กลุ่มหกเจ็ดคนเดินวนดูของใช้ที่ถูกทำขึ้นด้วยความประหลาดใจ คือพวกเขารู้แหละว่ามันคืออะไร ทว่าลักษณะการสร้างมันต่างไปจากที่เคยเห็นมา มันดูแปลกตาและเข้าท่ากว่าที่พวกเขาเคยใช้นัก
“ท่านหมอเป็นคนทำหรือ” ลุงจางรีบเอ่ยถาม
“เปล่า ข้าเป็นแค่ลูกมือ”
“ลูกมือ แล้วผู้ใดกันทำแคร่ ทำโต๊ะ เก้าอี้เหล่านี้” ลุงจินเอ่ยบ้าง พร้อมกันนั้นเขาก็ลองนั่งบนเก้าอี้ทรงสี่เหลี่ยมดู “แข็งแรงดีเสียด้วย” สิ้นคำเขาก็ลุกขึ้นแล้วจับมันพลิกดูด้านล่าง
“ตอกลิ่มยึดหรือนี่” สหายอีกคนเอ่ย ทว่าความมึนงงของพวกเขายังไม่หมด นายตำบลกลับเอ่ยขัดขึ้นมาก่อน
“จินหยาง แล้วเหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วนี่ทำอะไรอยู่”
“นายตำบลคงไม่รู้ วันนี้ท่านหมอมาช่วยเด็ก ๆ หาปลาตั้งแต่เช้าแล้ว ข้าคิดว่าท่านหมอกลับจากหาปลาแล้วจะกลับบ้านเสียอีก นึกไม่ถึงยังมานั่งขัดแคร่อยู่ได้” ลุงจางเอ่ยเย้าชายหนุ่ม
“เอ่อ… ข้าก็แค่สงสารเด็ก ๆ ที่
