“เธอมันก็ฆาตกร!”
เขาตวาดเสียงดังลั่น หญิงสาวผงะหงาย ทิ้งตัวลงนั่นบนโซฟา เขาวางมือทั้งสองข้างลงบนพนักโซฟาเหนือไหล่ทั้งสองข้างของเธอ สายตาเหี้ยมเกรียมดุดัน
“ผู้หญิงใจไม้ไส้ระกำอย่างเธอ สมควรต้องถูกลงโทษ” เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง จัดการรวบร่างของเธอไว้ด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล จากนั้นก็อุ้มเธอไปทิ้งไว้บนเตียง กระโดดตะครุบก่อนที่เธอจะหนีได้ รวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอแล้วใส่กุญแจมือแบบตำรวจไว้ในมือขวา ส่วนกุญแจมืออีกข้างล็อกกับโครงเหล็กตรงหัวเตียงไว้
“ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ คอยดู ฉันจะแจ้งความข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยว”
เขาลงไปยืนตรงปลายเตียง ชี้หน้าเธอที่กำลังดีดดิ้นเหมือนเด็ก และใช้มือซ้ายหยิบจับข้าวของเท่าที่จะคว้าได้ขว้างใส่เขาไม่หยุด
“หุบปากได้แล้วยัยหมาบ้า คนอย่างเธอมันต้องถูกจองจำไปตลอดชีวิต จะได้ไม่ออกไปเพ่นพ่านสร้างความเดือดร้อนให้ใครอีก”
“คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”
“ทำได้หรือทำไ
