DEVILLAINE ROMO FIACRA
KINAUMAGAHAN ng alas tres y media, nagising na lang ako sa malakas na buhos ng ulan. Naiwan ko palang naka-bukas ang sliding door ng maliit na balcony kaya rinig na rinig ko ang med’yo malakas na hangin at ang libo-libong patak ng ulan.
Mamayang ala sinco pa ang pasok ko pero kinakailangan ko nang bumangon at kumilos.
“Sunod-sunod na ang araw na umuulan ah?” nahihikab kong usal habang inaayos ko ang aking higaan. Pagkatapos kong gawin ‘yon, naligo na muna ako bago bumaba sa kusina para mag-asikaso ng mga agahan nila.
Maaga rin kasi umaalis si Jessie kaya sakto naman maluto ang mga ihahanda ko. “Good morning, ‘nay.” Habang abala sa paghahalo ng sinangag, narinig ko ang bagong gising na boses ng anak ko.
“Magandang umaga rin, anak,” masiglang bati ko sa kan’y
