บทที่ 40
โรเบิร์ตจอดรถที่หน้าบ้านสองชั้นหลังใหญ่ที่อยู่ลึกเข้าไปจากถนนเกือบร้อยเมตรนิ่งนาน เสียงคำสั่งของนายน้อยเซร์คิโอยังดังก้องอยู่ในหูไม่เสื่อมคลาย
“ไปลากตัวแม่นั่นกลับมาให้ฉัน และต้องเร็วที่สุดด้วย”
“แต่คุณแก้วเธออาจจะไม่ยอมมานะครับนายน้อย”
“ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน นายก็ต้องลากแก้วกัลยามาหาฉันให้ได้ หรือต้องการให้ฉันไปจัดการเองล่ะ” หากปล่อยให้เซร์คิโอมาจัดการเองมีหวังชาวบ้านต้องแตกตื่นกันอย่างแน่นอน โรเบิร์ตถอนใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะก้มลงมองเช็คเงินสดในมือที่ได้รับมอบมา
“เงินซื้อได้ทุกอย่างแม้กระทั่งคน เอาให้กับแม่เลี้ยงของแก้วกัลยาแล้วนายจะทำงานได้สะดวกขึ้น”
ข้าผู้ภักดีต่อนายอย่างล้นพ้นก้าวลงจากรถ กดกริ่งที่หน้ารั้วบ้านสองสามครั้งติดต่อกันไม่นานก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาเปิดประตูให้ ซึ่งถ้าเขาคาดไม่ผิดน่าจะเป็นบิดาของคุณแก้วกัลยานั่นเอง
“ผมมาหา... เอ่อ...” โรเบิร์ตอ้ำอึ้ง
“
