วันต่อมาซุนเหยาจึงนึกเรื่องที่องค์ชายห้าฝากของขวัญมาให้บุตรีของตนได้ จึงได้เอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะในวันงานนางไม่ได้ขอให้บุตรีเปิดให้ดู
“น่าเออร์ องค์ชายห้าให้สิ่งใดกับเจ้า”
หลี่น่าหยุดคิดครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตอบมารดาออกมา “หยกพกเจ้าค่ะ”
“ให้สาวใช้ไปนำมาให้แม่ดู” ซุนเหยาขมวดคิ้วคิด หากนางจำไม่ผิดหยกพกส่วนมากในภพนี้มักจะใช้เป็นของแทนใจ
หลี่น่าก็ทำตามที่มารดาว่า นางรีบให้สาวใช้ข้างกายกลับไปที่เรือนแล้วนำกล่องไม้มาให้มารดาดูทันที
“เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร” ซุนเหยาเอ่ยถามบุตรีเสียงเคร่งขรึม
“ไม่เจ้าค่ะ” นางอดจะถอนหายใจออกมาไม่ได้ คงเป็นความผิดของนางที่เลี้ยงดูหลี่น่าอย่างทะนุถนอมมากเกินไป เรื่องบางเรื่องนางจึงไม่รู้เช่นสตรีนางอื่น
“องค์ชายห้าให้สิ่งนี้เป็นของแทนใจของพระองค์”
“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไรท่านแม่ ข้ามิเคยพบพระองค์เลยสักครั้ง” หลี่น่าเอ่ยอย่างร้อนใจ
“เจ้ามิต้อ
