เสียงเด็กน้อยส่งเสียงหัวเราะใสออกมาจากเรือน เมื่อซินหยานนางเดินทางกลับมาจากด้านนอกก็ได้ยินอย่างชัดเจน
นางเผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ไม่นานเด็กหญิงตัวน้อยก็วิ่งออกมาจากเรือนเพื่อมารับนางที่หน้าเรือน เด็กฝาแฝดทั้งสามวิ่งตามติดน้องสาว เพราะกลัวว่านางจะหกล้ม
ขบวนตรงหน้าช่างวุ่นวายนอกจากเด็กทั้งสี่ยังมีบ่าวอีกหลายคนที่ยังวิ่งตามมาด้วย
ซินหยานนางอดจะส่ายหัวอย่างขบขันไม่ได้ นางกำลังจะเดินเข้าไปอุ้มบุตรสาว แต่หยางอ๋องไวกว่านางอยู่หนึ่งก้าว
เขาอุ้มบุตรสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนพร้อมทั้งเช็ดเหงื่อที่ซึมออกมาให้นางอย่างอ่อนโยน
“ท่านพ่อ ท่านแม่ ลูกคิดถึงเจ้าค่ะ” ซูหนี่ถูหัวน้อยๆ ของนางออดอ้อนบิดาอย่างเอาใจ
“มิใช่ทำสิ่งใดผิดมาใช่หรือไม่” ซินหยานจ้องมองบุตรสาวอย่างรู้ทัน
ทุกครั้งที่นางทำสิ่งใดผิด มักจะแสดงท่าทีเช่นนี้อยู่เสมอ ซินหยานนางมองไปที่บุตรชายทั้งสาม แต่บุตรชายกลับทำหน้าเหมือนน้องสาวเป็นเด็กว
