ผู้ชายที่ต้องการมีอะไรกับเธอมากมาย ทำไมคนอย่างเธอต้องมาตามเอาใจเขาด้วย หลังจากกลับจากโรงแรมเธอก็เอาแต่กินเหล้าเที่ยวทุกคืน ไม่สนใจภีรภาคย์อีกเลย
เหมือนดาวรู้ว่าเงินชดเชยสามเดือนนี้เธอต้องประหยัด เพราะไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่จะหางานได้ เธอเหมือนดวงไร้งานจริง ๆ หากงานนั้นไม่ได้แลกด้วยตัว ก็ไม่มีอีกเหมือนกัน ไม่รู้ว่าชีวิตเธอจะสิ้นหวังอะไรนักหนา ชาตินี้มีกรรมโดนแต่คนทอดทิ้ง
เธอเปิดโน้ตบุ๊กตัวเก่าของตัวเอง ที่ถนอมใช้มาตั้งแต่ตอนเรียน จนวันนี้มันก็ยังพอใช้ได้อยู่ เธอส่งประวัติส่วนตัวไปสมัครงานไว้หลายที่ ทั้งสมัครผ่านเว็บจัดหางาน แต่เมื่อเขาได้ประวัติก็ไม่ติดต่อกลับมา จนเธอรู้สึกหมดหวัง
“สีนิล...เราคงไม่สิ้นไร้ไม้ตอกใช่ไหม” เธอพูดกับหมาของตัวเอง ได้แต่หวังว่าเขายังใจดีไม่ไปเคลมกับที่อื่นเรื่องเธอจนไม่มีใครกล้ารับเข้าทำงานนะ
หากเป็นอย่างนั้น เธอคงไม่แคล้วหนีไปต่างประเทศขายที่ตรงนี้ ที่เป็นบ้
