27
"ฮือออ กลัว"ยัยเปี๊ยกกอดผมแน่น แน่นมาก เธอคงกลัวมากสินะ
"ไม่ต้องกลัวนะ พวกมันไม่ตามมาแล้ว "ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำไงให้เธอหายกลัว นอกจากกอดปลอบแบบนี้
อย่าให้ผมรู้นะว่ามันเป็นพวกไหน ได้ตายกันทั้งโคตรแน่ มาทำให้ยัยนี่ตกใจกลัวได้ไง! ผมแค่จะพาเธอไปที่บ้านพักต่างอากาศเท่านั้น แต่ดันมาเจอเรื่องแบบนี้ แต่ก็ต้องโทษผมเองที่ไม่รอบคอบ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองมีศัตรูมากแค่ไหนก็ยังไม่ระวังตัว ดีนะที่ไอ้แดนตามมาช่วยได้ทัน
ก๊อกๆ
"นายครับ"ไอ้แดนเดินมาเคาะประตูเรียก มันคงจัดการกับพวกนั้นเสร็จแล้ว ผมพยักหน้าให้มันเป็นการรู้กัน เปิดประตูลงจากรถโดยมีร่างเล็กอยู่ในอ้อมกอด เปลี่ยนมานั่งรถอีกคัน ส่วนคันนั้นการ์ดเป็นคนขับ
"ฮึก! ฮึก! ฮือออ"อองฟองยังร้องไห้ไม่หยุดในอ้อมกอดของผม เธอน่าสงสารมากแต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ขวัญหายหมดแล้วเมียกู
"ฉันอยู่นี่แล้วไง ไม่ร้องนะคนเก่ง จุ๊บ"ผมยังคงปลอบประโลมร่างเล็กอย่าง
