คนเอาแต่ใจ

1403 Words

ระหว่างที่สองสาวเดินออกจากโรงอาหารคณะ มีซันและสกายเดินตามมาไม่ห่าง บรรดานักศึกษาชายหนุ่มจ้องมองมายัง 2 สาวพลางโห่ร้องป้องปากแซว “ คนที่ใส่กระโปรงพลีสสวยว่ะ ปีไหนว่ะ ” “ เดินไปถามดิว่ะ จะได้รู้ ” ไวกว่าความคิด 2 หนุ่มสาวเท้าเดินเข้ามาหา 2 สาวทันที “ สวัสดีครับคนสวย ” นักศึกษาชายหน้าตาดีเอ่ยทักทายสองสาวขึ้น เท้าเล็กของขนมและทับทิมหยุดฝีเท้าลงทันทีเช่นกัน “ เรียนนิเทศน์เหรอครับ ปีไหน ? ” ชายหนุ่มหน้าตาดีไม่รอช้าเอ่ยถามในสิ่งที่อยากรู้ออกไป “ เรียนปีไหนเกี่ยวอะไรกับมึง ” เป็นซันที่เอ่ยถามออกไปหลังจากที่ยืนทนฟังอยู่นาน ตาคมจ้องมองไปยังชายหนุ่มตรงหน้าไม่วางตารังสีอำมหิตแผ่นซ่านออกมาทั่วร่างหนาของซัน สองขาแกร่งเดินมายืนประจันหน้ากับชายหนุ่ม “ แล้วมึงเสือกอะไรด้วยว่ะ ” หนุ่มนักศึกษาหน้าหล่อเอ่ยเสียงแข็งออกมา เขากำลังจะจีบสาวเสือกมาขัด ซันไม่เอ่ยไม่พูดอะไรออกมา เท้าหนาเดินเข้าไปหาคนตรงหน้าช้าๆกร้ามหนาบดเข้าหากันแน่นทับทิมที่เห็นสายตาพร้อมบวกของพี่ชาย มือเรียวดึงแขนพี่ชายไว้ทันที “ พี่ซันอย่านะคะ ” ทับทิมเอ่ยห้ามพี่ชายออกไป ซันไม่เหมือนอาทิตย์ อาทิตย์สมัยหนุ่มๆถ้าไม่จำเป็นจะไม่มีเรื่องกับใครเลยแต่ถ้าบทจำเป็นขึ้นมาก็โหดจนน่ากลัว ส่วนซันพร้อมบวกกับทุกคน พร้อมดับเครื่องชนหมด แขนแกร่งสะบัดมือน้องสาวออกและสาวเท้าเดินไปหาคนตรงหน้าอีกครั้ง ชายหนุ่มตรงหน้าเมื่อเห็นสายตาราวกับจะฆ่าเขาได้ของซันก็ถอยหลังหนีช้าๆ หมับ !! มือเรียวของขนมจับหมับเข้าที่มือหนาของซันตาคมก้มลงมามองยังคนตัวเล็ก “ อย่ามีเรื่องกันเลยนะซัน ไปเถอะ ” ขนมดึงลากคนตัวสูงออกมาจากบริเวณนั้นทันที สกายที่ลุ้นให้เฮียซันต่อยไอ้หน้าจืดนั่นสักหมัดพลันต้องทำหน้าเซ็งตามไปด้วย ทั้ง 4 เดินมานั่งลงโต๊ะหน้าตึกนิเทศน์เพื่อรอเวลาเข้าเรียนใบหน้าหล่อยังบึงตึงเป็นอย่างมาก ขนมทอดสายตาไปมองคนตรงหน้าอยู่บ่อยครั้ง ในใจรู้ดีว่าถ้าไม่ดึงซันออกมามีนองเลือดแน่ๆ “ พี่ซันถ้ามีเรื่องคุณแม่รู้โดนเชือดแน่ๆ ” ทับทิมเอ่ยบอกพี่ชายที่นั่งหน้าตึงอยู่ ซันได้แต่คิดแม่จะไปรู้ได้ยังไงถ้าน้องสาวไม่ฟ้อง นั่งคุยกันสักพักสองสาวก็แยกไปเรียนส่วนซันกับสกายก็เดินขึ้นห้องเรียนไปด้วยเช่นกัน วันแรกของการเรียนก็ไม่มีอะไรมาก อาจารย์แค่มาชี้แจ้งเรื่องคะแนนเรื่องกิจกรรมรับน้องต่างๆ ช่วงเที่ยงของวัน สองสาวที่กำลังเก็บของเข้ากระเป๋า ติ้ง ! เสียงแจ้งเตือนไลน์ของขนมดังขึ้น Sun : รออยู่หน้าตึก Khanom : …… ขนมเปิดอ่านแต่ไม่ตอบอะไรกลับไป คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันว่า รอทำไม เธอไม่เข้าใจ สองสาวเดินลงมาจากตึกก็เจอซันกับสกายยืนรออยู่จริง สองสาวเดินเข้าไปหาสองหนุ่มจังหวะนั้นเอง… หมับ !! ฝ่ามือหนาจับหมับเข้าที่ข้อมือเรียวเล็กของขนมและลากคนตัวเล็กเดินขึ้นรถไปทันที “ พี่ซันจะพาขนมไปไหน หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะคะ ” น้องสาวเอ่ยเรียกพี่ชายเสียงดัง “ แค่ไปกินข้าวทับทิม มาเร็วขึ้นรถ ” สกายเอ่ยเรียกทับทิมขึ้นทั้งสองเดินขึ้นรถและขับตามซันออกไปทันที ภายในรถสปอร์ตคันหรูของซันในห้องโดยสารปกคลุมไปด้วยความเงียบ ขนมนั่งนิ่งไม่เอ่ยหรือพูดอะไรออกมา “ ทำไมอ่านไลน์แล้วไม่ตอบขนม ” เป็นซันที่เอ่ยทำลายความเงียบออกไป ” ….. “ ขนมก็ยังนั่งเงียบไม่พูดอะไร ” ถ้าครั้งหน้าไม่ตอบอีกจะขึ้นไปตามถึงห้องเรียนเลย “ ซันพูดเสียงเย็นออกไป ” คนเอาแต่ใจ อย่างซันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว” ขนมรู้ดีว่าซันชอบเอาแต่ใจกับเธออยู่บ่อยครั้ง ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอขัดเขาไม่ได้เลยสักครั้ง เพราะซันไม่เคยยอมให้เธอเลย “ หึ ! รู้ก็ดี เพราะขนมเองก็ดื้อ ” สงครามเล็กๆของทั้งสองเกิดขึ้นตลอดทาง ไม่นานรถหรูสองคันก็ขับมายังร้านอาหารร้านนึงที่ไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก ซันไม่ชอบความวุ่นวายในโรงอาหาร คนเยอะหาที่นั่งยาก สู้ออกมากินข้างนอกเพื่อความสบายใจก็สิ้นเรื่อง ทั้ง 4 เดินเข้ามาภายในร้านอาหารที่ช่วงเที่ยงคนค่อนข้างเยอะแต่ก็ยังดีกว่าในมหาลัยมาก สกายจัดการโทรจ้องโต๊ะเอาไว้แล้ว เป็นห้องแอร์ที่ต้องจองเท่านั้น สกายนิสัยก็คล้ายซันไม่ชอบความวุ่นวาย รักความเป็นส่วนตัวมาก ไม่ชอบสุงสิงใคร ภายในห้องอาหารมีทั้ง 4 กำลังนั่งดูเมนูกันอยู่ “ ขนมกินอะไรดี ” ทับทิมหันไปถามเพื่อนข้างๆขึ้น “ อะไรก็ได้ทับทิมสั่งเลย ” ตาคมตวัดสายตาไปมองยังคนตัวเล็กตรงข้ามทันที เขาไม่ชอบคำว่า อะไรก็ได้ของขนม เขาแค่อยากให้เธออกความคิดเห็นบ้าง ขนมเป็นคนง่ายๆอะไรก็ได้ไปซะทุกอย่างแต่กลับกัน คนเอาแต่ใจอย่างซันกลับไม่ชอบคำนี้เอามากๆ ขนมที่เห็นสายตาดุๆของซันก็จัดการสั่งอาหารทันที “ ไข่เจียวกุ้งกับคะน้าหมูกรอบค่ะ ” คนตัวเล็กหันไปสั่งอาหารกับพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่ ซันได้แต่ยกยิ้มชอบใจที่เห็นอีกคนสั่งอาหาร เขาแค่อยากให้เธอสั่งในสิ่งที่ชอบหรือที่อยากกินไม่ใช่ตามใจคนอื่นไปซะหมด ไม่นานอาหารหน้าตาน่าทานหลายจานก็มาตั้งเรียงรายอยู่บนโต๊ะทั้ง 4 ลงมือทานอาหารกัน โดยมีขนมที่ดูจะกินน้อยที่สุด เป็นอีกครั้งที่ซันส่งสายตาดุๆไปยังขนมเพื่อบอกให้อีกคนรู้ว่าให้กินเยอะๆ ทับทิมได้แต่อมยิ้มให้พี่ชายที่เหมือนจะเข้าหาผู้หญิงไม่เป็นนอกจากทับทิมกับพลอยใสผู้เป็นแม่ ก็มีขนมนี่แหละที่ซันพาตัวเองเข้าไปอยู่ใกล้ๆ เมื่อทั้ง 4 กินข้าวจนอิ่มซันก็จัดการจ่ายค่าอาหารแล้วพาขนมขึ้นรถทันที “ ซันให้ขนมไปกับสกายก็ได้ ” เสียงหวานเอ่ยบอกออกไป คนตัวสูงไม่พูดไม่เอ่ยอะไรออกมาในใจหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยที่ได้ยินคำพูดนั้น ทำไมต้องไปกับสกายมีสิทธิ์อะไรไปนั่งรถคนอื่น รถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามายังมหาลัยไปจอดยังที่จอดรถของคณะวิศวะ ซันรีบลงจากรถเดินไปเปิดประตูฝั่งขนมทันที คนตัวเล็กพาตัวเองลงจากรถ วงแขนแกร่งครอบคนตัวเล็กเอาไว้ “ เลิกเรียนแล้วรอห้ามหนีกลับก่อน “ ซันเอ่ยบอกคนตัวเล็กออกไป ” ได้ยินที่บอกมั้ยขนม ” เมื่อเห็นอีกคนเงียบซันก็ถามขึ้นอีกครั้ง “ ซันทำไมชอบเอาแต่ใจ ” เสียงหวานถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกไป “ แล้วทำไมชอบดื้อขนม ” ตาคมจ้องมองใบหน้านวลสวยไม่วางตา จนเป็นขนมที่ต้องยอมตอบตกลงออกไป รอยยิ้มมุมปากฉายชัดอยู่บนใบหน้าหล่อทันที ไม่นานสกายกับทับทิมก็ขับรถเข้ามา สองสาวเลยพากันเดินไปที่ตึกเรียนของตัวเอง มีซันที่คอยมองตามจนสองสาวเดินลับตาเข้าไปในตึกเรียน “ ทำไมเฮียชอบดุขนม ” สกายก็นึกสงสัยอยู่ไม่น้อยเอ่ยถามออกไป “ ขนมชอบดื้อกับกูมึงไม่เห็นเหรอ ” คิ้วคมขมวดเข้าหากันทันที “ เฮียก็ลองพูดกับขนมดีๆสิ อย่าทำหน้าดุพูดเหมือนที่พูดกับทับทิมนะ “ ” ทัมทิบมันน้อง “ ซันเอ่ยขึ้นทันที ” แล้วขนมเป็นอะไรกับเฮีย “ ในเมื่อทับทิมเป็นน้องพูดดีด้วยได้แล้วขนมเป็นอะไรทำไมถึงชอบดุเขานัก ซันก็เงียบไม่เอ่ย ไม่ตอบอะไรออกมาแต่สมองกำลังใช้ความคิดอยู่อย่างหนักหรือที่ขนมชอบดื้อกับเขาเป็นเพราะเขาเองที่ชอบเอาแต่ใจกับเธอก่อน ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more