“ยิ้มแบบนี้ ไม่เจ็บแผลแล้วเหรอ” เสียงของก้องภพดังมาแต่ไกล ชายหนุ่มถือกุหลาบช่อใหญ่เข้ามาพร้อมกับราเชนที่ถือกระเช้าบรรจุอาหารเสริมและรังนกขนาดใหญ่ เขาเหลือบสายตามามองมัสยานิดหน่อย ก่อนจะพุ่งไปหาคนไข้บนเตียง
“ผมมีกุหลาบมาฝากคุณด้วยล่ฟ้า”
น้ำเสียงสดใสจนน่าหมั่นไส้ มัสยายื่นมือไปรับช่อดอกกุหลาบแทนเพื่อน เขาขมวดคิ้วมุ่น
“จะเอาไปใส่แจกันให้”
เธอแสยะริมฝีปากใส่เขา เขาก็ปั้นหน้ายักษ์ใส่เธอคืน ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้หญิงสาวบนเตียงต่อ
“ผมขอโทษนะ ที่ทำให้คุณต้องเจ็บตัว แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมคิดไว้แล้วล่ะว่าจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น ด้วยการปกป้องดูแลคุณไปตลอดชีวิตเลย”
มัสยาที่กำลังจัดดอกไม้ใส่แจกัน ถึงกับตาเบิกกว้าง หันมองชายหนุ่มด้วยความอึ้ง กระนั้น ราเชนคนสนิทถึงกับยิ้ม กับความมุทะลุของเจ้านายที่มีต่อสตรีเป็นคราวแรก
ส่วนมารตีที่กำลังมองราเชนอยู่ อดเขินอายไม่ได้ที่ได้มีโอกาสเห็นฟันขาวสีมุกข
