ร่างเล็กหันหลังเงยหน้ามองคนที่คร่อมหลังตัวเองไว้เเละพบว่าเป็นคนที่ตัวเองรออยู่เเต่ก็ไม่ได้ตอบตามความเป็นจริงเมื่ออีกคนถาม
"เปล่าค่ะ เปรี้ยวก็มองไปเรื่อย ไม่ได้รอใครซะหน่อย" ชนกเคลื่อนตัวมานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเปรี้ยวหวานก่อนจะแสร้งเอ่ยอย่างตัดพ้อ
"ไอ้เราก็นึกว่ารอเรา น่าน้อยใจจัง" ชายหนุ่มเเสร้งทำหน้าเศร้ามองไปทางอื่นก่อนจะหันมาต่ออีกประโยค "หรือว่าจริงๆเเล้วเธอมารอไอ้เสี่ยนั่น ฉันจะได้กลับ" คนตัวสูงว่าจบก็ทำทีจะลุกออกจากเก้าอี้ไปเเต่ก็มีมือของอีกคนรั้งไว้ก่อน
"เอ่อ เปล่านะคะ เปรี้ยวไม่ได้มารอเสี่ยชูชัยนะคะ...คือ"
"น้องเปรี้ยวมารอหนุ่มที่บริษัทที่ฝึกงานน่ะค่ะ ถ้าคุณใช่ผู้ชายคนนั้นเค้าก็รอคุณนั่นเเหละค่ะ" ส้มโอที่นั่งอยู่ข้างเปรี้ยวหวานเอ่ยเเทรกทั้งสองขึ้นมาทำให้หญิงสาวที่จับเเขนรั้งบอสของเธออยู่ต้องหันมามองเอ็ดเขาหน่อยๆ
"พี่ส้มโอ~" เปรี้ยวหวานทำหน้าบูดบึ้งงอนอีกคนที่พูดเเบบนั้น นั่นก็
