ฟ้าอำไพและมัสยาเดินออกจากโบสถ์พร้อมกับกลุ่มแขกเหรื่อ ฟ้าอำไพพยายามเอาผมมาปิดหน้าตัวเองไว้ เพื่อไม่ให้ญาติทางฝ่ายบิดาจำหน้าเธอได้ แต่เธอก็เลี่ยงไม่พ้นอยู่ดี เพราะอยู่ๆ ก็ต้องเผชิญหน้ากับแก้วกัลยาและเพื่อนเจ้าสาวตัวร้าย บุญจิรามองมัสยาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแล้วหัวเราะเยาะหยัน ก่อนหันไปมองมอเตอร์ไซค์คันเก่าด้วยสีหน้าเวทนาใจ
“ฉันเจอคนพวกนี้ในงานแต่งของเธอได้ยังไงกันน่ะยัยแก้ว”
แก้วกัลยาสีหน้าเย้ยหยัน จ้องมองฟ้าอำไพแบบตรงๆ
“ใครเชิญเธอมามิทราบ”
เธออึกอัก เพราะไม่มีใครเชิญเธอมาจริงๆ
“ฉันก็แค่ผ่านมา”
“อย่ามาแก้ตัว เธอตั้งใจจะมาหาคุณปู่คุณย่า ฉันรู้ดี คิดจะมาขอเงินเหรอ อย่าหวังเลย” เจ้าหล่อนพูดพลางเท้าสะเอว “ฉันขอเตือนเธอเอาไว้นะ ห้ามเธอเสนอหน้าว่าเป็นคนในตระกูลเรา ไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไหร่ เพราะพวกเราก็แค่คนนามสกุลเหมือนกันโดยบังเอิญเท่านั้น เข้าใจใช่ไหม”
เธอเข้าใจอยู่แล้ว เข้าใจมานานแล้วด้วย
