That's What I Like เฮียชอบอะไรแบบนี้

EP.5

"น้องภีมใช่ไหม?"

ฉันพยักหน้าตอบเป็นภาษาอังกฤษพร้อมเอื้อมมือไปจับมือกับผู้ชายชาวแอฟริกาที่จะเป็นคนดูแลและแนะนำช่วงที่ฉันมาอาสา เขาคืออาสาในฟาร์มน่ะและมันดีมากที่สำเนียงภาษาอังกฤษเขาฟังง่ายเพราะครั้งก่อนที่ไปแคนาดาฉันฟังแทบจะไม่ทันคนที่นั้นพูดเร็วมาก

"ยินดีที่ได้รู้จักนะผมชื่อดาวา"

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ"

"แล้วอีกคน.."

คุณดาวาว่าพร้อมกับชี้ไปที่คนที่กำลังกอดอกนั่งที่ม้านั่งแล้วเขาใส่แว่นดำด้วยไงฉันเลยไม่แน่ใจว่าเขากำลังหลับไหม ฉันสะกิดเบาๆแต่เขายังไม่ขยับ..

เพี้ยะ!

"s**t!!" ฉันอ้าปากมองพี่ใบเตยที่สบถเสียงดังหลังจากฉันฟาดไปที่แขนและด้วยอากาศที่นี่มันเย็นสบายพี่ใบเตยเลยไปเปลี่ยนใส่เสื้อกล้ามโดยให้เหตุผลว่าอยากโชว์รอยสัก นั้นแหละฉันขี้เกียจจะคุยด้วยแล้ว "ตีเฮียทำไมหมวย?"

"นี่คุณดาวาเขาเป็นคนที่จะดูแลเราค่ะ" ฉันแนะนำเสียงเรียบก่อนพี่ใบเตยจะลุกขึ้นยืนพร้อมเสยผมตัวเองทำเอาสาวๆหันมองกันตรึม..เขาเป็นคนที่รู้ว่าทำไงจะเป็นที่สนใจนี่คือเรื่องที่ฉันรู้สึกได้

"ขอโทษพอดีผมหลับ ผมใบเตยยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

พี่ใบเตยทำเอาฉันอึ้งอีกครั้งกับภาษาอังกฤษสำเนียงบริทิชของเขา เขาเอื้อมมือไปจับมืออกับคุณดาวาที่กำลังยิ้มให้อย่างใจดี

"ใบเตย..ผมออกเสียงถูกไหมนะ?"

"สำเนียงคุณดีมาก" พี่ใบเตยยกนิ้วให้ทำเอาคุณดาวายิ้มกว้างและฉันเองก็ยิ้มตามเช่นกันพร้อมมองพี่ใบเตยที่กำลังสะพายกระเป๋าตัวเองอยู่..เขาดูเป็นกันเองกับคนแปลกหน้าดีนะ

"ฮ่าๆ ขอบคุณแต่รอยสักคุณเท่ห์มากผมอยากสักแบบนี้บ้าง"

"ถามถูกคนแล้วให้ผมโม้ให้ฟังทั้งวันยังได้เรื่องรอยสักน่ะ"

"โอเคๆงั้นเราไปที่รถกันก่อนมาเถอะคุณภีม"

"ค่ะ"

ฉันกระซับกระเป๋าและเดินตามคุณดาวาไปพร้อมกับพี่ใบเตยที่เดินข้างๆกัน ด้วยความที่ต้องไปนั้นมานี่บ่อยๆฉันเลยติดแต่งตัวง่ายๆและสะพายเป้เอา วันนี้ฉันใส่กางเกงขายาวลายทหารและเสื้อยืนธรรมดาขณะที่พี่ใบเตยใส่เสื้อกล้ามและกางเกงขาสามส่วน

เคยคิดว่าตัวเองชิลมากนะจนมาเจอเขา..

"ทางโคตรเอา" พี่ใบเตยพูดเป็นภาษาไทยและมองฉัน

"เอาไปทำอะไรคะ?"

"ไม่ใช่เอาไปทำแบบนั้น เฮียหมายถึงแบบสุดๆไปเลยงี้" ฉันขมวดคิ้วจนพี่ใบเตยหัวเราะและเบะปากกรอกตาอย่างกวนๆ "ทางมันทุรกันดารได้ใจอ่ะ"

"อ่อ ก็แค่นั้นพี่จะพูดให้เข้าใจยากทำไม"

"หมวยก็พูดเข้าใจยากเวลาพูดเรื่องอาการลูกสาวเฮียอ่ะ"

"มันไม่เหมือนกันมันเป็นศัพท์ทางแพทย์"

"แต่คนที่พาหมาแมวไปหาหมอไม่ใช่พวกแพทย์นิ" ฉันเหลือบมองพี่ใบเตยอย่างหงุดหงิดก่อนจะพยักหน้า

"ค่ะจะปรับปรุงนะ"

"น่ะ งอนเฮียอีก"

"ไม่ได้งอน"

"ก็หมวยทำหน้าเหวี่ยง"

"ไม่อยากคุยกับพี่ พี่เลิกพูดสักห้านาทีได้ไหม?"

พี่ใบเตยเลิกคิ้วก่อนจะจีบนิ้วพร้อมลากเป็นทางยาวตรงกับปากด้วยท่าทีกวนๆจนฉันถอนหายใจใส่ ฉันหันมองทางตรงหน้าต่อซึ่งมันเป็นทางขึ้นเขาเพราะที่ที่เราจะไปถึงศูนย์พักพิงสัตว์และยังเป็นที่อนุรักษ์สัตว์ในตัวทำให้ตอนนี้เต็มไปด้วยหุบเขาและป่าไม้ซึ่ง..น่าตื่นตาตื่นใจมาก

"หมวย"

"ไหนว่าจะไม่พูดไง?" ฉันชะงักแและมองตามนิ้วพี่ใบเตยที่กำลังชี้กระจกทางเขา ริมฝีปากฉันยิ้มออกทันทีที่เห็นกรงสิงโตแถมยังมีสิงโตตัวเต็มวัยในนั้นถึงสองตัว "ว้าว.."

"ถึงแล้วศูนย์พักพิงของเรา วันนี้มีสองพี่น้องเจ้าป่ามาต้อนรับเลยนะดีใจด้วย"

"สองตัวนั้นเป็นอะไรหรอคะทำไมถึงได้อยู่ในกรง"

"ป่วยน่ะเราเลยต้องแยกออกมาก่อน"

"แล้วเอามันใส่กันแบบนั้นไม่กัดกันหรอ?" พี่ใบเตยถามอย่างแปลกใจซึ่งคุณดาวาก็โบกมือไปมา

"มันมึนยาอยู่ตอนนี้ยังซม อีกชั่วโมงเราต้องกันมันออกจากกันแล้วแหละ"

"อ่อ ถึงว่าตาเยิ้มๆนึกว่าไปพี้ตัวไหนมา"

"พี่นี่นะ"

ฉันมองพี่ใบเตยอย่างเอือมๆขณะที่เขาก็หัวเราะชอบใจจนรถจอดลงที่หน้าศูนย์ พวกเราลงจากรถพร้อมกับคนอื่นๆที่กำลังทำงานที่หันมามองเราฉันจึงยิ้มทักทายเพราะอีกสี่วันเราต้องทำงานด้วยกัน..อาสาน่ะพวกเขามาจากหลายประเทศเหมือนกัน

"อย่าไปยิ้มเยอะเดี๋ยวมีคนชอบหมวยเฮียไม่อยากมีคู่แข่ง"

พี่ใบเตยขยับมากระซิบเสียงเบาทำเหมือนพูดไปคนอื่นจะได้ยิน..ถึงคนอื่นได้ยินแต่ก็ไม่เข้าใจไหมล่ะในเมื่อเขาพูดภาษาไทย??

"ที่นี่ค่อนข้างจะโทรมไปหน่อยนะที่นอนมีพอให้เฉพาะผู้หญิงใบเตยโอเคไหมถ้าต้องนอนเต็นท์?" พี่ใบเตยเลิกคิ้วและมองไปที่ลานกว้างที่ตอนนี้มีเต็นท์อยู่สามสี่หลัง เขายกนิ้วโป้งพร้อมยิ้มกว้าง

"ไอโคตรชอบ นี่มันทางของไอ"

"ผมชอบคุณจริงๆฮ่าๆ"

คุณดาวาหัวเราะเสียงดังก่อนจะพาฉันมาที่ห้องนอนซึ่งเป็นห้องเล็กๆไม่ใหญ่มากนักส่วนห้องน้ำเป็นห้องรวมซึ่งอาคารนี้มีแค่หกห้องซึ่งตอนนี้เต็มไปแล้วห้าเหลือให้ฉันแค่หนึ่ง ฉันจึงจัดของและล้างหน้าให้หายเหนื่อยก่อนจะเดินออกมาทักทายอาสาที่มาด้วยกันซึ่งมาห้าประเทศมีอาเซียนแค่สองนั้นคือจีนกับไทยแค่นั้น ซึ่งพวกเธอน่ารักมากและด้วยฉันมาถึงก็เย็นพอดีเลยยังไม่ได้ทำอะไรมากฉันจึงอาสามาทำอาหารเย็นช่วย

"นี่ภีมเพิ่งมาจากไทย"

เพื่อนชาวจีนเธอแนะนำฉันกับเพื่อนทางยุโรปอีกสามที่เพิ่งเดินเข้ามาในโรงอาหารทันทีฉันจึงเอื้อมมือไปจับมือทักทายซึ่งพวกเธอก็ยิ้มให้ฉันและมองอย่างตื่นเต้น

"เธอดูเหมือนคนจีนเลยนึกว่ามาจากจีน"

"เป็นลูกครึ่งจีนน่ะ" ฉันตอบยิ้มๆและมองเพื่อนจีนที่พยักหน้ายิ้มๆ

"ว่าแต่ผู้โซฮอตคนนั้นแฟนเธอหรอ?" ผู้หญิงผมบอนด์ถามฉันทันทีซึ่งฉันก็โบกมือไปมา

"เป็นรุ่นพี่น่ะเขาอายุเยอะกว่าสามปี"

"โอ้ เขาเซ็กซี่มากฉันเดินผ่านตอนเขากางเต้นท์ร่างกายเขาแบบเพอร์เฟค" ผู้หญิงผมน้ำตาลยกนิ้วโป้งและหันไปหัวเราะกับเพื่อนตัวเองอย่างชอบใจฉันจึงไม่ได้ตอบอะไรและหันมาทำข้าวผัดต่อ

"พวกเธอพลังงานสูงมากไม่ต้องตกใจนะ"

เพื่อนจีนว่าฉันจึงพยักหน้า ก็เข้าใจอยู่หรอกเพราะพี่ใบเตยหล่อมากแถมยังหุ่นแบบ...ก็ดีแหละ เลิกคิดถึงเขาแล้วตั้งใจทำอาหารดีกว่า

"หมวย!" ฉันสะดุ้งรวมถึงอาสาที่กำลังนั่งอยู่ที่โรงอาหาร พี่ใบเตยยิ้มกว้างพร้อมกับมองพวกเธอ "โทษทีนะที่เสียงดังพอดีผมตื่นเต้นน่ะ"

"อย่าคิดมากตอนเรามาวันแรกเราก็ตื่นเต้น"

ก็จริง..จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ไงเพราะตอนนี้พี่ใบเตยอุ้มลูกเสือมา! ฉันวางมือจากทัพพีและปิดเตาแก๊สก่อนจะรีบเดินเข้าไปดูลูกเสือสีขาวลายดำอย่างตื่นเต้น

"ดาวาบอกว่าแม่น้องถูกล่าตอนหาอาหารน้องเลยยังหาอาหารไม่เป็น ไปเจอน้องหลบอยู่ในโพรงตัวงี้ผอมเชียว"

"จริงหรอคะ..น่าสงสารจัง"

ฉันว่าพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบตามหัวของน้องเบาๆขณะที่พี่ใบเตยก็พยักหน้า เขาขยับวางลงที่พื้นให้น้องเดินซึ่งพอวางลงพื้นเท่านั้นแหละเจ้าตัวอ้วนวิ่งปรื๋อเชียว อาสาพากันหัวเราะในความน่ารักของมันรวมถึงฉันแถมยังมีน้องหมาเป็นเพื่อนด้วยอ่ะเพราะมันวิ่งไปหยอกกัน

"น่ารัก"

"ใช่ไหมล่ะน่ารักมะ.." สายตาพี่ใบเตยที่มองอยู่ทำเอาฉันชะงักเพราะเริ่มไม่แน่ใจว่าที่เขาเพิ่พูดมันหมายถึงเสือรึป่าว พี่ใบเตยเลิกคิ้วก่อนจะลุกยืน

"ไปกางเต็นท์ต่อแหละเอาน้องมาทิ้งกับสาวๆก่อนเพราะน้องแม่งอย่างกวน" พี่ใบเตยพูดเป็นภาษาอังกฤษและยักคิ้วให้ฉันก่อนจะเดินกลับไปทิ้งฉันไว้กับสาวๆที่กำลังกรี๊ดกันอยู่ ก็บอกแล้วไง..เขารู้ว่าทำไงผู้หญิงถึงชอบ หมั่นใส้จริงๆให้ตาย

.

.

"ฝันถึงเฮียไหมคะเมื่อคืน?" ฉันเหล่ตามองร่างสูงที่กำลังแบกอาหารสัตว์สองกระสอบที่กำลังเดินผ่านด้วยท่าทีสบายๆเหมือนไม่หนักอะไรขณะที่เพื่อนชาวต่างชาติอีกกสองกำลังช่วยกันยกแบบเอาเป็นเอาตาย

"ไม่ฝันอะไรเลยค่ะ"

"ใจร้ายว่ะ"

ฉันมองพี่ใบเตยที่เบะปากใส่ก่อนจะเดินสวนเขาเข้ามาในโรงอาหารรวมที่ตอนนี้มีอาสาอีกสองสามคนกำลังเก็บของหลังจากเราทำอาหารเช้ากันไป

"ภีมคุณดาวาให้ภีมไปห้องตรวจน่ะเขารู้ว่าเธอเรียนสัตวแพทย์เลยอยากให้เข้าไปดูงานด้วย"

"จริงหรอ"

ฉันยิ้มก่อนจะรีบเดินเข้าไปภายในศูนย์รักษาสัตว์ที่ตอนนี้มีสัตวแพทย์อีกสองสามคนที่กำลังตรวจสิงโตอยู่ หนึ่งในสองตัวที่ฉันเจอตอนเข้ามาภายในศูนย์นี่แหละ พวกเขาทักทายฉันและชวนเข้าไปให้ฉันได้สังเกตการทำงานทันทีซึ่งฉันต้องตั้งใจเพราะมีโอกาสน้อยมากที่จะได้รับประสบการณ์ตรงขนาดนี้

"เป็นไงบ้าง?" คุณดาวาเดินเข้ามาหาหลังจากที่ฉันออกมาจากห้องตรวจ ฉันยกนิ้มโป้งให้พร้อมยิ้มกว้าง

"พวกเขาเก่งมากเลยค่ะแนะนำดีมากๆ"

"ใครๆก็ว่ากันฮะๆ ไปกินข้าวเถอะตอนบ่ายต้องซ่อมแซมกำแพงต่อ"

คุณดาวาบอกและเดินนำฉันมาที่โรงอาหารที่ตอนนี้มีอาสามานั่งกินข้าวกันแล้ว ด้วยความที่งานมันค่อนข้างเยอะเราจึงไม่ได้มารี่รอกัน ฉันมองหาพี่ใบเตยขณะที่เดินมานั่งวางจานที่โต๊ะที่ข้างๆอี้ผิงที่นั่งกินอยู่

"มองหาอาใบเตยหรอ?" เธอหันมาถามเป็นภาษาจีนฉันจึงพยักหน้า

"เห็นพี่เขาไหม?"

"อาใบเตยไปซ้อมป้ายกับอาสาผู้ชายที่ด้านหน้าน่ะกลับมาคงบ่ายๆ" ฉันพยักหน้าและเริ่มกินข้าว "เขาคงอยากมา่อาสามากเลยนะทำงานไม่หยุดเลยตั้งแต่เช้า"

"เขาบ้าพลังน่ะ" อี้ผิงหัวเราะและพยักหน้า

"จริงอันนี้ไม่เถียง"

พี่ใบเตยโคตรจะบ้าพลังเลยเถอะ จนตอนนี้ยังไม่หยุดเนี้ยนะแล้วกินข้าวบ้างรึยัง...ฉันเริ่มห่วงแล้วนะถ้าเป้นลมไปใครจะเอาไหวตัวใหญ่ขนาดนั้น ฉันรีบกินข้าวให้เสร็จก่อนจะเริ่มทาสีกำแพงคอกสัตว์ใหม่ด้วยความที่บางครั้งมีสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บต้องมาพักฟื้นที่นี่จึงต้องมีคอกสำหรับพวกเขาน่ะ

ฟึ้บ..

"หมวย.."

"อ๊ะ!?" ฉันเงยหน้ามองร่างสุงที่เดินมายืนด้านหลังฉันที่กำลังนั่งยองๆทาสีอยู่ พี่ใบเตยตัวใหญ่จนบังแดดมิดเลยอ่ะ ฉันเลิกคิ้วและมองเขาที่กำลังยืนยิ้มอยู่ "ป้ายเสร็จแล้วหรอคะ?"

"เสร็จแล้วจ้า"

"กินข้าวรึยัง?"

"เพิ่งกินเสร็จจ้า กินเสร็จก็รีบวิ่งมาหาหมวยเลย" เขาว่าพร้อมกับนั่งยองๆลงข้างฉัน "เหนื่อยไหม?"

"ไม่อ่ะ สนุกมากกว่า"

"โอ้..เห็นบอบบางแบบนี้ก็เกร่งเอาเรื่องนะเรา" ฉันยักไหล่และหันมาทาสีต่อ "เฮียเบื่อเฮียมาไม่นานก็มีแมมมาจีบแล้วอ่ะ"

"บอกทำไมคะ?"

"บอกไว้ไงเพราะเฮียปฏิเสธเธอไปแล้วบอกว่าหมวยเป็นเมียเฮียเฮียนอกใจเมียไม่ได้มันผิดศีลธรรม"

"พี่ใบเตย!?" ฉันเบิกตามองพี่ใบเตยทันทีอย่างไม่เชื่อสายตาไม่เชื่อว่าเขาจะไปบอกคนที่มาจีบเขาแบบนั้น! ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมหัวเราะเสียงดังจนฉันอดเอาสีป้ายขาไม่ได้!

"เฮ้ย หมวยทำไรเนี้ย!"

"ก็ใครให้เฮียเอาภีมไปอ้างล่ะ!?" ฉันว่าเสียงดังและลุกขึ้นชี้หน้าเขา "ทำไมนิสัยไม่ดีแบบนี้?"

"ก็หมวยเป็นว่าที่เมียเฮียอ่ะ!"

"พี่ใบเตย!"

"เฮียไม่นอกใจหมวยหรอกนะเฮียทำไม่ได้ทำไม่ลง" ฉันหรี่ตามองไอ้คนเล่นใหญ่ที่กำลังเอามือทาบอกตัวเองอย่างหงุดหงิดและเตรียมจะดยนถังสีใส่

"โว้ๆๆ ใจเย็นภีมอย่าทะเลาะกัน"

ฉันกระแทกถังสีลงตามเดิมเมื่อคุณดาวาเดินมาพร้อมยกมือห้าม เขาเบิกตามองฉันและพี่ใบเตยที่กำลังยืนหัวเราอยู่ก่อนจะมองฉันอีกครั้ง

"ใจเย็นๆนะภีมผมยืนยันได้เลยว่าใบเตยไม่ได้นอกใจเขาบอกผมแล้วว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกัน"

"ห๊ะ! มันไม่จริงนะ!"

"แล้วเขายังบอกอีกว่าพวกคุณหนีตามกันมาเพราะพ่อกับแม่ไม่เห็นด้วย"

ฉันอ้าปากมองพี่ใบเตยที่กำลังทำท่าเช็ดน้ำตาพยักหน้าอยู่อย่างไม่เชื่อสายตา เขามันบ้าฉันกัดปากและกำมือแน่น

"ไอ้บ้าเอ้ย!"

"อย่ารุนแรงนักสิหมวย"

"ไปให้พ้นหน้าเลยนะ" ฉันยกที่ทาสีชี้หน้าพี่ใบเตยจนเขาเดินหัวเราะออกไปพร้อมกับคุณดาวาที่กำลังดึงกันไปอยู่ ฉันส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินมานั่งยองๆทาสีต่ออย่างหงุดหงิดขณะที่อี้ผิงก็หันมามองและหัวเราะเบาๆ

"ทั้งคู่ดูน่ารักดีนะเหมาะสมกันมาก"

"ไม่ใช่แฟน ให้ตายเถอะ.."

จะอธิบายยังไงให้คนอื่นเชื่อล่ะห๊ะ เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องจริงๆ..

.

.

"เดือนก่อนคุณทำอะไร?"

"ผมเพิ่งไปปีนเขาที่จีนมา โคตรมันส์เลยรู้ไหมตอนที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะตกตายตอนไหนอ่ะ"

อาสาที่กำลังนั่งรวมกลุ่มกันอยู่หัวเราะกับคำพูดคำจากพี่ใบเตยระหว่างที่เรากำลังนั่งล้อมกองไฟกันอยู่ที่ลานกว้าง ฉันยกแก้วกระดาษที่บรรจุไวน์แดงอยู่ข้างในขึ้นจิบและเลือกที่จะนั่งฟังเงียบๆ

"แล้วน้องภีมล่ะ?"

คุณดาวาหันมาถามทำให้คนในกลุ่มต่างมองมาที่ฉัน ฉันจึงลดแก้วน้ำลงและขมวดคิ้วนึกคิด

"อ่านหนังสืออยู่ห้องมั่ง ภีมไม่ค่อยได้ไปไหนเท่าไหรหรอก"

"ชีวิตภีมดูต่างจากใบเตยมากเลยนะ" ชายหนุ่มที่อายุราวเดียวกันว่าและมองฉันสลับกับพี่ใบเตยอย่างไท่เชื่อสายตา "ไม่น่าเชื่อว่าคบกัน"

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้คบ"

"เธองอนน่ะขี้ประชดด้วย"

ฉันกรอกตาและยกแก้วขึ้นกระดกดื่มอย่างเซ็งๆเพราะคนในกลุ่มต่างแซวกัน ไม่อยากจะมองหน้าพี่ใบเตยแต่เพราะนั่งตรงข้ามกันฉันเลยเลี่ยงไม่ได้ เขาขยิบตาให้ส่วนฉันก็ถอนหายใจ เรานั่งต่อกันไปเรื่อยๆจนถึงเวลาที่ควรจะแยกย้ายฉันเลยลุกเตรียมเดินกลับอาคารตามคนอื่นๆ ก็มีบ้่างที่คู่รักจะเดินไปด้วยกันและบางคนก็จีบกันนะน่ารักดี

"หมวย" แต่เว้นสักคนนะ ฉันหันมองพี่ใบเตย "ไม่คิดอยากจะไปเยี่ยมดูที่อยู่อาศัยเฮียบ้างหรอ?"

"ไม่นะคะ"

"คิดสักนิด" ฉันนิ่งไปเกือบนาทีก่อนจะสบตากับพี่ใบเตย

"ก็ไม่นะคะ"

"ที่เงียบไปนี่คือคิด??"

ฉันพยักหน้าแต่พี่ใบเตยกลับเเอื้อมมือมาจับมือฉันให้เดินไปทางเต็นท์เขาที่อยู่ทางขวามือใกล้กับต้นไม้ใหญ่ ฉันมั่นใจนะว่าฉันทำตัวหนักขัดขืนไปแล้วแต่เขามันแรงควายไงเผื่อลืม..แต่คือ จะถามทำไมในเมื่อยังไงก็ลากฉันมาดูอยู่ดี?