“เล่ามาเดี๋ยวนี้” ชลิดาและลิซ่าพูดออกมาพร้อมกันราวกับนัดกันไว้ อมิตาไม่มีทางเลือกจึงต้องเล่าทุกอย่างให้เพื่อนสนิททั้งสองฟังทั้งหมดตั้งแต่ที่คีตภัทรมาส่งเธอที่บ้านครั้งแรกและครั้งล่าสุดที่มีเหตุให้เธอเจ็บตัวจนต้องหยุดงานเป็นอาทิตย์
“ลิซ่าว่ามันชักจะยังๆ ซะแล้วนะ”
“แล้วไอ้ยังไงๆ ของเธอเนี่ยมันยังไงล่ะลิซ่า” ชลิดาถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ที่คุณคีย์เขามาส่งหนูอิมที่บ้านน่ะสิ”
“คิดมากน่าลิซ่า คุณคีย์เขาก็แค่มีน้ำใจมาส่งแค่นั้นเอง” อมิตาพยายามหาเหตุผลมาหักล้างความคิดของเพื่อนอีกนัยหนึ่งก็เหมือนจะบอกตัวเองไปด้วยว่าเขาไม่ได้คิดอะไรนอกจากมีน้ำใจมาส่งเธอเท่านั้น
“ครั้งแรกก็พอเข้าใจได้นะว่าคุณคีย์มาส่งเพราะเห็นหนูอิมเป็นลมต่อหน้าต่อตาแบบนั้น แต่ครั้งที่สองนี่มันชักแปลกๆ แล้วนะ แถมยังอยู่กินข้าวด้วยและยังจะหากล้วยไม้มาฝากคุณลุงอีก มันค่อนข้างจะเกินสิ่งที่เจ้านายกับลูกน้องปฏิบัติต่อกันน่ะ แถมเป็นเจ้าน
