EP.2
2704 Words
"อ้าวสวัสดีครับเฮีย เจ้าหญิงเป็นไงบ้าง?"
"เข้าข่ายภาวะซึมเศร้าว่ะ"
ผมตอบและเปิดกรงให้เจ้าหญิงออกมาซึ่งลูกสาวผมก็รีบกระโดดออกจากกรงและหันมองผมอย่างไม่พอใจก่อนวิ่งหนี...โห ใจพ่ออย่าแป๋วเลยเจอลูกสาวเมินขนาดนี้
"มันเกิดจากอะไรอ่ะ?"
"ก็มึงไม่เล่นกับลูกกูไงไอ้คมกูบอกแล้วไงว่าอีกหน้าที่มึงนอกจากชงเหล้าคือเล่นกับลูกกู!"
ไอ้คมบาร์เทนเดอร์ประจำร้านเหล้าร้องโวยใส่ทันทีขณะที่มันกำลังเช็ดแก้วเหล้าอยู่หลังบาร์ อ่อผมเปิดร้านเหล้าด้วยหุ้นกับพวกไอ้พายุและไอ้ยักษ์ เปิดได้หลายเดือนแล้วเปิดชั้นหนึ่งของบ้านผมเนี้ยแหละเป็นบาร์เล็กๆไว้นั่งชิล บ้านผมเป็นตึกสี่ชั้นชั้นแรกเป็นบาร์ชั้นสองห้องนั่งเล่นชั้นสามเป็นห้องนอนส่วนชั้นสี่เป็นดาดฟ้า เพิ่งสร้างเสร็จเลยออกแบบโดยใบเตยอยู่โดยใบเตยและลูกสาวของเขา
"โอ้ยเฮียแค่ชงเหล้าผมก็ยากอยู่แล้วไหมถึงร้านเฮียเป็นบาร์เล็กๆแต่ลูกค้าเต็มทุกวันนะครับท่านน"
"ทำบ่นไอ้สัส"
"ถามจริงพี่ใบเตยเลี้ยงแมวทำไมถ้าจะให้คนอื่นดูให้แบบนี้"
เสียงเรียบของยิ่งสาวร่างบางสุดเซ็กซี่ที่เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมถาดแก้วในมือ ผมยิ้มให้เบลล์และรีบเดินไปถือถาดแก้วช่วยน้องทันที น้องสวยน้องแซ่บและน้องเป็น..
ฟึ้บ!
"แฟนกูกูช่วยเอง" ผมหรี่ตามองไอ้ยักษ์ที่เดินมาตัดหน้ายกถาดช่วยเบลล์ขณะที่มันก็มองผมด้วยสายตานิ่งเรียบจนผมกรอกตาใส่
"คนทั้งประเทศรู้แล้วจ้าว่าน้องเป็นแฟนมึงโถ่คบกันแค่ปีกว่าๆทำอวด"
"โถ่..โสดแล้วพาล"
ผมถลึงตามองไอ้ยักษ์อย่างไม่พอใจ
"คนไม่มีเมียก็น่าสงสารแบบนี้แหละ"
นั้น...วันนี้มันวันอะไรของกูวะ ผมหรี่ตามองไอ้พายุที่ยกลังเบียร์เข้ามาพร้อมกับน้องหนูนิ่มแฟนสุดน่ารักน่าบีบของมันหนูนิ่มรีบวิ่งไปหาเจ้าหญิงของผมและเล่นกับเจ้าหญิงทันที แม่ง...
"วันนี้มันวันอะไรวะทำไมพวกมึงมากันครบคู่แบบนี้?"
"วันเสาร์ไงคะ" หนูนิ่มหันมาตอบตาใสไม่เข้าใจว่าผมกำลังประชดอยู่ ผมเม้มปากและเดินไปนั่งข้างๆน้องนิ่มทันที "พี่ใบเตยเป็นอะไรคะ?"
"เป็นคนน่ารักค่ะ"
"พี่ไม่เหมาะกับคำว่าน่ารักหรอกเชื่อเบลล์"
"นี่ก็ตรงจัดๆ"
ผมบ่นพร้อมกับเบลล์ที่เดินยิ้มมานั่งขนาบข้างผมอีกทีเล่นเอาผมแสยะยิ้มใส่ไอ้พวกหมาขี้หวงที่กำลังจัดของอย่างผู้ชนะ...เฮอะ! วันนี้สาวๆเลือกอั๊วว่ะพวกขี้แพ้!
"แล้วตกลงเจ้าหญิงเป็นอะไรคะ?"
น้องนิ่มถามขณะที่กำลังลูบหัวเจ้าหญิงอยู่ ปกติเจ้าหญิงดุนะแต่เพราะรู้จักกับพวกเพื่อนและแฟนเพื่อนผมดีีแล้วเลยยอมให้จับง่ายๆ
"ภาวะซึมเศร้าน่ะ พี่ไม่ค่อยมีเวลาให้"
"พี่ยุ่งหรอคะ" น้องนิ่มถามซึ่งผมก็เม้มปากและพยักหน้าอย่างเครียดๆ
"ปกติมีงานมีการทำอยู่หรอพี่อ่ะ?"
"โถ่เบลล์เห็นแบบนี้พี่ก็มีงานนะ"
"งานผลิตลูกเคลื่อนที่น่ะ" ผมหรี่ตามองไอ้พายุอีกครั้งซึ่งมันก็เบะปากใส่และเดินไปจัดเบียร์ต่อหลังจากที่ได้แซะผมแล้ว ไอ้คนขี้อิจฉา
"งานผลิตลูกเคลื่อนที่.." น้องนิ่งว่าตามเบาๆก่อนจะหันมองผมและหลบสายตาอย่างเขินๆเล่นเอาผมต้องรีบยกมือโบกไปมา
"เฮ้ยไม่ใช่แบบนั้นๆ"
"ใช่เถอะ วันก่อนเบลล์ยังเห็นพี่ไปส่งดาวคณะบัญชีอยู่เลย"
"โอ้ยย ว่าไป"
"กูก็นึกว่ามึงเล่นแต่สาวม.เราเดียวนี้มึงเล่นข้ามม.ด้วย??" ไอ้ยักษ์เงยหน้ามาถามขณะที่กำลังเช็ดโต๊ะอยู่จนผมได้แต่ถอนหา่ยใจอย่างเอือมๆ ทุกคนล้วนรุมกูจริงๆ
"ก็บอกแล้วไงว่ากูมันสาธรณะกูก็เล่นมันทุกที่แหละ" ผมตอบอย่างมั่นอกมั่นใจไม่มีความอายสักนิดเพราะ... "กูหล่อไงสาวๆแม่งเข้าหาตลอดจริงๆก็ก็เบื่อนะแต่สาวๆมันร่ำร้องกูเลยต้องทำตามความต้องการนั้น"
"มึงเ****นล้วนๆเตยมึงแค่คั่วเพราะสนองความเ****นตัวเอง"
"พี่พายุ" ผมยักคิ้วให้ไอ้พายุทันทีหลังจากที่มันโดนสกัดดาวรุ่งเพราะน้องนิ่มเรียกชื่อ น้องมองมันด้วยสายตาดุๆ "บอกกี่ครั้งแล้วคะเวลาพูดกับเพื่อนอ่ะ"
"จ้า หนูก็รู้พี่ไม่ใช่คนหยาบคาย"
"แต่ที่หยาบเพราะมาจากสันดานล้วนๆไม่บอกหนูนิ่มด้วยล่ะ?"
ผมลอยหน้าลอยตาสวนคืนจนไอ้พายุยกนิ้วกลางใส่เพราะมันคงไม่สามารถหยาบคายใส่ผมได้อีกในตอนนี้ ตอนที่หนูนิ่มนั่งอยู่แบบนี้ ฮ่าาๆพวกกลัวเมียย
"จริงๆแล้วพี่ใบเตยซื้อเจ้าหญิงมาเลี้ยงเพราะอะไรอ่ะ" เบลล์ถามอีกครั้งพร้อมกับลุกไปช่วยไอ้ยักษ์เช็ดโต๊ะ..อ้าวถามกูแล้วเดินหนีคือไรวะครับ?
"ก็ซื้อมาเลี้ยงเพราะอยากเลี้ยงไงจ๊ะ"
"ใช่หรอดูพี่ไม่ได้สนใจเจ้าหญิิงเท่าไหร่เลยอ่ะ"
หนูนิ่มว่าเสริมก่อนที่เจ้าหญิงจะลุกวิ่งไปเล่นที่อื่นไม่เล่นกับน้องต่อเพราะคงเบื่อ ลูกสาวผมเบื่อคนง่ายน่ะแต่ที่ดูเบื่อที่สุดคงเป็นพ่ออย่างผม เนี้ยดูดิขนาดเรียกยังทำแค่มองด้วยหางตาเลยโคตรหยิ่ง!
"มันเลี้ยงตามกระแสน่ะ" ผมเหล่มองไอ้ยักษ์ทันทีที่มันพูดจบซึ่งไอ้น้องคมที่กำลังเตรียมของอยู่ก็พยักหน้า
"จริงพี่ เฮียซื้อมาเลี้ยงตามกระแส"
"กูเข้าใจนะว่าพวกมึงชอบอิจฉาที่กูหล่อกว่าแต่ก็ไม่จำเป็นต้องมารุมกันแบบนี้ก็ได้ไหมวะเดี๋ยวปั๊ดกูโบกเรียงตัว"
"หูยย วันนี้เฮียแม่งโคตรน่ากลัวหงุดหงิดอะไรฮะผมถามจริง" ผมกรอกตาใส่ก่อนจะลุกไปที่หลังบาร์หาผสมเหล้ากิน
"กูนกมาน่ะสิ"
"ห๊ะ!?" คนทั้งร้านต่างหันมองผมทันทีก็พวกเพื่อนผมและแฟนมันแหละ
"ช่วยเก็บความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองสักนิด"
"โถ่เตยครับ เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ไง"
"ไม่ดิพายุกูคิดอยู่แล้วว่าสักวันต้องมีคนไม่เอามัน"
ผมหัวเราะเมื่อไอ้เพื่อนตัวดีเดินมาเกาะขอบบาร์วิจารณ์ผม ผมยกแก้วขึ้นจิบเบาๆก่อนจะยกยิ้ม
"มันก็ท้าทายดีไม่ใช่ไงที่จะมีคนที่ปฏิเสธกูบ้าง"
"มึงเสียหน้า?" ผมส่ายหน้าให้ไอ้พายุ
"กูไม่เสียหน้าแต่กูรู้สึกสนุก" พวกมันทั้งสองมองหน้ากันทันทีก่อนจะหันมามองผมที่กำลังยกแก้วขึ้นดื่มจนหมด "น้องเขาโคตรหยิ่งแล้วแม่งพวกหยิ่งๆนี่กูโคตรชอบ"
"ชอบแบบ..ความรัก?" ไอ้ยักษ์ถามส่วนไอ้พายุส่ายหน้า
"ชอบเพราะมันอยากเอาชนะเขาน่ะสิ"
"เอาจริง นี่มึงจะจีบเขาเพื่อเอาชนะ"
"กูไม่ได้พูดเลย พวกมึงน่ะคิดไปเอง" ผมว่าพร้อมยักไหล่ "ให้กูมีความรักบ้างไม่ได้อ่อ?"
"ถ้ามีความรักจริงๆพวกกูก็ดีใจ" ไอ้ยักษ์ว่าและมองผมด้วยสายตานิ่งๆก่อนมันจะเดินไปเช็ดโต๊ะต่อทิ้งให้ผมยืนยิ้มคนเดียวขณะที่ไอ้พายุยังมองอยู่
"อะไร?"
"มึงมีรูปขาไหม? กูอยากดูรูป"
"เออว่าแล้วกูหาแป๊บ"
ผมว่าและวางแก้วลงที่โต๊ะก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเสริชหาชื่อคลีนิค ผมถามที่โต๊ะพนักงานก่อนออกมาเลยรู้ว่าน้องภีมเรียนสัวแพทย์แต่พวกเธอไม่ให้เบอร์โทรน้องกับผมอ่ะ แม่งโคตรขี้หวง
"แม่ง เจอด้วยว่ะ!"
ผมว่าเสียงดังและมองดูรูปภาพหน้าแกของเพจคบีนิคซื่งเป็นภาพถ่ายรวมและน้องยืนอยู่ข้างๆผู้ชายแก่ๆซึ่งน่าจะเป็นพ่อไม่ก็ปู่ น้องยิ้มอย่างน่ารัก! แถมยัง...น่าเอาชิบหาย!
"เดี๋ยว..สเปกมึงหรอแบบนี้?" ไอ้พายุที่กำลังดูด้วยถามทันทีก่อนมันจะแย่งไปกดดูใกล้ๆ "ยักษ์มึงมาดูโคตรเรียบร้อย"
"ไหน" เรียกไอ้ยักษ์แต่ทั้งเบลล์หนูนิ่มและไอ้คมรีบเดินไปมุงดูทันทีทำเอาผมได้แต่เท้าคางมองพวกขี้เสือก... "เออว่ะ เห็นแล้วไม่แปลกใจเลยทำไมน้องปฏิเสธมึง"
"ทำไมออกจะน่ารัก"
"ปกติมึงชอบแต่สาวโนตมนิ" ผมยักไหล่
"กูชอบทุกแบบเผื่อมึงไม่รู้นะพายุ"
"เฮียคนนี้ผมรู้จัก!" ผมเบิกตามองไอ้คมทันที
"จริงน่ะ!?"
"จริง! เฮียลืมป่ะว่าผมอยู่ปีหนึ่ง!"
"เออเพราะหน้ามึงแก่กูเลยลืม" ผมว่าเสียงเรียบและมองมันทำเอาไอ้คมจิ๊ปากใส่ทันที
"งั้นไม่บอกเฮียแล้ว!"
"กูจะให้โบนัสถ้ามึงบอก"
"โอเคเตรียมจดนะฮะ"
"หน้าเงินทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง ทำงานต่อเถอะเรา"
ไอ้พายุว่าก่อนจะคืนโทรศัพท์ให้ไอ้คมถือและเดินไปทำงานต่อแต่แม่งใครสนวะปล่อยมันทำงานไปเถอะกูขอตามรักคืนใจก่อน!
"บอกกูดิวะกูรออยู่"
"เธอชื่อภีมฮะอยู่ปีหนึ่งสัตวแพทย์"
"เออรู้แล้ว"
"เธอเป็นคนเงียบๆแต่ตอนรับน้องที่อยู่กลุ่มเดียวกันมีแต่รุ่นพี่ชอบ ภีมหน้าโคตรเหมือนแมว"
"เออ! ว่าแล้วทำไมกูชอบ!" ก็ว่าอยู่ว่าหน้าแม่งหยิ่งเหมือนใคร เหมือนลูกกูนี่เอง! "แล้วไอจีไลน์?"
"มีแต่ไอจี"
"เอามาดิ"
"แป๊บดิเฮียเดี๋ยวหาก่อน" ผมพยักหน้าก่อนจะชะงักและหันมองไอ้คมที่กำละงกดหาไอจีน้องที่ไอจีมัน "เจอแล้วๆ"
"นี่อย่าว่าว่ามึงก็ชอบหมวยกู?"
"หมวย?"
"ก็น้องภีมไง!"
"โอ้ยเฮียก็เพื่อนกลุ่มรับน้องเดียวกันป่ะ"
"ไอ้ห่ายังไม่ได้น้องแต่หึงเก่ง" ไอ้พายุแซวซึ่งผมก็พยักหน้าไม่ค้านเหี้ยไร ค้านทำไมขี้เกียจพูด
"หมวยกูมีแฟนยัง?"
"ถ้ามีแล้วเฮียจะทำไงจะยังจีบต่อม่ะ?"
"เออ มีแฟนแล้วยิ่งดีดิคู่แข่งก็มีแค่หนึ่งแต่ถ้าโสดนี่คู่แข่งอย่างเยอะเลยนะมึง"
"โห.."
"อย่าว่าเฮียสอนเฮียแค่แนะนำแต่เวลามึงจะเอาใครนี่พวกมีแฟนมึงเล็งไปเลยคู่แข่งแค่คนเดียวหวานหมู"
ผมยักคิ้วให้ไอ้คมพร้อมตบไหล่มันก่อนจะก้มดูหน้าจอตัวเองที่ขึ้นไอจีน้องภีมของพี่อยู่ รูปโปรเป็นรูปท้องฟ้าว่ะแต่ติดไพรเวท...แต่ไอด้อนแคร์ครับขอแม่งเลยดิอย่าเสียเวลา
"เอาโทรศัพท์มึงมาดิ๊" ผมแบมือขอโทรศัพท์ไอ้คมซึ่งมันก็ส่งให้ผมจึงโบกมือไล่มันไปทำงานต่อและหันมาดูรูปในไอจีน้องที่มีถึงสามรูป! "seriously??"
รูปอย่างน้อย! ดูดิรูปแรกรูปเดียวกะรูปหน้าปกคลีนิครูปสองรูปท้องฟ้าส่วนรูปที่สามก็...
"ฮอลล I like u." (ผมชอบคุณ)
ถ้าไม่ติดว่าไอจีไอ้คมกูคอมเม้นแล้วนะเฮ้ย น่ารักจนกูเพ้ออ่ะ...หน้าอย่างแมวว ผมแคปรูปจากโทรศัพท์ไอ้คมและส่งรูปน้องเข้าไลน์ตัวเองทันทีก่อนจะลบให้เสร็จสรรพ
"ขอบใจมากน้องคมของพี่" ผมคืนโทรศัพท์ให้มันพร้อมตบตูดไอ้คมเบาๆก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับมันที่โวยวายตามหลัง เจ้าหญิงของพ่ออยู่ไหนคะเนี้ยย"
ผมว่าเสียงหวานและเดินไปหาลูกสาวที่กำลังนอนอยู่บน เจ้าหญิงเหลือบมองผมก่อนจะยกเท้าขึ้นยันปากผมไว้ทันทีที่ผมพยายามจะก้มไปไซร์คอ ให้ตาย..
"นี่คุณพ่อนะคะกล้าเอาเท้ามายันได้ไงไม่น่ารักเลย!"
ฟ่อ!!
"เชี้ย!" ผมกระโดดถอยห่างพร้อมยกมือขึ้นยกอย่างยอมแพ้เพราะลูกสาวเพิ่งขู่ "หนูใจร้ายกะคุณพ่อแบบนี้คุณพ่อไม่รักแล้ว วันนี้อยู่กะลุงๆป้าๆไปนะคะเดี๋ยวค่ำๆพ่อกลับ"
"มึงจะไปไหนวันนี้ไม่อยู่ร้าน?"
"พวกมึงอยู่กันครบคู่กูก็ต้องไปหาคู่ของกูสิวะ"
ผมหันไปตอบไอ้ยักษ์ที่ถามก่อนจะเดินขึ้นบันไดมาอาบน้ำแต่งตัวที่ชั้นสองและเดินลงมาชั้นล่างเมื่อแต่งตัวเสร็จ ซึ่งร้านเพิ่งเปิดผมเดินไปลูบหัวลูกสาวและเกาคางให้อย่างเอ็นดู
"เดี๋ยวคุณพ่อกลับนะคะเฝ้าร้านดีๆอย่าดื้อนะลูก"
"อ้าวเฮีย.."
"กูรีบๆ"
ผมตะโกนบอกไอ้คมที่เรียกก่อนจะรีบวิ่งออกจากร้านเพราะเดี๋ยวพวกไอ้พายุมาเรียกให้อยู่ร้านอีก คืนนี้พี่มีนัดพี่ต้องรีบ!
.
.
"ใบเตย.." ผมที่กำลังคาบบุหรี่อยู่ในปากหันมองร่างบางที่ขยับขึ้นมากอดจากด้านหลังตัวเองก่อนจะเลิกคิ้วพร้อมกับจุดไฟเซ็กที่ปลายบุหรี่ "วันนี้นอนกับครีมนะคะ"
เธอว่าพร้อมกับขยับนมตัวเองถูไถไปกับแผ่นหลังเปื้อยเปล่าของผมขณะที่มือร้อนก็ลูบไล้ไปตามต้นแขนข้างซ้ายที่เต็มไปด้วยรอยสักของผม
"ไม่ได้หรอก" ผมตอบและยกแขนขึ้นดูนาฬิกาแม่งเกือบตีสามแล้ว "ต้องกลับไปให้อาหารแมวน่ะ"
"อ่อ เจ้าหญิงใช่ไหมคะที่ใบเตยลงในไอจีบ่อยๆ" ผมพยักหน้าและพ่นควันสีขาวออกมา "พาครีมไปด้วยไม่ได้หรอคะครีมอยากเจอน้องครีมรักแมวนะ..อยากเป็นแม่แมวด้วย ^^"
"ฮะๆ" มือบางลูบไล้ไปทั่วหน้าอกผมก่อนจะลากลงมาที่หน้าท้องผมที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแต่มันไม่ได้ไปต่อเพราะผมจับมือเธอเอาไว้ซะก่อน "วันนี้ร้านน้ำปิดแล้วนะผลิตต่อไม่ได้แล้ว"
"งื้ออ ทำไมอ่า.."
จะบอกว่าไงดีวะว่าเอาเธอแล้วแม่งไม่มันส์ ผมเม้มปากและลุกขึ้นเดินหาเสื้อใส่แทน
"ต้องไปให้อาหารลูกไง"
"ใบเตยอ่ะ!" ผมยิ้มเมื่อเธอเริ่มเหวี่ยงและเดินไปกดจูบที่ริมฝีปากบางเบาๆก่อนจะขยับออก
"อย่าเหวี่ยงสิครับ"
"ใบเตยก็อยู่สิคะแค่แมวเอง"
"ฮะๆ คืนนี้สนุกมากไปล่ะ"
ฟึ้บ..
"ใบเตย!?"
ผมเดินออกมาจากห้องเธอทันทีด้วยความหงุดหงิด แม่งตอนแรกกูกะจะใจดีด้วยแล้วนะแต่มาพูดว่าลูกกูแค่แมวเนี้ยนะลูกกูไม่ใช่แค่แมวลูกกูคือเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรแมว แม่งเอ้ยเอาไม่มันส์แล้วยังพูดไม่เข้าหูอีกลาขาดแม่สาวคนนี้!
ผมกดเล่นโทรศัพท์ขณะที่กำลังลงจากคอนโดของครีมจนกดเข้าไอจีที่ยังค้างอยู่ที่หน้าของแอดเคาน์น้องหมวยแต่แม่งน้องยังไม่รับว่ะ ไม่เชื่อแน่ว่าไม่เห็นเพราะผมเปิดสาธารณะแล้วน้องมาดูสตอรี่ไอจีผม มือต้องเผลอกดด้วยเพราะดูแค่อันเดียวผมยกยิ้มพร้อมกับเข้ามานั่งในรถ
"หยิ่งถูกใจพี่จริงๆ"
ผมว่าพร้อมส่ายหน้าไปมาก่อนจะลงรูปและขับรถกลับบ้านตัวเอง เดี๋ยวเถอะถ้าพ่อได้แล้วพ่อจะเอาให้หนักเลยเด็กแบบนี้พยศต่อไปแบบนี้พี่ชอบ พยศเยอะๆนะครับ
- Writer
