บทที่ 37
“หยุดเดินหนีฉันได้แล้ว อลินดา”
เสียงห้าวของแซคคารีย์ดังขึ้นด้านหลัง และแขนเรียวก็ถูกคว้าเอาไว้ในเวลาต่อมา
“ปล่อยค่ะ”
หล่อนดิ้นรน แต่เขาไม่ยอมปล่อย แถมยังกระชากร่างของหล่อนเข้าไปกอดแนบอกอีกครั้ง หล่อนตกใจจนหน้าซีดเผือด เพราะกลัวว่าใครจะเดินผ่านมาเห็นเข้า แต่ก็ยังโชคดีเพราะตรงนี้เป็นมุมอับค่อนข้างลับตาของผู้คน
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปสุงสิงกับแฮรี่”
“แต่มันเป็นสิทธิ์ของลินดานะคะ”
เขากัดฟันอย่างโมโห และจับร่างของหล่อนดันเข้ากับกำแพงด้านหลัง พร้อมกับตามประกบ “แต่ผัวของเธอไม่ชอบ จำใส่หัวเอาไว้ด้วย”
หล่อนมองเขาด้วยความขุ่นเคือง “แต่คุณแซคไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของลินดานะคะ”
เขากระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ มองหล่อนด้วยสายตาลุกเป็นไฟ
“ฉันคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วเสียอีก แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าเธอไม่เข้าใจที่ฉันพูดเลยสักนิด” เขาว่าอย่างโมโห
“ใช่ค่ะ ลินดาไม่เคยเข
