“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”
“ไม่เป็นไร ผมเต็มใจมา” อมิตาเงยหน้าขึ้นมองเขาเมื่อได้ยินแบบนั้นก่อนจะรีบหลบตาเมื่อพบว่าเขามองเธออยู่ด้วยแววตาระยิบระยับอย่างที่ทำให้เธอใจเต้นแปลกๆ
“คุณคีย์คุยอะไรกับคุณลุงคะ” อมิตากลั้นใจถามเพราะเก็บความอยากรู้ไว้ไม่ไหว
“อืม...เรื่องอะไรนะ ผมคุยหลายเรื่องซะด้วยสิ จำได้ไม่หมด” คีตภัทรแกล้งคนที่จ้องเขาอยู่อย่างอยากรู้เต็มที แต่เมื่อถูกเขาแกล้งอมิตาก็ทำจมูกย่นใส่เขาอีกครั้งอย่างที่เขาคิดว่าหญิงสาวอาจไม่รู้ตัว
“หนูอิมรู้ว่าคุณคีย์จำได้แต่ไม่อยากบอกมากกว่า”
“รู้ใจผมซะด้วย”
“งั้นหนูอิมไม่ถามแล้วก็ได้ค่ะ” อมิตาหันหลังเตรียมเดินเข้าบ้านแต่แต่ถูกคีตภัทรดึงแขนเอาไว้และเป็นเพราะไม่ทันระวังตัวทำให้อมิตาเซถลาเข้าไปในอ้อมกอดของเขาทันที
“อุ๊ย” ใบหน้าหวานกระแทกเข้ากับแผกอกแน่นตึงภายใต้เสื้อเชิ้ตเนื้อดีทำให้ได้กลิ่นน้ำหอมและกลิ่นกายบุรุษเพศอย่างชัดเจน อมิตายกมือขึ้นคลำบาดแผลบริเ
