บทที่ 42
เสียงกรีดร้องกรี๊ดกร๊าดดังลั่นบ้าน ทำให้ผู้เป็นแม่ต้องรีบวิ่งเข้ามาหาลูกสาวสุดที่รัก และพยายามปลอบประโลม
“นารีลูกแม่...”
นารีรัตน์หันไปมองหน้ามารดา ก่อนจะกรี๊ดพร้อมกับกระทืบเท้าเร่าๆ ด้วยความคลั่งแค้น
“ก็จะไม่ให้ฉันเป็นแบบนี้ได้ยังไงล่ะแม่ ในเมื่อนังลินดามันขโมยคุณแซคไปจากฉันเรียบร้อยแล้ว”
คนเป็นแม่ถอนใจออกมาแผ่วเบาอย่างจนปัญญา “แม่ก็ไม่รู้จะช่วยแก้ไขยังไง ในเมื่อนี่มันเป็นความต้องการของคุณแซค เองทั้งหมด”
“แต่เมื่อก่อนคุณแซคเกลียดมันจะตายไป”
เพราะหล่อนคอยยุแยงให้เขาเกลียดชังน้องสาวฝาแฝดของตัวเองด้วยความริษยานั่นเอง
“ก็ตอนนี้ข้าวสารมันกลายเป็นข้าวสุกไปแล้วนี่นารี แม่กับพ่อก็จนปัญญาที่จะแก้ไข หนูก็อย่าคิดมากเลยนะ ถือว่าลูกไม่ใช่เนื้อคู่กับคุณแซค เอาไว้แม่จะหาผู้ชายดีๆ มาให้เลือกใหม่นะลูก”
“ไม่ค่ะ ยังไงนารีก็จะต้องแย่งคุณแซคกลับมาให้ได้” นารีรัตน์ยืนกรานเสียงแข็ง “คุณแซคเป็
