บทที่ 42
โรงแรมเพรสสิเดนท์วิลสันไม่ใช่แค่โดดเด่นเพียงรูปทรงของอาคารเท่านั้น แต่ภายในยังถูกตกแต่งได้อย่างไร้ที่ติจนหล่อนที่พึ่งมีโอกาสเหยียบย่างเข้ามาเป็นครั้งแรกถึงกับต้องอ้าปากค้าง และนั่นก็ทำให้แก้วกัลยาอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมลูกชายของอำพันถึงได้มาอยู่ในสถานที่ของมหาเศรษฐีแบบนี้ได้ ปกติที่นี่หากไม่มีเงินไม่มีทางเสนอหน้าเข้ามาได้อย่างแน่นอน
หญิงสาวเดินมาหยุดที่หน้าลิฟต์แก้วสุดหรูที่สามารถมองผ่านกระจกแก้วลงไปยังพื้นเบื้องล่างได้อย่างชัดเจน แสงไฟมันช่างระยิบพริบไหวไม่ต่างจากเพชรที่สะท้อนสีสันสวยงามในยามค่ำคืนแม้แต่น้อย เจ้าหน้าที่ก้มศีรษะทำความเคารพหล่อนก่อนจะกดเปิดลิฟต์ให้อย่างสุภาพ
“ชั้นไหนครับคุณผู้หญิง”
สายตาของผู้ชายตรงหน้าที่มองมาทำเอาแก้วกัลยาหน้าร้อนผ่าว ตอนนี้หล่อนคงมีสภาพไม่ต่างจากหนูสกปรกที่หลงเข้ามาอยู่ในพระราชวังแสนสวยเลยสินะ สาวน้อยถอนใจออกมาเบาๆ ก่อนจะฝืนตอบออกไป
“ชั้น 30
