บทที่ 43
หลังกลับมาจากบ้านครอบครัวอลินดาก็ไม่ค่อยพูดค่อยจา นั่งนิ่งเงียบมาตลอดทาง เขาถามคำก็ตอบคำจนน่าแปลกใจ แต่สิ่งที่น่าแปลกใจยิ่งกว่านั้นก็คือตอนนี้ ตอนที่เขาก้าวออกมาจากห้องน้ำ และเห็นอลินดานอนเปลือยกายรออยู่เตียง
“เธอทำอะไรน่ะอลินดา”
เจ้าของชื่อระบายยิ้มหวาน ค่อยๆ แยกแย้มสองเรียวขานวลออกจากกัน และผงกศีรษะขึ้นมาส่งสายตาเชิญชวน กลีบปากที่ดูอิ่มเต็มน้อยไปกว่าทุกวันเผยอน้อยๆ
“มาสิคะคุณแซคขา...”
แซคคารีย์รู้สึกแปลกประหลาดไม่น้อยกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า เพราะตั้งแต่อยู่กับอลินดามาแม้จะไม่ได้นานนัก แต่เจ้าหล่อนก็ไม่เคยใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้มาก่อน
“ทำไมหิวเร็วนักล่ะ เราเพิ่งกินกันไปตอนกลางวันเองนะ”
“อ๋อ... ก็คุณแซคน่ากินนี่คะ นารี... เอ่อ... ลินดาอดใจไม่ไหวหรอกค่ะ ยิ่งอยู่ใกล้ ก็ยิ่งอยากกิน”
นารีรัตน์ในคราบของอลินดายกร่างเปลือยหมดจดขึ้นนั่ง และยื่นมือไปข้างหน้า เพื่อสัมผัสกับผิว
