That's What I Like เฮียชอบอะไรแบบนี้

EP.3

สองวันต่อมา

ฟึ้บ.

"เป็นไรอ่ะภีม?" ฉันหันมองออมที่ถามหลังจากที่ตัวเองเพิ่งคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ลงที่โต๊ะเรียน ฉันส่ายหน้าไปมาแต่ออมดูไม่เชื่อและแย่งโทรศัพท์ไปดู "เฮ้ยนี่ตามพี่ใบเตยด้วย??"

"ออมรู้จักด้วยหรอ?" ออมพยักหน้า

"พี่เขาดังจะตายอยู่ปีสี่เอกบริหารหล่อรวยโคตรเท่ห์!" ออมยกนิ้วโป้งและก่อนจะขมวดคิ้วมองฉัน "พี่ใบเตยขอติดตามไม่ใช่หรอ?"

"เอ่อ.."

"ทำไมไม่รับ!?" ออมว่าก่อนเธอจะกดยืนยันให้ทำเอาฉันไปต่อไม่ถูกซึ่งพอเธอกดไปเธอก็เบิกตากว้างและปิดปากตัวเอง "ขอโทษนะภีมไม่ได้จะยุ่งนะแต่พอดีมันติดอ่ะ นึกว่าเครื่องตัวเอง!"

"ไม่เป็นไร"

หรอกมั้ง..ฉันรับโทรศัพท์กลับคืนขณะที่ออมก็ยกมือไหว้ขอโทษขอโพยจนฉันโกรธไม่ลง คือมันก็คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้งแต่อันที่จริงฉันแปลกใจมากเลยนะว่าทำไมจู่ๆเขาถึงรู้จักไอจีฉันได้...เขาดูน่ากลัวจริงๆนะ

"เออวันศุกร์นี้มีสอบเคมีนิ" ออมว่าขณะที่กำลังเปิดสมุดจดของตัวเอง นี่เป็นสิ่งที่เราควรมีเลยนะเพราะต้องจดการสอบย่อยต่างๆไว้ซึ่งฉันก็มี..คณะเราสอบบ่อยมากขนาดเพิ่งปีหนึ่งเอง "ยังจำอะไรไม่ได้เลย"

"สิบคะแนนเลยนะถึงจะสอบย่อยก็เถอะ" ฉันว่าและขยับกรอบแว่นตาตัวเองดีๆ "ไว้วันพุธเรามาติวช่วยกันไหมล่ะอ่านก่อนแล้วค่อยเก็งข้อสอบมาคุยกัน"

"ฮื่ออ ดีจังปกติออมไม่มีเพื่อนเก็งช่วยเลยนะ"

"อย่าว่าแต่ออมเลยเราก็ไม่มีเหมือนกันแหละ"

ฉันตอบยืิ้มๆอย่างไม่คิดอะไร ที่เราไม่มีเพื่อนเยอะไม่ใช่เพราะเพิ่งเปิดเรียนหรอกนะเพราะนี่ก็เปิดเทอมมาสองเดือนกว่าแล้วแต่ฉันเข้ากับคนไม่ค่อยได้ส่วนออมเธอบอกว่าอยู่กับอีกกลุ่มไม่ได้เพราะโดนนินทา..พวกเขาว่าออมเที่ยวบ่อยน่ะเลยไม่อยากคบ ส่วนฉันไม่ได้สนใจเรื่องนี้เท่าไหร่นักถ้าฉันอยากไปก็ไปไม่อยากไปก็ไม่ไปแค่นั้น..เพราะฉันชอบทำอะไรตามใจตัวเองแหละมั่งเลยไม่ค่อยมีเพื่อน

"โอเคงั้นตามนี้เนาะวันพุธหลังเรียนเสร็จ"

"ได้เลย"

ออมยิ้มให้ก่อนอาจารย์ประจำวิชาจะเข้าเราเลยเลิกคุยกันและตั้งใจจดเราเรียนกันสามวิชาต่อวันซึ่งเริ่มตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนถึงสี่โมงเย็นในทุกวันตารางเรียนไม่ได้ลงเองนะทางคณะล็อคมาเลยจึงมีเรียนเต็มทุกวัน

.

.

"ออมกลับเลยรึป่าว?"

"ช่ายย ง่วงมากแล้ว" ฉันมองออมที่กำลังบิดขี้เกียจก่อนจะพยักหน้าและถอดแว่นตัวเองออก "ทำไมหรอภีมอยากไปไหนรึป่าว?"

"เอ่อ..คือเรามีเรื่องจะปรึกษาน่ะ" ออมเลิกคิ้วและหันมองฉันด้วยแววตาจริงจังทันที "ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้"

"ได้ไงนี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ภีมดูเครียดๆอ่ะ"

"อ่อ คือเรื่องพี่ใบเตยน่ะ"

"อย่าว่าว่าโกรธออมนะออมขอโทษจริงๆ"

"ไม่ๆ ไม่ได้โกรธที่จะถามคือปกติเวลาผู้ชายจีบใครเนี้ยเขาเข้าหาแบบน่ากลัวไหมน่ะ" ออมเอียงใบหน้าและมองฉันอย่างงงๆ

"เข้าหา จีบน่ะหรอ?"

"ใช่"

"ก็ปกตินะตอนไอ้ดรีมจีบออมมันก็แอดมาทั้งเฟสทั้งไลน์ตามไอจีด้วย"

"อ่อ..แสดงว่าปกติ"

"อย่าบอกนะว่าพี่ใบเตยจีบภีม!?" ออมยกมือขึ้นปิดปากตัวเองและมองฉันที่เงียบไปอย่างไม่เชื่อสายตา เธอมองไปทั่วห้องเรียนใหญ่ที่ไม่มีคนก่อนจะขยับเข้ามาหาฉัน "จริงอ่ะ?"

"อืม สองวันก่อนเขาพาแมวมาที่คลินิคปู่เราแล้วบอกว่าชอบจะจีบแล้วก็ขอติดตามมาอ่ะ"

ออมที่ดูมีท่าทีตกใจในทีแรกดูคิดหนักทันที เธอสบตากับฉันก่อนจะเกาหน้าตัวเองเบาๆ

"ที่จริงที่พี่ใบเตยดังๆเนี้ยนอกจากหล่อรวยแล้วยังดังเรื่องผู้หญิงด้วยนะ" ฉันเลิกคิ้วมองออมซึ่งเธอก็ยิ้มแห้ง "พี่ใบเตยเป็นคนหล่อที่ไม่ควรเอามาเป็นแฟนน่ะ แต่ถ้าภีมชอบเราก็ไม่ได้ห้ามอะไรนะเพียงแค่ต้องระวัง"

"เราไม่รู้เลย"

"ตอนแรกออมก็ไม่รู้แหละแต่เพราะขิงมันเล่าให้ฟังมันเรียนคณะเดียวกะพี่เขาน่ะที่จริงเพื่อนเขาอีกสองก็สุดยอดนะแต่ตอนนี้มีแฟนไปแล้วเลยเหลือแค่พี่ใบเตยนั้นแหละที่ยังเที่ยวอยู่"

"แสดงว่าที่เขาจีบเรานี่ก็เล่นๆสินะ"

"เฮ้ย อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะภีมยังไงก็ลองดูๆไปก่อน" ฉันเม้มปากกแต่ก็ยอมพยักหน้าซึ่งออมก็ลูบแขนฉัน "ถ้ามีอะไรพูดได้ตลอดเลยนะถ้าเขาทักหาแล้วพูดจาแปลกๆก็อย่าไปตอบ"

"โอเค ขอบคุณมากนะ"

"สบาย งั้นเรากลับกันเถอะ"

ฉันพยักหน้าและเดินลงจากตึกเรียนลงมาที่ใต้คณะฉันแยกกับภีมที่บันไดก่อนจะเดินมาที่โรงจอดรถของคณะเหมือนทุกวัน

"น้องภีม!" จู่ๆก็มีคนเรียกฉันหันตามเสียงก่อนจะยกมือไหว้พี่เบนซ์ เขาเป็นพี่ปีสี่ที่รู้จักเพราะเขามาฝึกงานกับปู่ฉันที่คลินิคเราเลยค่อนข้างสนิทกันมั่งนะ "เพิ่งเรียนเสร็จหรอ?"

"ใช่ค่ะพี่เบนซ์ก็เหมือนกันหรอ"

"ไม่ใช่เลยย วันนี้พี่มีแลปน่ะ"

"น่าสนุกดีนะคะ"

"นี่ภีมกำลังรู้สึกสนุกหรอ พี่ว่ามันรู้สึกเหมือนอยากจะตายมากกว่า"

"อีกสองปีก็จบแล้วนิคะยังไงก็สู้ๆนะคะ"

"พอได้กำลังใจจากน้องภีมพี่โคตรมีแรงสู้เลยอ่ะ" พี่เบนซ์ยิ้มกว้างและมองฉันซึ่งฉันก็ยิ้มให้ก่อนจะชี้ที่รถตัวเองและมองเขาอีกครั้ง "จะกลับแล้วสินะ ขับรถดีๆนะครับ"

"สวัสดีค่ะ"

ฉันยกมือไหว้อีกครั้งก่อนจะขึ้นรถและขับออกมาจากตรงนั้นโดยมีพี่เบนซ์มองตามจนสุดสายตาซึ่งมันทำให้ฉันเห็นว่าจริงๆแล้วเขามากับเพื่อนเพราะเพื่อนเขาเดินเข้ามาคล้องคอแล้วคุยกัน ฉันจึงหันกลับมองถนนอีกครั้ง อยู่บ้านไม่มีอะไรกินนิหิวข้าวด้วยสิ..ฉันมองข้างทางทันทีก่อนจะเลี้ยวเข้าไปจอดที่หน้าร้านอาหารที่ไม่ค่อยจะมีคน

"เอาอะไรคะ?" แม่ค้าถามทันทีที่เดินเข้าร้าน

"กระเพราะหมูสับไข่ดาวค่ะ"

"จ้า นั่งเลยนะลูก"

เธอว่าพร้อมยิ้มให้ฉันจึงเดินมาหาน้ำและเดินมานั่งรอที่โต๊ะก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเน็ตเล่นรอข้าวซึ่ง..ก็ไม่มีอะไรให้ดูอยู่ดี ฉันไม่มีเฟสมีแค่ทวิตและไอจี

ติ๊ง..

แจ้งเตือนไอจีดังทันทีที่ฉันเปิดเน็ต ฉันจึงกดเข้าดูและมันเป็นข้อความจากพี่ใบเตย

10.48 PM.

ToEY-69 : ให้พี่ติดตามได้สักทีนะหมวย

12.15 PM.

ToEY-69 : หมวยไม่คิดจะตอบเฮียหน่อยหรออ???

14.51 PM.

ToEY-69 : ป้าดด ใจร้ายย

เขาส่งมาตั้งสามข้อความ ฉันคงต้องตอบหน่อยแหละ

16.48 PM.

PeemPeem : ขอโทษค่ะพอดีเพิ่งเรียนเสร็จ

16.48 PM.

ToEY-69 : เฮ้ย เรียนหนักขนาดนั้น?? แต่ช่างมันหมวยตอบเฮียแล้วเฮียสบายใจ

ตอบเร็วจัง..

16.49 PM.

PeemPeem : คุณใบเตยมีอะไรรึป่าวคะ?

16.49 PM.

ToEY-69 : พี่ใบเตยก็ได้นะคะ เรียกคุณพี่เกร็งไงก็ไม่รู้ อ่อใช่พี่จะถามเรื่องเจ้าหญิงน่ะ

เจ้าหญิงนี่คงเป็นชื่อแมวเขาจริงๆสินะ ฉันรอข้อความต่อซึ่งมันเป็นรูป เขาส่งรูปเจ้าหญิงที่กำลังนอนอยู่ที่ขอบหน้าต่างมาให้

16.50 PM.

ToEY-69 : เจ้าหญิงของพี่เป็นแบบนี้ทั้งวันเลยอ่ะไม่ยอมเล่นกับพี่เลยให้พี่ทำไงอ่ะ?

ฉันขมวดคิ้วมองรูปที่เจ้าหญิงนอนหันหลังก่อนจะพิมพ์ตอบกลับ

16.50 PM.

PeemPeem : ถ่ายมาแค่นี้ภีมไม่รู้หรอกนะคะ

16.51 PM.

ToEY-69 : ดีเลยงั้นเรามาคอลกันเถอะ!

16.52 PM.

PeemPeem : ภีมไม่สะดวกน่ะค่ะกำลังจะกินข้าว

16.52 PM.

ToEY-69 : อ้าวชิบ..นี่พี่รบกวนหมวยหรอพี่ขอโทษๆ

"ข้าวได้แล้วจ้า"

"ขอบคุณค่ะ"

ฉันเงยหน้าจากหน้าจอและผงกหัวขอบคุณแทบจะไม่ทัน ฉันรีบล็อคหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองและวางไว้ข้างๆทันที..ปกติฉันไม่จ้องโทรศัพท์จนไม่รู้ตัวขนาดนี้น่ะเลยตกใจตัวเอง ฉันรีบกินข้าวขณะที่สายตาตัวเองก็จ้องโทรศัพท์ก่อนมันจะแจ้งเตือนอีกครั้ง

ToEY-69 : ค่อยๆกินข้าวนะเดี๋ยวข้าวติดคอเอาจะแย่ เฮียรอได้ *สติกเกอร์

"แค่ก!"

ฉันยกมือขึ้นปิดปากและรีบหยิบแก้วน้ำมากินทันที ข้าวจะติดคอเพราะพี่นั้นแหละ...ให้ตายสิ

.

.

"ค่ะแม่ทำเรื่องลาแล้ว"

(โอเค ยังไงเดี๋ยวใกล้วันแม่จะไปดูของช่วยนะ)

"ค่ะ แม่กินข้าวแล้วใช่ไหม?"

(กำลังจะออกไปกินกับท่านชายเนี้ยแหละรอคุณเขาแต่งหล่ออยู่) ฉันยิ้มขณะที่มองแม่ผ่านจอเพราะเรากำลังวิดิโอคอลกันอยู่ (โอ๊ะ ไปแล้วนะล็อคบ้านดีๆนะภีม)

"โอเคค่ะไม่ต้องเป็นห่วง ทานข้าวให้อร่อยนะ"

(จ้า รักลูกนะ)

"รักแม่กับพ่อเหมือนกันค่ะ"

ฉันโบกมือไปมาหน้ากล้องก่อนทางแม่จะตัดสายไปฉันจึงลุกเดินไปล็อคประตูบ้านและมองออกไปนอกรั้วเพื่อเช็คอีกครั้ง ฉันอยู่บ้านของปู่ที่สร้างไว้น่ะเพราะอยู่ใกล้มอดีส่วนปู่นอนที่บ้านใหญ่กับพ่อและแม่บ้านหลังนี้เขาซื้อไว้ขายเลยเข้าทางฉัน

ติ๊ง..

เสียงไอจีแจ้งเตือนทำให้ฉันหยุดเดินกลางบันไดและมองข้อความ

20.14 PM.

ToEY-69 : ลืมตอบพี่ถูกไหมหมวยย

"จริงสิ.." ฉันยังคุยกับพี่ใบเตยค้างเรื่องเจ้าหญิงนิ ฉันรีบเดินขึ้นห้องตัวเองและนั่งลงที่เก้าอี้ทันที

20.16 PM.

PeemPeem : ขอโทษค่ะลืมจริงๆ ตอนนี้เจ้าหญิงมีอาการยังไงบ้างคะ?

20.17 PM.

ToEY-69 : ไม่เล่นกับพี่เหมือนเดิมอ่ะ T^T

20.18 PM.

PeemPeem : แปลกจัง รบกวนวิดิโอคอลได้ไหมคะ?

20.18 PM.

ToEY-69 : ดีเลยดิ! งั้นพี่ขอไลน์นะ

ฉันหยุดคิดไปนิดแต่สุดท้ายก็ส่งไอดีไลน์ตัวเองไปให้เขาเพราะอยากดูอาการของเจ้าหญิง ฉันแน่ใจนะว่าน้องไม่ได้ป่วย..ไม่นานพี่ใบเตยก็วิดิโอคอลมาฉันจึงรีบตอบรับ พี่ใบเตยมองฉันที่กำลังมองเขาก่อนเขาจะยิ้ม

(นึกว่าจะไม่รับ)

"ก็ภีมเป็นคนอยากคอลนิคะ" ฉันว่าก่อนจะมองหาเจ้าหญิง "น้องล่ะคะ?"

(อยู่นี่ไงง...ฟ่อ!!...เชี้ย!) ฉันเบิกตามองในจอเพราะเมื่อกี้พี่ใบเตยจะอุ้มเจ้าหญิงที่นอนอยู่บนฟูกขึ้นมาแต่เธอดันหันมาตะปบและขู่เสียงดัง ทำเอาฉันเริ่มกังวลทันที (โทษทีเจ้าหญิงเป็นงี้ทั้งวันเลย)

"เจ้าหญิงกัดพี่ไหมคะ?"

(ไม่นะ ขู่เฉยๆ)

"ภีมไม่อยากสรุปเลย"

(ทำไม?)

"ภีมไม่แน่ใจคือพี่ต้องพาน้องมาที่คลินิคอีกครั้งแล้วล่ะจะได้ให้ปู่ตรวจดูดีๆเพราะอาการนี้อาจมีเรื่องอารมณ์และฮอร์โมนมาเกี่ยวด้วย"

(เอ่อ ไม่เข้าใจและงงมากๆเลยอ่ะฮะๆ)

"ขอโทษนะภีมยังพูดให้เข้าใจง่ายไม่เป็น พรุ่งนี้พี่ว่างไหม?"

(ว่างนะ) พี่ใบเตยมองฉันด้วยรอยยิ้มและสายตาแพรวพราวอีกแล้ว เขาเดินไปนั่งที่ขอบหน้าต่างและตอนนั่งกล้องดันขยับลงทำให้ฉันเห็นว่าตอนนี้เขาไม่ได้ใส่เสื้อ ฉันเบนสายตาหนีและกระแอมไอเบาๆให้ตายเขาสักเยอะมากเลยอ่ะหน้าอกด้านซ้ายก็สัก... (ทำไมหรอ?)

"เอ่อ สักห้าโมงพาเจ้าหญิงมาที่คลินิคหน่อยนะคะเดี๋ยวภีมนัดไว้ให้"

(เยี่ยมเลยดิ ขอบคุณนะถ้าไม่ได้หมวยพี่แย่แน่ๆ)

"ไม่เป็นไรค่ะงั้น.."

(อย่าเพิ่งดิ!) ฉันเลิกคิ้วขณะที่พี่ใบเตยก็ยิ้มให้ (พอดีช่วงนี้เจ้าหนี้พี่ทวงเงินหนักน่ะ ช่วยคอลสายแบบนี้ต่อเรื่อยๆได้ไหม?)

ฉันมองเขาที่กำลังมองอย่างขอร้องจนฉันปฏิเสธไม่ลงเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย พี่ใบเตยดีใจใหญ่และเดินพาฉันไปดูเจ้าหญิงที่กำลังนอนดูบ้านเธอที่เขาสร้างให้มันเป็นบ้านเล็กๆที่มีป้ายว่าของเจ้าหญิงซึ่งนั้นมันทำเอาฉันหลุดหัวเราะ

(หัวเราะพี่หรอ?)

"ฮะๆ มั่งคะปกติบ้านแมวมีป้ายหน้าบ้านด้วย?"

(ต้องมีดิไม่งั้นเขาไม่รู้นะว่านี่บ้านเจ้าหญิงของพี่ น่ารักป่ะข้างในเป็นสีชมพูด้วย)

"น่ารักมากค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าพี่จะทำเอง"

(พอดีช่วงนั้นพี่ขยัน แบบเห่อลูกสาวไง)

ฉันยิ้มและพยักหน้าเข้าใจก่อนเขาจะชวนฉันคุยเรื่อยๆซึ่งฉันก็ตอบเรื่อยๆจนฉันขออ่านหนังสือเพราะตอนนี้มันสามทุ่มกว่าแล้วเขาเลยยอมวาง ฉันมองหน้าจออย่างรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกเพราะหลังจากได้คุยฉันกลับรู้สึกว่าพี่ใบเตยดูไม่ใช่คนน่ากลัวอย่างที่คิดนะ..อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้คุกคามมากเท่าไหร่แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มี บางทีเขาก็พูดแปลกๆอยู่

.

.

-คลินิคคุณปู่-

"คุณปู่คะ" ฉันชะโงกหน้าเข้าไปในห้องตรวจและยกมือไหว้ปู่ที่กำลังฉีดยาให้น้องหมาอยู่ ท่านเงยหน้ามายิ้มให้ฉันและพยักหน้าให้ฉันจึงเดินเลี่ยงออกมาด้านหน้าร้านและยกนาฬิกาขึ้นดู "พี่ณิดาคะลูกค้าที่ภีมนัดไว้มารึยัง"

"ยังเลยค่ะนี่เลยเวลามาสิบห้านาทีแล้ว"

พี่ณิดาว่าพร้อมดูนาฬิกาที่แขวนอยู่พนังขณะที่ฉันก็พยักหน้าและมองไปที่หน้าร้านตัวเอง เมื่อตอนบ่ายเขายังไลน์มาบอกอยู่นะว่าจะมาแต่หลังจากนั้นก็หายไปไหนไม่รู้

"น้องภีม"

"คะปู่ ฉีดยาเสร็จแล้วหรอ?" ฉันหันกลับมาทางเดิมอีกครั้งก่อนจะเดินเข้ามาหาปู่ที่นั่งอยู่ในห้องพัก ท่านพยักหน้าและยิ้มให้ฉันบางๆ

"เป็นไงบ้างวันนี้"

"วันนี้ก็เหนื่อยเหมือนเดิมเลยค่ะเนี้ยเพิ่งไปเก็งข้อสอบกับเพื่อนมา" ปู่พยักหน้าเมื่อฉันตอบขณะที่ฉันก็เดินเก็บขยะในห้องตรวจให้หลังจากปู่ฉีดยาเสร็จ "วันนี้ปู่ดูเหนื่อยนะน้องป่วยเยอะหรอ?"

"ใช่ วันนี้ร้อนน้องหมาช็อคเยอะเลย" ฉันเม้มริมฝีปากและเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม "นี่ขนาดกำลังจะเข้าหน้าหนาวแล้วนะปู่ยังร้อนเลย"

"จริงค่ะ แต่ก็สงสารน้องๆนะเอามาเลี้ยงคนละสภาพอากาศที่ตัวเองอยู่" ฉันบ่นเบาๆคือมันก็จะมีสัตว์บางสายพันธ์ุแหละที่อยู่สภาพอากาศแบบนึงแต่กลับมาเลี้ยงในสภาพอากาศแบบนึง "อาทิตย์หน้าหนูไปสวิตเซอร์แลนด์แล้วนะ"

"ปู่จำได้ๆ ไปครั้งนี้กี่วันล่ะ?"

"สี่วันสามคืนค่ะไปวันพุธวันอาทิตย์กลับ"

"มาเรียนต่อเลย ไม่เหนื่อยหรอ?"

"ไม่เหนื่อยหรอก" ฉันว่ายิ้มๆเพราะยังไงไปอาสามันก็ต้องเหนื่อยอยู่แล้ว มันคืออาสาที่ไปตามประเทศต่างๆน่ะซึ่งมันจัดขึ้นทุกปีฉันไปมาสามปีติดต่อกันแล้วเลยอยากไปอีก "แต่แย่หน่อยปีนี้คู่เมทหนูไม่ว่างไป"

"อ้าว งั้นก็แปลว่าไปคนเดียวสิไม่อันตรายหรอภีม?"

"ไม่หรอกเขาดูแลดีไปที่นู้นเพื่อนต่างประเทศก็เยอะ" ฉันตอบยิ้มๆ ซึ่งปู่ก็ยังคงทำหน้าเครียดๆใส่ "จริงๆนะภีมไปบ่อยแล้ว"

"ถ้ามีอะไรก็รีบติดต่อปู่เลยนะ"

"ค่ะ"

ฉันตอบยิ้มๆก่อนจะเลิกคิ้วมองปู่ที่กำลังมองไปด้านหน้าห้องฉันจึงมองตามซึ่งประตูมันเปิดอยู่ทำให้เห็นร่างสูงที่กำลังยืนข้างๆพี่ณิดา พี่ใบเตยยิ้มให้ฉันขณะที่ฉันก็มองไปตามแขนเขาที่เต็มไปด้วยรอยข่วนซ้ำยังโดนข่วนแถวๆสันกรามอีก..โหสภาพอย่างกะไปรบมา