นเมื่อเขาไม่ยอมฟังสิ่งที่ฉันพูด มันน่าโมโหเสียจริงๆ
"ก็ทำไปสิ กอดเฉยๆ ไม่กวน"เขายังหน้าด้าน ไม่กวนของเขาคือขโมยหอมแก้มฉันทุกๆห้านาท
