หากว่าเธอมีเขาแล้ว

บทที่ 3 ปากดีแต่คิดถึง 1/2

คืนวันนั้นคนที่ปากดีไล่เธอไม่อยากเจอหน้าก็รู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านไม่มีที่จะลง แต่เมื่อสั่งไปแล้วจะกลืนคำพูดตัวเองก็ไม่ใช่ที่ เขาเป็นถึงเจ้าของโรงแรม จะมาให้พนักงานตัวเล็ก ๆ อย่างเธอหัวเราะเยาะได้อย่างไร

“โธ่เว้ย!” เขาเอามือขยุ้มหัวจนผมยุ่งเหยิงไปหมด แทบไม่เหลือคราบผู้บริหารมาดเนี้ยบเจ้าระเบียบเลยสักนิด

“เธอร่ายมนต์อะไรใส่ฉันเหมือนดาว” เขานั่งสงบใจแต่ทำอย่างไร ใบหน้าที่ปนทุกข์อมเศร้าของเธอก็ลอยมาตลอดเวลา ยิ่งเห็นตอนที่เธอร้องไห้เมื่อเห็นเขาจูบกับพราวรุ้ง คนปากดีอย่างเขาก็เจ็บจี๊ดที่หัวใจ

“ฉันไม่สนใจเธอหรอก ต่อให้เธอจะรู้สึกอย่างไรก็ตาม” เขาผลุดลุกจากเก้าอี้ แล้วก็ตรงไปยังเลานจ์ที่บนชั้นสูงสุดของโรงแรม และนั่งดื่มราวกับในแก้วคือน้ำเปล่า

เขากระดกจนบาร์เทนเดอร์รู้สึกเมาแทน แต่ไอสังหารที่ฟุ้งกระจายรอบ ๆ กายของผู้เป็นเจ้าของโรงแรม ทำให้พนักงานทุกคนไม่กล้าเอาชีวิตไปเสี่ยง เพราะนั่นหมายถึงหน้าที่การงานได้จบลงไปพร้อมกันอีกด้วย

พราวรุ้งไปตามหาเขาที่ห้องทำงาน แต่ก็ไม่พบกับใครสักคน จึงเดินไปถามพนักงานและได้รู้ว่าเขามานั่งดื่มคนเดียว

แววตาของพราวรุ้งเป็นประกายทันทีเมื่อรู้ว่าเขาอยู่ที่ใด และรสจูบที่ตอนเย็นนั้นทำให้เธอติดใจจนต้องตามหาเจ้าของ

‘คืนนี้คุณและฉันเราจะบดขยี้...กันบนเตียง’ การลากภีรภาคย์ขึ้นเตียง เป็นงานที่ครอบครัวสั่ง เพราะต้องการให้เรื่องของเราเป็นจริงเสียที แล้วประสบการณ์ที่สั่งสมมานานของเธอก็รับรู้ได้ว่า เขาชอบลีลาของเธอไม่ใช่น้อย วัดจากการรุกเมื่อตอนเย็น

ใครจะไม่ติดใจเล่า ลิ้นเธอนั้นดีจะตายแถมคอก็ยังลึก หากผู้ชายคนไหนได้ลองรับรองว่าติดอกติดใจกันแน่นอน

เธอกลับไปเปลี่ยนชุดที่เว้าไปทั้งแผ่นหลังจนถึงก้น ใส่จีสติงเพื่อให้เห็นก้นเด้ง ๆ จนเขาต้องอยากฟาดด้วยมือหนาของตน เธอหันไปมามองกระจกจนแน่ใจแล้วว่ามันสวยสะดุดตา ก็เดินออกจากห้องตรงไปยังเลานจ์สุดหรูในโรงแรม

บรรยากาศด้านบนที่เป็นบาร์เปิดมีลมพัดเอื่อย ๆ พร้อมกับดาวบนฟ้าและบนพื้นดิน ทั้งวิวและบรรยากาศล้วนเป็นใจให้กับเธอ

เธอสั่งออนเดอะร็อคหนึ่งแก้ว แล้วเหล้าสีสีอำพันที่อยู่ในแก้วทรงกระบอกเตี้ย กับน้ำแข็งทรงบอลก็มาเสิร์ฟเธออย่างทันที

กลิ่นหอมของวิสกี้คลาสสิค ชวนให้เจ้าของยกขึ้นจิบเพื่อลิ้มรส ให้เหมือนกับเขาที่กำลังกระดกอย่างเอาเป็นเอาตาย

รอยยิ้มเป็นประกายของพราวรุ้งชวนให้นักดื่มที่มานั่งต่างเหลือบมองว่าเธอจะไปที่ใด แต่เมื่อเธอย่างกรายตรงไปยังบุรุษผู้หนึ่ง ทุกคนก็ละสายตาไม่มองตามเพราะคิดว่าค่ำคืนนี้คงไม่ใช่ดวงของพวกเขา ที่จะได้ชนแก้วกับผู้หญิงที่งดงามราวกับซุปเปอร์โมเดล

กริ๊ง!

เสียงแก้วคริสตัลอย่างดีกระทบกัน ทำให้ภีรภาคย์ต้องโงหัวขึ้นมามอง เพราะเริ่มหนักอึ้งตั้งแต่หัวค่ำ เมื่อเห็นแก้วที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าตัวเอง ก็ไม่ต้องบอกว่าจะปวดหัวขนาดไหน

“ใจร้ายจังเลยนะคะ แอบมาดื่มคนเดียว” เสียงหวานที่พยายามดัดให้แหบพร่า เรียกความเสน่หาอย่างเร่าร้อนในกายของชายหนุ่มตรงหน้าให้มีอารมณ์ พร้อมกับสยายผมให้ดูเซ็กซี่เพื่อมัดใจเขาให้ชวนขึ้นเตียงอย่างรวดเร็ว

‘ราตรีนี้เขาและเธอควรสุดเหวี่ยง’

“เครียดเรื่องงานครับพราว” เขาอ้าง ทั้งที่งานก็ไม่มีปัญหาเลยสักนิด เพียงแต่หัวใจเขาต่างหากที่เริ่มมีปัญหา

เขาเริ่มขาดเธอไม่ได้!

“มีอะไรอยากเล่าให้พราวฟังไหมคะ” เธอนั่งข้าง ๆเขา ยกขาขึ้นไขว่ห้าง ที่ทำเอาหนุ่มโต๊ะด้านข้างร้องซี้ดเพราะมันเห็นข้างในรำไรเบา ๆ ชวนเสียวไปถึงปลายลำ

“ไม่เป็นไรครับ...ผมโอเค” ปากบอกว่าโอเค แต่ใจเขาก็รู้ดีว่ามันไม่โอเครเลยสักนิด เขาไม่รู้ว่าจะจัดการอารมณ์ของตัวเองได้อย่างไรด้วยซ้ำ

เมือเล็กสวยลูบไปที่ข้างขาไม่ห่างจากเป้ากางเกงของเขานัก ทำให้คนที่กำลังอึดอัดกายอยู่แล้วชวนให้อึดอัดเพิ่มมากขึ้นอีก

‘ซี้ด...!’ เขาได้แต่ร้องในใจ ไม่กล้าเปล่งเสียงให้รู้สึกว่าเขาทนไม่ไหวกับการเล้าโลมโง่ ๆ แบบนี้