เพียงพริบตาเดียวอายุครรภ์ของซุนเหยานางก็เข้าเดือนที่ห้าเสียแล้ว ท้องของนางใหญ่จนบ่าวในจวนอดที่จะเป็นกังวลไม่ได้ แม้แต่หลิงเฮ่อที่ไม่ค่อยรู้เรื่องของสตรีมากนักยังมองท้องน้องสาวอย่างเป็นกังวล
“เหยาเออร์ ให้หมอมาตรวจครรภ์ของเจ้าอีกครั้งดีหรือไม่”
“ท่านพี่ ท่านหมอเพิ่งมาตรวจให้ข้าไปเมื่อห้าวันที่แล้ว ท่านจะกังวลเรื่องอันใดเจ้าคะ” ซุนเหยาอดที่จะส่ายหัวให้พี่ชายไม่ได้
นางคิดว่าที่ท้องนางใหญ่เช่นนี้เป็นเพราะนางบำรุงร่างกายดี และทานอาหารกินมากขึ้นกว่าเดิม
นมในคลังของนางมีมากมาย นางจึงได้กินดื่มอยู่ทุกวัน ทั้งยังของแช่ฟรีสที่เป็นอาหารทะเล เนื้อสัตว์นางล้วนแต่มีไม่ขาด
อยากกินอันใดก็แค่เข้าไปหาแม่ครัว แล้วให้ทำให้นางก็เท่านั้น แต่ตอนนี้มีอีกเรื่องที่นางอดที่จะกังวลไม่ได้ นางกลัวว่าโกดังเก็บของที่เมืองหลวง จะไม่เพียงพอเพื่อขายในเหลาอาหาร
จึงคิดที่จะชวนพี่ชายออกเดินทางกลับเมืองหลวงเพื่อกลับไปจัดก
