องครักษ์ของบิดา ทั้งชายชุดดำต่างพากันล้มลงอยู่ที่พื้น บางส่วนบาดเจ็บ บางส่วนล้มตาย ยิ่งเห็นกองเลือดที่กระจายไปทั่ว ขาของหลี่น่าก็ก้าวเดินไม่ออก
ไม่รู้ว่าคนร้ายที่ก่อเหตุกลางเมืองเช่นนี้เป็นผู้ใด แล้วต้องการชิงตัวนางไม่เพื่อสิ่งใด ชาวบ้านต่างหนีตายกันวุ่นวายเต็มไปหมด หลี่น่ามองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเสียขวัญ
ฉางเทียนที่เข้ามาพาตัวหลี่น่าออกจากรถม้า ถอดเสื้อคลุมแล้วคลุมตัวของนางไว้จนมิด เพื่อไม่ให้นางที่กำลังหวาดกลัวต้องเห็นภาพสะอิดสะเอียน
“อย่าถอดออก หากไม่อยากให้ผู้ใดเห็นใบหน้าของเจ้า”
หลี่น่าหยุดมือที่กำลังจะถอดเสื้อคลุมออกจากตัวนางอย่างเชื่อฟัง มือของนางยังถูกกุมเอาไว้อยู่ตลอดเวลา เมื่อตามองไม่เห็นความกลัวในยามแรกที่ได้รับก็ลดน้อยลง เพียงแต่เสียงการต่อสู้ยังยังคงดังอยู่ไม่จางหาย
“กรี๊ดด” หลี่น่าถูกอุ้มนั่งบนหลังม้า นางที่ไม่ทันตั้งตัวจึงได้ร้องออกมาเสียงดัง
นางดิ้นหนี เพราะไม่รู้ว่า
