“นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย! สติแตกเหรอ?!” หญิงสาวถามแล้วก็โบกมือไล่คนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว “กลับไปโรงพยาบาลบ้าเลยไปหรือจะให้ฉันเอาคนไปส่งนายเองหา! ยุ่งวุ่นวายจริงๆ” ตอนท้ายเธอบ่นพร้อมกับทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ หากคนฟังถึงกับตาพองด้วยความโกรธ ชลนรรจ์ถลาเข้าไปยังที่นั่งตอนหลังที่แอนนาเบลล์เปิดกระจกแล้วชะโงกหน้าออกมาด่าเขา ชายหนุ่มจับมือเล็กนุ่มนิ่มของหญิงสาวเอาไว้ด้วยลักษณะกระชากเต็มแรงอย่างไม่ทะนุถนอมสักนิด ไม่สนใจเสียงร้องโอดโอยของหญิงสาวพลางเค้นเสียงถามลอดไรฟันด้วยความโกรธเคืองเป็นที่สุด “เอา-น้อง-สาว-ฉัน-คืน-มา!” “นี่!” หญิงสาวร้องใส่หน้าเขา พยายามบิดมือคืนแต่ก็ไม่สำเร็จ “ฉันไม่ได้เอาน้องนายไป แล้วดีน...พี่ชายฉันก็ไม่ได้เอาตัวน้องนายไปด้วย” หญิงสาวเน้นเสียงหนักแน่นก่อนจะเอ่ยไล่อีกฝ่ายอย่างไม่ไว้หน้า “อย่ามาสร้างความวุ่นวายแถวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้คนลากคอนายไปสั่งสอนนะ!” พูดจบเธอก็เริ่มร้องเรียก