"โยกินมาจากบนเครื่องบ้างแล้วค่ะแม่ ว่าแต่พ่อกับแม่มีเรื่องอะไรจะคุยเหรอคะ "
ญานีมองทิวาด้วยหางตาก่อนจะถอนหายใจแรงๆ สีหน้าของเจ้าตัวดูเจ็บช้ำน้ำใจยิ่งนัก เมื่อเห็นอย่างนี้รอยยิ้มของทิวาก็หุบ ส่วนโยธกานั้นขนลุกนำไปแล้ว
ทำไมแม่น่ากลัวอย่างนี้เนี่ย...
"เรื่องสายเลือดเดียวกัน โยกับเขาก็คงไปสืบกันเองจนรู้แล้ว ส่วนนี้แม่ผิดที่ไม่ได้บอกแม่ก็ขอโทษ แต่แม่ก็มีเหตุผลของแม่ที่ต้องทำอย่างนั้น"
"โยเข้าใจแม่นะคะ เข้าใจมากๆ แต่แม่ก็เข้าใจโยใช่ไหมว่าโยสงสัยและอยากรู้ ก็เลยไปแอบตรวจ"
"แม่รู้ มันเป็นความผิดของแม่เองที่ปกปิดทั้งที่รู้ว่าถ้ามีพ่อก็คงดีต่อลูก ต่อไปนี้แม่จะไม่กีดกันโยกับเขา" คำพูดของเธอทำให้คนเป็นลูกสาวหันไปสบตากับบิดาแล้วยิ้มให้กัน ดูเหมือนทิวาก็ไม่รู้ว่าญานีจะพูดแบบนี้... "ต่อจากนี้จะรับผิดชอบ หรือติดต่อกันอะไรก็แล้วแต่ เพราะแม่ถือว่าโยโตแล้ว แต่แม่มีข้อแม้ข้อเดียวคือ อย่าให้เขามายุ่งกับแม
