“ผมบ่น” เขาพยักหน้ากับตัวเอง ราวกับกำลังเห็นด้วยกับสิ่งที่ตนเองกำลังคิดอยู่ “ผมอยู่กับคุณมาสี่สัปดาห์แล้ว มองไม่เห็นประโยชน์จากการหลบซ่อนเลยสักนิดเดียว คุณพ่อของคุณไม่มีคำสั่งอื่นใดหรือนอกจากให้กักตัวผมไว้”
หญิงสาวละมือจากถ้วยที่กำลังล้าง เงยหน้ามองเขา เป็นเวลาเดียวกับที่เขายื่นถ้วยกาแฟที่เพิ่งจะชงเสร็จให้เธอ
“แก้แฮงส์”
เธอรับมันมาถือไว้ เพราะเธอกำลังรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
“คุณกำลังจะบอกอะไรฉันเหรอ”
“พรุ่งนี้ ผมจะไปหาแก้วกัลยา”
เขาคงอดรนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หญิงสาวขมวดคิ้วจนมุ่น อดถามไม่ได้
“คุณซื้อปืนรึยัง”
เขาหัวเราะน้อยๆ เดินห่างจากเธอไป เพื่อจะจุดบุหรี่ขึ้นสูบ เธอเห็นว่าเขาไม่ค่อยจะสูบบุหรี่สักเท่าไหร่ เว้นแต่บางครั้งที่ดูคร่ำเครียด ส่วนถุงยางอนามัย เธอแอบตรวจดูหลายครั้งแล้ว เธอแอบสบายใจที่มันยังอยู่ครบทุกกล่อง
“คุณเป็นห่วงแก้วกัลยา พี่ชายตัวแสบของผม หรือว่าเป็นห่วงผม”
สามข้อนี้ เ
