วิศวะร้ายซ่อนรัก

Episode 7

ทันทีที่พริกกลับมาถึงห้อง น้ำตาเธอก็ไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก ที่เขาบอกว่าคิดถึง เขาคิดถึงเธอจริงๆ หรือว่าคิดถึงร่างกายเธอกันแน่ เขาจะส่งข้อความมาหาเธอเฉพาะตอนที่เขาอยากนอนกับเธอเท่านั้น ส่วนเวลาอื่นอย่าหวังว่าจะได้รับข้อความจากเขา ยิ่งคำถามที่ว่า ทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยัง คำที่บอกว่าคิดถึง เขายังไม่เคยส่งให้เธอเลย เธอจะได้รับข้อความจากเขาก็ตอนที่เธอกลับมาจากมหาวิทยาลัยแล้วเท่านั้น

เขาเห็นเธอเป็นอะไรสำหรับเขากันแน่ แม้แต่สถานะ เธอเองยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอกับเขาเป็นอะไรกัน เธอจะได้เป็นคนที่สำคัญของเขาก็แค่ตอนที่อยู่บนเตียงเท่านั้น ส่วนเวลาอื่นเธอก็เป็นได้แค่น้องสาวของเพื่อนสนิทของเขาเท่านั้นเอง

ส่วนเรื่องที่เขาบอกว่าเขาไม่ได้พาผู้หญิงคนอื่นไปกินข้าว เธอก็ไม่ได้เชื่อนะ เธอเชื่อที่คนอื่นพูดมากกว่า ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง คนเขาจะพูดกันทำไม

เธออาจจะดูเป็นคนโง่ เป็นคนใจง่ายสำหรับเขา แต่จะโทษใครได้นอกจากตัวเอง ในเมื่อทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะว่าเธอรักเขาจนหัวปักหัวปำ ยิ่งได้ตกเป็นของเขา เธอก็ยิ่งหลงรักเขาจนเต็มหัวใจ

เธอยอมเขาทุกอย่างขอแค่ให้เธอได้อยู่กับเขาแบบนี้ ถึงแม้ว่าจะต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ ก็ตาม แต่เธอก็ยังยอมที่จะอยู่แบบนี้ อยู่แบบไม่มีสถานะ เธอก็ได้แต่หวังว่าสักวันเธอจะสำคัญกับเขามากกว่านี้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความหวังลมๆ แล้งๆ ก็ตาม คนเราอยู่ได้ด้วยความหวังไม่ใช่เหรอ? มันคงไม่ผิดถ้าเธอจะมีความหวังบ้างแม้ว่ามันจะเลือนรางก็ตามที

หลังจากที่เธอบอกกับเขาว่าเธอเป็นประจำเดือน เขาก็ขาดการติดต่อไปเลย วันนี้ก็เข้าสู่วันที่สามแล้วที่เขาหายไป ทั้งๆ ที่ห้องเขากับเธอก็อยู่ติดกัน ไม่มีแม้ข้อความส่งมาถามไถ่ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง

แต่เธอก็รู้ว่าเขาไม่อยู่ห้อง เธอได้ยินเสียงประตูห้องเขาเปิดตอนดึกๆ ทุกคืน เธอไม่รู้ว่าเขาไปไหน ไปกับใคร และในค่ำคืนนี้เธอตัดสินใจที่จะดักรอพบเขา ทันทีที่เธอได้ยินเสียงประตูห้องเปิด เธอก็รีบเปิดประตูไปทันที

“อ้าวพริก! ยังไม่นอนเหรอ?”

“ค่ะ พริกรอพี่ธามอยู่”

“เข้ามาคุยที่ห้องพี่มา” พูดจบเขาก็เดินนำเข้าไปในห้อง และเธอก็เดินตามเขาเข้าไป ยืนคุยกันตรงนี้คงไม่ดีแน่ถ้าเพื่อนเขาอีกสองคนมาเห็นเข้าเดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องใหญ่

“มันดึกแล้ว พริกจะรอพี่ทำไม?” ชายหนุ่มถามทันทีที่เดินเข้ามานั่งที่โซฟาตัวใหญ่

“ก็พี่ธามหายไปเลย พริกคิดถึง” หญิงสาวนั่งลงข้างๆ เขา

“พี่ก็คิดถึงพริก ประจำเดือนหายหรือยัง?”

“คิดถึงพริกแล้วไม่เห็นส่งข้อความหรือว่าโทรมาหาพริกบ้างล่ะคะ?” เขาคงคิดถึงแค่ร่างกายของเธอสินะ เธอมีความสำคัญแค่ตอนที่เขาอยากระบายความใคร่เท่านั้น

“เอ่อ…ก็พี่ไม่ค่อยว่าง นี่พี่ก็ไปทำโปรเจคที่ห้องเพื่อนมา” ชายหนุ่มอึกอักก่อนจะตอบออกไปอย่างไม่เต็มเสียง

“โปรเจคแบบไหนเหรอคะ? กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้” เธอเงยหน้ามองเขาพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะเอ่อออกมา

“นี่พริก อย่ามาทำตัวงี่เง่าได้ไหม พริกก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบผู้หญิงงี่เง่า”

“แล้วแบบไหนเหรอคะ? ที่พี่ธามชอบ ใช่แบบที่เซ็กซี่ๆ แต่งตัวโป๊ๆ แบบนั้นหรือเปล่าคะ?”

“พริกอย่าพาลได้ปะ! ถ้าพริกพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้เราก็ไม่ต้องพูดกันหรอก พี่ไม่อยากทะเลาะกับพริก” เขาพูดเสียงดังออกมา

“พริกขอถามพี่ธามจริงๆ นะคะ ว่าพริกเป็นอะไรสำหรับพี่ธาม?”

“พริกก็เป็นคนสำคัญของพี่ไง” เขาพูดเสียงอ่อนลงพร้อมกับดึงตัวเธอเข้าไปกอด

“พริกหวานของพี่ อย่างอนพี่เลยนะ ที่พี่ไม่ติดต่อพริกเพราะว่าพี่กลัวว่าไอ้พีคมันจะรู้ พริกก็รู้ว่าพี่ชายของพริกหวงน้องสาวแสนสวยคนนี้แค่ไหน” พูดจบเขาก็พรมจูบใบหน้าสวยก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากเล็ก

“พริกยังไม่ตอบพี่เลยนะ ว่าประจำเดือนหายหรือยัง?”

“หายแล้วค่ะ” สุดท้ายเธอก็ใจอ่อนให้เขาอีกจนได้สินะ เพราะคำว่าพริกหวานนี่แหละ เธอถึงยอมใจอ่อน มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่เรียกเธอว่าพริกหวาน เขาบอกว่าเธอหวานไปทั้งตัว

ชายหนุ่มบดจูบลงมาอย่างหิวกระหายราวกับว่าเขาห่างหายจากเรื่องอย่างว่าไปนาน ลิ้นอุ่นร้อนสอดใส่เข้ามาในโพรงปาก ก่อนจะดูดดึงลิ้นเล็กให้คล้อยตาม จากนั้นทั้งสองก็แลกจูบกันอย่างเร่าร้อน

เขาผละริมฝีปากออกพร้อมกับอุ้มหญิงสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะพาเดินไปที่ห้องนอน เขาวางหญิงสาวลงอย่างเบามือ จากนั้นก็จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เขาโน้มตัวลงไปทาบทับบนตัวของหญิงสาวไว้ ก่อนจะค่อยๆ ถอดชุดนอนของเธอออกจากร่างงามจนหมด

เสียงหายใจที่ดังบ่งบอกว่าตอนนี้เขากำลังมีความต้องการอย่างเต็มเปี่ยม เขาซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนของเธออย่างหลงใหล ก่อนจะเลื่อนต่ำไปยังดอกบัวคู่สวย ปากเขาเข้าครอบครองยอดถันสีสวย ทั้งดูดทั้งเลียดอกบัวทั้งสองข้างด้วยความหื่นกระหาย

“อื้อออ พี่ธาม” เสียงร้องครางของหญิงสาวดังออกมาเป็นระยะๆ เมื่อลิ้นร้อนสัมผัสตรงไหน ความวาบหวามก็เกิดขึ้นตรงนั้น

ไม่นานเขาก็ไปหยุดอยู่ตรงจุดกึ่งกลางกายสาว เขาจับขาทั้งสองข้างของเธอตั้งขึ้น ก่อนจะซุกใบหน้าลงไปดอมดมความหอมหวาน ที่ไม่ว่าเขาจะสัมผัสครั้งไหน มันก็ทำให้เขารู้สึกดีทุกครั้ง เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาทำแบบนี้ให้ กับผู้หญิงคนอื่นเขาไม่เคยทำ และเธอก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาไม่ใส่ถุงยางอนามัยตั้งแต่ครั้งแรกที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน เพราะเขารู้ว่าเธอบริสุทธิ์ผุดผ่อง เขาไม่ต้องกลัวว่าจะติดโรคจากเธอ

“อ่าา พี่ธาม พริกเสียวค่ะ” หญิงสาวได้แต่ครางออกมา

เขาสอดนิ้วเข้าไปยังร่องรักของเธอ ก่อนจะขยับเข้าออกอย่างรัวเร็วเพื่อส่งเธอให้ไปถึงจุดหมาย ไม่นานร่างบางก็เกร็งกระตุกพร้อมกับส่งเสียงร้องครางออกมาอย่างดัง ภายในตอดรัดนิ้วเขาอย่างรุนแรง น้ำหวานหลั่งไหลออกมาชโลมนิ้วเรียว

ลมหายใจยังไม่ทันกลับมาเป็นปกติ เขาก็จับแก่นกายเสียบเข้ามาในช่องทางรัก แต่เข้าได้แค่หัวเท่านั้น ทุกอย่างก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อทั้งคู่ได้ยินเสียงเคาะประตูรัวๆ

“ใครวะแม่ง! มาขัดจังหวะตอนกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม” เขาบ่นออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอว

“อยู่นี่นะ ห้ามออกไปเด็ดขาด จนกว่าพี่จะกลับมา” เขาสั่งเสียงแข็ง

“ค่ะ”

จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากห้อง และเปิดประตูอย่างแรง

“พวกมึงมาทำเหี้ยอะไรตอนนี้เนี่ย?”

“โมโหแบบนี้กำลังซ่ำเด็กอยู่ใช่ไหม?” เสียงของเมฆเอ่ยถามออกมา เพราะดูจากสภาพและอารมณ์ที่ฉุนเฉียวแล้วก็น่าจะใช่

“เออ พวกมึงมีอะไรก็รีบๆ พูดมา”

“ไม่มีอะไร กูแค่ซื้อบะหมี่เกี๊ยวมาฝากมึงเฉยๆ อะนี่”

“ไอ้เชี้ย! พวกมึงนี่นะ เคาะซะกูคิดว่ามีใครตาย”

“สรุปมึงจะแดกไหม?”

“เออๆ เอามาก็ได้”

ทางด้านพริก หลังจากที่ธามออกไปจากห้อง เสียงข้อความของเขาก็ดังขึ้น เธอจึงถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดูว่าดึกป่านนี้แล้วใครยังส่งข้อความมาอีก ทันทีที่เห็นข้อความเเจ้งเตือนขึ้นมาบนหน้าจอ หัวใจของเธอก็แทบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

เชอรี่ : เชอรี่ขอโทษพี่ธามด้วยนะคะ ที่คืนนี้เชอรี่อยู่กับพี่ธามไม่ได้ ติดธุระด่วนจริงๆ ค่ะ เอาไว้โอกาสหน้านะคะ เชอรี่สัญญาว่าจะชดเชยให้พี่ธามอย่างเต็มที่เลยค่ะ