หากว่าเธอมีเขาแล้ว

บทที่ 2 มีสิทธิ์แค่มอง 1/2

กว่าจะผ่านวันอันอ่อนล้าไปได้ นับว่าเหมือนดาวต้องฝ่าฟันกับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการไม่พอ ยังมีเขาที่เดินควงผู้หญิงที่ชื่อพราวรุ้งตรวจงานไปมาทั่วโรงแรม

“วู้ววว! พรุ่งนี้ฉันจะ 23 แล้ว” เธอยกมือขึ้นชูสองนิ้ว แล้วก็ถ่ายรูปโพสต์ที่หน้าฟีดของตัวเองในโซเชียล เพื่อน ๆ ที่ยังพอติดต่อกันผ่านออนไลน์อยู่บ้างก็มาอวยพรขอให้เธอได้โน้นได้นี่

แต่ใครจะรู้เธอไม่ได้อยากได้อะไรเลย ก่อนออกจากโรงแรม เธอเดินมาที่มุมตึกที่กำลังจะแสกนบัตรออก เมื่อโผล่หน้าไปก็ต้องเจอกับภาพบาดตาบาดใจอีกครั้ง

“จู้บ...ม๊วบ!” พราวรุ้งดึงร่างใหญ่เข้ามาบดขยี้ริมฝีปากแล้วก็สอดเรียวลิ้นเข้าไปกอดเกี่ยว ส่งรสจูบอันหอมหวานไปให้ชายหนุ่มที่ครอบครัวหมายปองให้แต่งงาน

ชายหนุ่มวัยกลัดมันเช่นเขามีหรือจะยอมให้ผู้หญิงล้อเป็นไก่อ่อนไม่มีน้ำยา เขาเปลี่ยนตำแหน่งกระชากร่างของเธอดันให้ชิดเข้าติดผนัง ที่เป็นมุมทางเดินมองดูแล้วลับตาคน คงไม่มีใครเข้ามาเห็นได้

แต่คนที่ไม่ควรเห็นเช่นดาราภรณ์ก็ดันโผล่มาเสียนี่ เธอถอยกรูเข้าไปแอบที่ใต้บันได แล้วก็เอามือปิดปากตัวเองกลั้นสะอื้นไว้อย่างสุดเสียง น้ำตาของเธอค่อย ๆ ไหลลงอาบที่ใบหน้า แม้จะรู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์ แต่หัวใจเธอไม่ได้ด้านชาอย่างเขาที่จะไม่รู้สึกอะไร

‘เขามีคนอื่น เธอมีสิทธิ์ได้แค่มอง’

เธอหลบอยู่ตรงนั้นจนนานกว่าสิบห้านาที แต่เสียงจูบนั้นก็ยังไม่ลดละลงเลย เขาบดขยี้จูบครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับคนหิวกระหาย ตอนนี้เธออยากหูดับนัก แต่ทว่ามันก็ดันดังก้องมาจนเธอได้ยิน

“ฮึก!” เธอกลั้นสะอื้นจนปากสั่น และก็ข่มเสียงมันเก็บไว้อีกไม่ได้ต่อไป จนต้องพยุงร่างของตัวเองนั่งลงที่ขั้นบันได มือเล็กปาดน้ำตาที่ไหลออกครั้งแล้วครั้งเล่า ใบหน้าหวานที่มีผิวพรรณที่สดใสบัดนี้กลายเป็นสีแดงก่ำ ทั้งจมูกและดวงตา

พศินที่เดินลงมาหาเจ้านาย เมื่อผ่านบันไดด้านหลังเห็นผู้หญิงของเจ้านายกำลังร้องไห้เข้า ก็อดซักถามไม่ได้

“คุณเหมือนดาวเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

หญิงสาวสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคุณพศิน เธอรีบเช็ดน้ำตาแล้วก็ลุกขึ้นยืนโค้งให้กับคุณพศินทันที ด้วยตำแหน่งที่ด้อยกว่าเขา

“คุณพศิน...เอ่อ...พอดีฝุ่นเข้าตาค่ะ เลยขยี้ตาฉันเลิกงานแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ” เธอเลือกที่จะเดินอ้อมไปอีกทาง เพื่อจะได้ไม่ขัดเวลาแห่งความสุขของเขาและผู้หญิงของเขา

พศินยกมือจะเรียก แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เขาถอนหายใจแล้วก็ส่ายหน้า

“หากหลงรักก็เจ็บแบบนี้แหละครับ คุณเหมือนดาว” พศินเป็นลูกน้องจะพูดอะไรมากก็ไม่ได้

เหมือนดาวไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่ผ่าน ๆ มา ที่เมื่อเห็นเงินเยอะ ๆ หรือของที่ถูกใจก็จะตาลุกวาว แต่ต้องแลกกับการให้ความสุขกับคุณภีร์เพียงชั่วคราว

แต่เธอคนนี้อ่อนต่อโลก ไม่รับสิ่งใดเลยแม้แต่แดงเดียว เขาไม่รู้ว่าเธอทำทำไม แต่คิดว่าเธอคงมีเหตุผล เขาก็ได้แต่ภาวนาว่าให้เจ้านายใจร้ายกับเธอน้อยหน่อยก็แล้วกัน

แค่เพิ่งเริ่มต้น เขาก็เริ่มร้ายกาจจนยากจะรับมือแล้ว ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคุณภีร์ต้องการบีบเหมือนดาว เพราะเธอแสนดีเกินไปที่จะอยู่เคียงข้างเจ้านาย และอยากให้เธอออกไปจากชีวิตของเขาอย่างรวดเร็ว อะไรมันจะดีไปกว่าที่กดดันเรื่องงานกันเล่า

เหมือนดาวเดินกลับบ้านเหมือนเคย ตอนกลับไม่ต้องรีบเธอก็เดินมันไปเรื่อย ๆ และไม่ลืมแวะซื้อโครงไก่สับไปฝากสีนิล หมาสุดที่รักของเธอ

เธอแทบจะไม่ได้กินอะไรเลยในวันนี้ เพราะมันจุกแน่นไปหมด ทั้งคำพูด การกระทำ บอกชัดเจนแล้วว่าเขามีคนใหม่ แต่ว่าเธอจะทนได้ไหมนะ ทนเห็นเขารักกับคนอื่นต่อหน้าไหวหรือเปล่า

ต่อให้ไม่ไหว เธอจะทำอะไรได้ ในเมื่อสิทธิ์ใดก็ไม่มีนอกจากพนักงาน กับหน้าที่บำเรอกามหลังเลิกงาน

จากนี้ไป คงไม่ต้องทำหน้าที่นั้นแล้วสินะ คงมีผู้หญิงคนนั้นที่ทำหน้าที่ได้ดีกว่าเธอแล้ว

เธอเดินถึงบ้านก็เปิดประตู พร้อมกับมีหมาสีดำตัวน้อยยืนกระดิกหางรอรับเธออยู่ และเมื่อเธออ้าแขนมันก็วิ่งเข้ามาหาจนเธอต้องลงไปกอดมัน

“อยู่บ้านแอบไปดื้อหรือเปล่าเจ้าสีนิล” แล้วเสียงครางอิ๋ง ๆ ก็ตามมาราวกับจะบอกว่าเป็นเด็กดีไม่เคยดื้อ

รอยยิ้มเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้คือเจ้าสีนิลสินะ

หึ! โดนเขาทิ้งแบบไม่มีเยื้อใยแบบเจ้าสีนิลมันเจ็บอย่างนี้สินะ

“ต่อไปนี้ฉันจะมีแกเป็นเพื่อนรักของฉันคนเดียวเท่านั้นนะ สีนิล” เธอเทโครงไก่สับละเอียดใส่ในชามข้าวของมัน แล้วก็นั่งดูมันกินอย่างมีความสุข

พรุ่งนี้เป็นวันหยุด เธอก็จะซักผ้าตั้งแต่คืนนี้ พรุ่งนี้จะได้นอนเล่นทั้งวัน เมื่อโยนทุกอย่างลงถังซักผ้าของตัวเอง แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่ามีใครทักมาไหม แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องงาน เพราะว่าเธอไม่เคยมีคนคุยมานานแล้ว