สุราที่เขาไม่ได้แตะมานาน ถูกกรอกลงคออย่างจำใจ เขาไม่ได้ติดเหล้า เขาไม่ได้อยากจะดื่มมัน แต่สถานการณ์ตอนนี้ เขาจำเป็นที่จะต้องพึ่งพามันจริงๆ
"ไอ้บูม สิ่งที่แม่เขาพูด มันมีสาระมากนะโว้ย เอาจริงๆมึงรักเขาหรือเปล่าวะ"
พัฒนพงษ์ถามขึ้นมา หลังจากที่มันเพียงแต่นั่งมองเขาเงียบๆอยู่นาน
"กูรักลี"
"รักเขา แต่มึงจะอยู่เฉยๆงี้เหรอวะ ที่คุณโสมแม่คุณลีพูด คือต้องการให้มึงทำอะไรให้มันถูกต้อง สู่ขออ่ะ ตบแต่งเป็นเมียให้มันถูกต้อง มึงเข้าใจรึเปล่าวะ หรือมึงจะอยู่กันแบบนี้"
"กูไม่ได้คิดที่จะปล่อยไว้แบบนี้ แต่กูแค่อยากดูท่าทีของเขาก่อน คือถ้าเขาโอเค เขารักกู เขาอยากอยู่กับกู เหมือนที่กูอยากอยู่และแต่งงานกับเขา ทุกอย่างมันก็โอเค กูแต่งแน่ กูจะประกาศให้คนทั้งโลกรู้ด้วยซ้ำ ว่าเขาคือเมียกู!"
"ถ้าอย่างนั้นมึงก็ควรพูดกับเขาตรงๆ ถามเขาตรงๆไหมวะ!"
"เหอะ.. ปากแข็ง ใจแข็ง พอๆกัน!"
เขาพูดแค่นั้น ก่อนจะกระดกแก
