บ่วงรักจัดฉาก

ตอนที่ 5

​

ตลอดงานเลี้ยงพนักงานในค่ำคืนนั้นสายตาของท่านประธานหนุ่มจดจ่ออยู่กับนางฟ้าแสนสวยโดยแทบไม่สนใจสิ่งอื่นยกเว้นเวลาถูกผู้บริหารด้วยกันชักชวนให้ดื่ม ส่วนอมิตานั้นก็หันซ้ายหันขวาเพราะรู้สึกเหมือนโดนจับจ้องแต่เมื่อมองไปรอบๆ ห้องจัดเลี้ยงกลับไม่พบว่ามีใครมองเธออยู่สุดท้ายหญิงสาวจึงบอกตัวเองว่าเธอคงคิดมากไป กว่างานเลี้ยงค่ำคืนนั้นจะจบลงก็ย่างเข้าสู่วันใหม่แต่เป็นการจบลงแบบแสนประทับใจและพนักงานทุกคนต่างได้ของรางวัลติดไม้ติดมือกลับบ้านกันถ้วนหน้าเป็นการสร้างขวัญและกำลังใจให้พนักงานจากผู้บริหารที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกลอย่างคีตภัทร เขายินดีจะตอบแทนพนักงานโดยไม่คิดเสียดายเงินจำนวนไม่น้อยเหล่านั้นเพราะถือว่าหากพนักงานทุ่มเทแรงกายแรงใจทำงานให้เขาอย่างเต็มที่เขาก็จะตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อเช่นกัน

“วันนี้สนุกมากเลยเนอะ” ลิซ่าบอกกับชลิดาและอมิตาขณะเดินตามกันไปยังลานจอดรถที่ลิซ่าอาสาไปส่งเพื่อนๆ ทุกคนเพราะเป็นคนเดียวที่มีรถยนต์ส่วนตัว

“ช่าย งานสนุกแถมยังได้ของรางวัลติดไม้ติดมือกลับบ้านอีก แต่ที่พิเศษกว่านั้นคือได้เห็นหน้าคุณคีย์สุดหล่อใกล้ๆ ตั้งนาน” ชลิดาทำหน้าเคลิ้มฝันเพราะเธอแอบมองหน้าท่านประธานหนุ่มตลอดเวลาที่อยู่ในงาน

“ย่ะ รู้สึกว่าในงานนี้สิ่งที่ทำให้หล่อนมีความสุขที่สุดก็คงไม่พ้นเรื่องผู้ชาย” ลิซ่าค่อนแคะ

“แหม พูดแบบนี้แสดงว่าเธอไม่ได้แอบมองคุณคีย์เลยงั้นสิ” ชลิดาตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้

“จะเหลือเหรอ” พูดจบทั้งชลิดาและลิซ่าก็หัวเราะคิกคักชอบใจพลอยทำให้อมิตาอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ เวลาที่อยู่กับเพื่อนรักทั้งสองมักจะทำให้เธอยิ้มได้เสมอไม่ว่าจะเจอเรื่องเลวร้ายอะไรมาแค่ได้อยู่กับลิซ่าและชลิดาก็ทำให้เธอมีกำลังใจสู้ต่อไปทุกครั้ง

“แต่เดี๋ยวนะ” ลิซ่าหยุดเดินและหันมามองชลิดาและอมิตาสลับกันไปมา

“มีอะไรเหรอลิซ่า” ชลิดาถามอย่างสงสัย

“เราสองคนน่ะได้แค่แอบมองยังฟินขนาดนี้ แต่คนที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของท่านประธานจะฟินขนาดไหนน้า” ลิซ่าบอกพร้อมกับจ้องหน้าอมิตาที่ทำหน้าตาเหรอหราเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะถูกพาดพิงโดยไม่ทันตั้งตัว

“จริงด้วย” ชลิดากล่าวสำทับอย่างเห็นด้วยกับเพื่อนแล้วหันมามองอมิตาด้วยความอิจฉาไม่ต่างจากลิซ่า

“เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วเชอรี่ ลิซ่า มันเป็นแค่อุบัติเหตุ” อมิตาต่อว่าเพื่อนแต่ใบหน้าสวยหวานนั้นแดงก่ำด้วยความเขินอาย เมื่อถูกเอ่ยถึงเหตุการณ์เมื่อตอนหัวค่ำอีกครั้งความอบอุ่นของอ้อมกอดและกลิ่นหอมจางๆ จากร่างกายสูงใหญ่ของคีตภัทรก็เหมือนจะโชยมาแตะจมูกสร้างความรู้สึกร้อนผ่าวให้กายสาวอีกครา

“หน้าแดงขนาดนี้เขินใช่ไหมล่ะ” ชลิดาแซวเพื่อนสนิทเพราะชอบใจในท่าทีเขินอายจนแก้มแดงปลั่งของอมิตา

“หยุดพูดได้แล้วเชอรี่ หนูอิมง่วงแล้วอยากกลับบ้านจะแย่”

“ง่วงหรือเขินกันแน่จ๊ะ” ลิซ่ายังไม่ยอมหยุดแซวง่ายๆ

“ตกลงจะไม่หยุดพูดเรื่องนี้ใช่ไหม หนูอิมจะได้เรียกแท็กซี่กลับก่อน”

“โอ๋ๆ ไม่แซวแล้วก็ได้ กลับก็กลับ” ลิซ่าหยุดพูดถึงเหตุการณ์ชวนใจเต้นระหว่างเจ้านายหนุ่มกับเพื่อนสนิทไว้แต่เพียงเท่านั้นแล้วเดินไปเปิดประตูรถก้าวขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับไม่ช้ารถยนต์สัญชาติญี่ปุ่นขนาดเล็กก็เคลื่อนออกจากลานจอดรถของโรงแรมอันเป็นสถานที่จัดงาน

“ตามไป” คีตภัทรที่นั่งอยู่บริเวณตอนหลังของรถยนต์สัญชาติยุโรปเอ่ยคำสั่งที่ทำให้คนขับรถคู่ใจและเลขาคนสนิทลอบสบตากันก่อนจะพายานพาหนะคันหรูตามรถคันเล็กไปห่างๆ พลขับของคีตภัทรพาเจ้านายหนุ่มตามรถยนต์คันเล็กมาจนถึงบ้านของอมิตาซึ่งลิซ่าขับมาส่งเป็นคนสุดท้ายก่อนจะกลับบ้านของตัวเองซึ่งอยู่ไกลออกไป คีตภัทรมองภาพบ้านสองชั้นหลังขนาดกลางที่อยู่หลังสุดท้ายในซอยอย่างประเมินถึงฐานะความเป็นอยู่ของเจ้าของบ้านก่อนที่สายตาจะจับจ้องอยู่ที่ร่างบางที่กำลังเปิดประตูบ้านด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดาว่าเขาคิดอะไรอยู่ และเมื่อเห็นว่านางฟ้าแสนสวยของเขาเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วจึงสั่งให้คนขับรถเดินทางกลับ