ซันชายน์ไม่ร้ายรัก

วันแรกที่มหาลัย

ซ่า !!

เสียงหนุ่มหล่อที่ชื่อว่า ซัน กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำภายในเพนท์เฮาส์หรูของตัวเองหนุ่มหล่อในวัย 19 ปี กำลังจะเข้าเรียนปี 1 วิศวะโยธา มหาลัยชื่อดังของพ่อเมฆเพื่อนสนิทของพ่อเขานั่นเอง

แกร๊ก….

เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดตามด้วยร่างหนาของซันที่เดินออกมามีเพียงผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวพันหลวมๆอยู่รอบเอวสอบ มือหนากำลังเช็ดผมที่เพิ่งสระมาใหม่ให้แห้งพอหมาดๆ ระหว่างนั้นก็เดินไปใส่ชุดนักศึกษาเพื่อเตรียมตัวไปมหาลัยวันแรก ซันเดินออกจากห้องตัวเองมาตรงไปยังห้องน้องสาวที่อยู่ตรงกันข้าม เพนท์เฮาส์หรูที่ทั้งชั้นมีอยู่ 2 ห้องคือห้องของเขากับน้องสาวที่ชื่อทับทิม

ก๊อก .. ก๊อก .. ก๊อก

“ ทับทิมเสร็จรึยัง ” พี่ชายที่รักน้องสาวมากเดินมาเคาะห้องเพื่อไปเรียนด้วยกันสองพี่น้องไปเรียนด้วยกันอยู่ตลอดหลายปีที่ผ่านมามันเป็นเรื่องปกติของทั้งสองอยู่แล้ว

แกร๊ก…

เสียงประตูห้องถูกเปิดออกตามด้วยร่างบางของทับทิมกับเสียงใสๆเอ่ยตอบรับพี่ชายขึ้น

“ เสร็จแล้วค่าา ”

สองพี่น้องพากันมาขึ้นรถหรูที่จอดอยู่ชั้นจอดรถส่วนตัวทั้งชั้นมีรถแข่งของซันนับ 10 คันจอดอยู่ด้วยเพราะเป็นคนรักในความเร็ว ชอบรถเลยเลือกที่จะเปิดสนามแข่งเป็นของตัวเอง

ใช้เวลาไม่นานรถหรูก็ขับเข้ามาจอดยังลานจอดคณะวิศวะที่ตัวเองเรียน ส่วนทับทิมเรียนคณะนิเทศน์ศาสตร์ซึ่งตึกเรียนก็อยู่ข้างๆกัน

วันเปิดเรียนวันแรกบรรดานักศึกษาใหม่ต่างคนก็ต่างตื่นเต้นดีอกดีใจกับสถานที่เรียนใหม่ เพื่อนใหม่ทุกคนต่างวุ่นวายทำความรู้จักกันมีเพียงซันที่ดูจะเฉยๆเขามีเพื่อนสนิทที่เป็นทั้งเพื่อนและพี่น้องนั่นคือสกายลูกชายของเมฆเพื่อนสนิทของพ่อเขานั่นเอง ซันและสกายอายุห่างกันไม่กี่เดือนทั้งสองเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจากความตั้งใจของพ่อๆที่อยากให้ลูกเป็นเพื่อนรักกันเหมือนพวกเขา ซันและสกายจึงเลือกเรียนคณะเดียวกัน

“ พี่ซันไปนั่งรอพี่สกายกับน้องก่อนมั้ยค่ะ ” น้องสาวหันไปบอกพี่ชายที่ยื่นอยู่

“ อืม ” ร่างหนาเจ้าของความสูง 189 เซนติเมตรเดินตามน้องสาวมายังโต๊ะหน้าคณะนิเทศน์ นักศึกษาสาวทั้งเก่าและใหม่มองตามตาไม่กระพริบกับความหล่อเหลา แต่เป็นซันที่ไม่ชัดตามองใครเลย

“ ขนม ! ” ทับทิมเมื่อเห็นเพื่อนสนิทนั่งอยู่ก็เอ่ยเรียกน้ำเสียงดีใจที่ได้เจอเพื่อนหลังจากปิดเทอมทั้งสองเพียงแค่คุยกันผ่านมือถือเท่านั้น ขนมคือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของทับทิมทั้งสองคบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น

“ ขนมมานานยัง ” ทับทิมเอ่ยถามเพื่อนออกไปเพราะบ้านเพื่อนอยู่ห่างจากมหาลัยพอสมควร

“ ไม่นานจ้า ” ขนมเอ่ยบอกออกไปพร้อมส่งยิ้มหวานๆไปให้เพื่อนสนิท ซันที่นั่งอยู่จ้องมองใบหน้าสวยหวานไม่วางตาพร้อมกวาดสายตาสำรวจคนตัวเล็ก วันนี้เป็นครั้งแรกที่ซันได้เห็นขนมใส่ชุดนักศึกษา เสื้อนักศึกษาพอดีตัวหน้าอกหน้าใจไม่ใช่เด็กมัธยมปลายอีกต่อไปกับกระโปรงพลีสสั้นอวดเรียวขาสวยมันขัดหูขัดตาซันเอามากๆใจแกร่งคันยุบยิบไปหมด

ซันรู้จักกับขนมมานานเขาเคยไปรับไปส่งขนมที่บ้านอยู่บ่อยครั้งตามคำสั่งของน้องสาว

“ ขนมกินข้าวมายังไปกินข้าวกันมั้ยเราหิวข้าว ” มือบางของทับทิมลูบท้องตัวเองป้อยๆ อยู่บ้านได้กินข้าวเช้าทุกวันเพราะแม่เตรียมไว้ให้ทุกเช้า พอมาอยู่เองทำอะไรไม่เป็นก็ต้องมาอาศัยฝากท้องที่มหาลัยแบบนี้แหละ

“ ไปสิ ” ขนมรับคำเพื่อนอย่างว่าง่าย

“ พี่ซันไปกินข้าวกันนะคะ เดี๋ยวสกายมาก็โทรมาหาเราเองแหละ ” น้องสาวดึงมือพี่ชายเพียงคนเดียวของตัวเองเดินตามมายังโรงอาหารคณะนิเทศน์ ช่วงเช้าของวันเปิดภาคเรียนนักศึกษาค่อนข้างเยอะโต๊ะค่อนข้างหายาก

“ ทับทิมไปซื้อข้าวเถอะเดี๋ยวเราเฝ้าโต๊ะให้เอง ” ขนมหันไปบอกเพื่อนออกไป ทับทิมก็รีบเดินไปซื้อข้าวทันที ที่โต๊ะมีขนมและซันที่ยืนอยู่

“ กินอะไรเดี๋ยวไปซื้อให้ ” ตาคมจ้องมองไปยังขนมนิ่งพลางเอ่ยถามออกไป

” ไม่เป็นไรซันไปซื้อของซันเถอะเดี๋ยวขนมไปซื้อเอง” แม้ปากจะพูดไปแต่ตากลับไม่กล้ามองอีกคน

“ อย่าดื้อขนม กินอะไรบอกมา ” ซันเอ่ยถามเสียงดุๆขึ้นอีกครั้งและนี่ก็คือวิธีที่ซันจะทำให้ขนมยอม เพียงแค่ใส่เสียงดุเข้าไปคนตัวเล็กก็ยอมเขาตลอด

“ อะไรก็ได้ ซันซื้อมาเถอะ ” เสียงหวานเอ่ยบอกออกไป ซันที่ได้ยินดังนั้นก็เดินไปซื้อข้าวมาทันที

ขนมนั่งรอไม่นานทับทิมก็เดินกลับมาพร้อมจานข้าวและน้ำเปล่า ทับทิมที่ตั้งท่าจะอ้าปากบอกเพื่อนให้ไปซื้อข้าว ซันก็เดินมาพอดีพร้อมกับข้าวสองจาน

” แหม๋ พี่ซันมีการซื้อข้าวให้ด้วย “ น้องสาวเอ่ยแซวพี่ชายตัวเองออกไป ซันส่งจานข้าวมันไก่ไม่เอาหนังให้ขนมไปขนมที่นึกแปลกใจเขารู้ได้ยังไงว่าเธอกินข้าวมันไก่ไม่ใส่หนัง

ซันได้แต่อมยิ้มเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำสีหน้าสงสัย ซันมีแอคเคาท์หลุมที่ใช้ติดตามทุกช่องทางโซเซี่ยลของขนม เขาเห็นคนตัวเล็กโพสต์ข้าวมันไก่ไม่ใส่หนังอยู่บ่อยครั้งเลยคิดว่าคนตัวเล็กคงชอบกินข้าวมันไก่ ซันจะเห็นทุกอย่างที่ขนมโพสต์ไม่ว่าเธอจะกินอะไร ทำอะไรที่ไหน

ทั้งสามนั่งก้มหน้าก้มตากินข้าวกันเงียบๆกระบอกตาคมทอดมองไปยังขนมอยู่บ่อยครั้งอีกคนเมื่อรู้สึกว่ากำลังโดนจ้องมองก็ได้แต่นั่งนิ่งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร จะกี่ปีกี่ปีขนมก็ยังคงกลัวสายตาดุๆของซันเหมือนเดิม

ด้านซันเองจริงๆไม่มีอะไรเลยแค่ชอบแกล้งอีกคนก็เท่านั้นอาการตื่นกลัวของขนมมันทำให้ซันนึกเอ็นดู ขนมเป็นคนที่ดื้อเงียบซันรู้ดี มันเลยทำให้เขาต้องทำหน้าดุใส่ขนมอยู่บ่อยครั้ง

“ เฮียซัน ! ” ระหว่างที่นั่งกินข้าวอยู่มีเสียงเรียกมาจากทางด้านหลังใบหน้าหล่อหันไปมองพบว่าเป็นสกายลูกชายของเมฆนั่นเอง แม้จะเรียนห้องเดียวกันอายุห่างกันไม่กี่เดือนแต่สกายก็รักและให้เกียรติซันมากทั้งสองมักจะไปหมกตัวอยู่ที่สนามแข่งของซันแทบทุกวัน

ร่างหนาของสกายเดินมานั่งลงข้างซันสายตาทอดมองไปยังขนมทีซันทีพร้อมรอยยิ้มมุมปาก สกายเคยเจอขนมอยู่บ่อยครั้งเวลาที่ขนมไปนอนกับทับทิมที่คฤหาสน์หลังใหญ่

“ มองอะไรของมึง ” ซันที่เห็นสกายมองขนมไม่วางตาก็เอ่ยเสียงแข็งขึ้นทันที

“ ขนมใส่ชุดนักศึกษาแล้วสวยไม่เบาเลยนะเฮีย ” สกายกระซิบกระซาบเบาๆข้างหูเฮียซัน

“ ไอ้สัด ! มึงอยากตาย ” ซันด่าสกายขึ้นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ตาคมหันไปมองยังขนมที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรพร้อมทดบัญชีโทษไว้ในใจ

ฮ่า ~ ฮ่า ~ ฮ่า ~ สกายระเบิดหัวเราะเสียงดังออกมา สกายมักจะชอบยียวนซันอยู่แบบนี้ตลอดเรื่องขนม

“ ชอบก็จีบมั้ยเฮีย นี่มหาลัยนะไม่ใช่โรงเรียนมัธยมจะมามัวช้าหมาคาบไปแดกเข้าสักวัน ” เขารู้ว่าเฮียซันสนใจในตัวขนมแต่แปลกที่เฮียซันของเขาไม่ยอมจีบซะทีเพราะอะไรเขาก็อยากจะรู้

ซันเงียบไม่เอ่ยไม่ตอบอะไรสกาย ในสมองกลับใช้ความคิดอยู่อย่างหนักตาคมจ้องมองไปที่ขนมนิ่ง ขนมเองก็รู้ว่าอีกคนกำลังนั่งมองเธออยู่ก็ได้แต่นั่งนิ่งทำเป็นไม่สนใจ

^^