hot ร้อนรุ่ม
1443 Words
นิดาเดินตามมาที่โต๊ะอาหาร อาหารหลายอย่างหน้าตาน่ากินจัดวางพร้อมมีดส้อมสไตล์อังกฤษ มีแก้วไวน์และช้อนส้อมเป็นชุดวางอยู่ คุณแม่จุดเทียนหอม บรรยากาศเหมือนงานเลี้ยงขอบคุณพระเจ้า คนร่วมรับประทานอาหารมีแค่คุณพ่อ คุณแม่ของนิดากับอาติณเท่านั้น
นิดานั่งลงตรงข้ามกับติณภพ เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาคุณอาสุดหล่อ
"หิวมากเลยครับ ขอกินไก่งวงอบหนังกรอบนี่ก่อนเลย" ติณภพใช้มีดเฉือนไก่อบแจกจ่ายให้ทุกคน วางให้คุณพ่อคุณแม่นิดาก่อน เขาหั่นไก่ให้นิดา แล้วค่อยหั่นใส่จานตัวเอง
"ขอบคุณค่ะ"
"กินเยอะ ๆ จะได้โตเร็ว ๆ" ติณภพใช้เสียงล้อเลียนเด็กสาว
"นิดาโตแล้วค่ะ" นิดาเงยหน้าขึ้นมา
"อารู้ นิดาโตแล้ว" คำพูดของเขาทำให้นิดาแก้มร้อน เสียงล้อเลียนในถ้อยความหมายถึงอะไรกันแน่
"โตที่ไหนกัน นิสัยยังเด็กอยู่เลย ขี้อ้อนด้วย" พ่อของนิดามองลูกสาวเหมือนเด็กตัวเล็กคนหนึ่ง
"จริงครับ ขี้อ้อนมาก" อาติณมองนิดา นึกถึงภาพคนตัวเล็กกอดแขนเขา เธอชอบขอร้องแบบนี้แต่เด็กเวลาอยากได้อะไรมาก ๆ
ทุกครั้งที่เข้าใกล้ ทั้งเอนตัวมาซบ ทั้งเอาหน้าอกมาถูแขน รู้รึเปล่าว่าอาติณต้องกลับไปสงบใจด้วยอุ้งมือไปกี่น้ำแล้ว
ทุกคนกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ติณภพดื่มกับคุณพ่อนิดาจนไวน์หมดไปค่อนขวด ทั้งสองเมาได้ที่ นิดาดื่มไปสองแก้ว ถึงขั้นเมาเล็กน้อย
" อายุเกินสิบแปดแล้ว พ่ออนุญาตให้ดื่มแอลกอฮอล์ได้ " คุณพ่อเอ่ยอนุญาต
"เข้ากันดีกับปูไข่ดองนะคะ" นิดาหัวเราะ กินปูดองที่คุณอาซื้อมาฝาก
"ดูกินเข้า ไม่คีพลุค ไม่รักษาภาพลักษณ์เลยนะ" คุณอาแซว
"อาติณเห็นนิดาหมดแล้วค่ะ เห็นมาตั้งแต่ยังเด็ก ยังต้องคีพลุคอะไรล่ะคะ"
"จริงสิ อาเห็นหมดแล้ว" เขานึกภาพเธอครางชื่อเขาในสภาพเสื้อผ้าน้อยชิ้นบนเตียง เห็นหมดแล้วที่แปลว่าเห็นหมดแล้วจริง ๆ ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกส่วนบนเรือนร่างเด็กสาวมันโคตรฮอท
อาหารพร่องไปมาก อาติณเป่าเค้กวันเกิดฉลองอายุสามสิบปีพ้นคืนนี้ก็อายุย่างเข้าสามสิบเอ็ด ติณภพถือว่าตนเองพร้อมทุกด้าน
นิดามองอาติณเป่าเค้ก ครอบครัวของคุณอาอยู่ที่อังกฤษ มีแค่อาติณกับน้องสาวอยู่เมืองไทย น้องสาวแต่งงานออกไปเมื่อสองปีที่แล้ว อาติณเลยอยู่บ้านคนเดียว
“วันนี้พี่บัวแวะมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ยังคะ” นิดาถามถึงน้องสาวของติณภพ
“แวะมาแต่เช้าแล้วล่ะ แต่ตอนเย็นใบบัวกับสามีจะขึ้นเหนือไปติดต่อเรื่องงานน่ะ เลยไม่ได้อยู่ด้วย”
"อธิษฐานเลยค่ะอา"
ติณภพหลับตาอธิษฐานแล้วเป่าเทียน อยากตะโกนคำอธิษฐานออกมาดัง ๆ
นิดาเดินมาส่งอาติณหน้าบ้าน ยื่นกระเป๋าใส่เอกสารให้ใบหนึ่งกับสมุดบันทึกทำมือที่เธอเย็บเองเป็นปกรูปหมีสีน้ำตาล
"สุขสันต์วันเกิดค่ะอาติณ"
"ขอบใจมากนะนิดา" เขามองหน้าเธอนิ่ง ต่างคนต่างเขินเมื่อนึกถึงเสียงครางแว่ว
"ฝันดีนะคะอา"
อาติณยิ้มกระชากใจให้หนึ่งที ก่อนพูดออกมาแค่ประโยคสั้น ๆ แต่ทำให้นิดาเขินจนไปไม่เป็น
"ถ้านิดาต้องการให้อาช่วย บอกอาตรง ๆ สิ ไม่ต้องเรียกชื่ออาดังขนาดนั้น อาจะทำให้หนูอย่างสุดฝีมือ"
นิดายืนอึ้ง
"คุณอารู้"
"อาจะไม่บอกใคร อาก็ชอบคิดถึงหน้านิดา ครางชื่อหนูดัง ๆ มันฟินมาก ถือว่าหายกัน"
นิดายืนใจเต้นกระหน่ำอยู่แบบนั้น ทั้งเขินทั้งอาย ต่อไปเธอจะมองหน้าคุณอาติดได้ยังไง เล่นพูดหมดเปลือก คำพูดของคุณอาติณภพไม่ได้มีคำหยาบคายลามก แต่ทำให้เธอหน้าแดงร้อนรุ่มไปทั้งตัว
'อาจะทำให้หนูอย่างสุดฝีมือ' บ้าจริง เขาหมายถึงอะไรกันนะ
นิดาเม้มปาก วางมือไม้ไม่ถูก ใจเต้นกระหน่ำจนแทบหายใจไม่ออก เธอกำลังเหงื่อแตก ไอ้ความรู้สึกบ้า ๆ นี่มันเรียกว่าอะไรกัน ตื่นเต้นหรืออะไร มันร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว ทุกสิ่งที่คุณอาข้างบ้านพูดออกมาทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าว หน้าร้อน เรือนกายวูบวาบไปหมดโดยเฉพาะส่วนน่าอายกลางกายสาว
“ทำไมต้องหน้าแดงคิดอะไรกับอารึเปล่าคะ” ติณภพกระซิบด้วยเสียงเบาแต่ยังพอได้ยินกันสองคน
“มะ ...ไม่นะ ไม่ได้คิดค่ะ”
“ไม่ได้คิดแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ”
“อากาศข้างนอกมันร้อน”
“นิดาก็ฮอทมาก ไม่รู้ตัวเลยเหรอ” เสียงแผ่วเบาหลุดออกจากปากติณภพ
“คะ? คุณอาว่าอะไรนะคะ”
“อาบอกว่าจริงสินะ อากาศข้างนอกฮอทมาก ร้อนมากเลย”
“ค่ะ ร้อนมาก” นิดามองเท้าตัวเอง
“อาล่ะ ฮอทรึเปล่า” ติณภพพับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นถึงข้อศอก คลายเนคไทปลดกระดุมลงอีกสามเม็ด
สาบานต่อพระเจ้า ต่อให้เป็นแม่ชีก็คงต้านไม่ไหวหรอก คุณอาฮอทเป็นบ้าเลย!
“ฮอทมากค่ะ” นิดาตอบ
เธอรีบหันหลังให้ ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าบ้านไปทันที
คนตัวสูงมองตามเธอ สายตาเขาจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างสุดเซ็กซี่ นิดาโตเป็นสาวสวย เธอโตแล้วจริง ๆ ยิ่งมองยิ่งทำให้คุณอาแทบคิดดีไม่ได้เลย
ติณภพมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือ
‘เลม่อน’ เป็นชื่อแฟนเก่าโทรเข้ามาพอดี เขากดตัดสาย ตามองจ้องแต่แผ่นหลังเล็กวิ่งเข้าบ้านจนหายลับไป
หัวใจชายหนุ่มไม่ได้ร่ำไรกับรักเก่า ติณภพเลิกกับแฟนมาสามสี่เดือนแล้ว และรู้ใจตัวเองว่าผู้หญิงที่เขาสนใจเป็นเด็กสาวข้างบ้านที่เพิ่งโตต่างหาก
มือใหญ่ลูบไปบนปกสมุดโน้ตทำมือ แต่ภาพในหัวนึกถึงแต่ภาพเด็กสาวบนเตียงนอน เสียงครางหวาน ๆ ยังตรึงแน่นอยู่ในห้วงโสตประสาท
“คุณอาอยากได้นิดาเป็นของขวัญวันเกิดจังเลยครับ” เสียงพึมพำอยู่คนเดียวเบา ๆ คำว่าอยากได้แปลความหมายว่าอยากได้ตามนั้น ทั้งอยากจะรัก อยากจะใคร่ อยากจะได้รวมผสมปนเปกันไปหมด
ยิ่งเห็นยิ่งใคร่รัก เธอโตแล้วจริง ๆ สวยหวานร้อนแรงเย้ายวนไปทั้งตัว
ติณภพถอนหายใจออกมาดังเฮือก วันก่อนเขาเห็นไอ้เด็กเมื่อวานซืนชื่อไอ้บอมมาส่งนิดาที่หน้าบ้าน เห็นแล้วรู้สึกขวางหูขวางตาบอกไม่ถูก
ความรู้สึกไม่พอใจตีปะทุขึ้นในอก มันเรียกว่าความรู้สึกอะไรกันแน่
“หึงเหรอวะ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง” ติณภพกอดสมุดโน้ตเข้าแนบอก นิดาวิ่งเข้าบ้านไปแล้ว เขายังแอบมองหน้าต่างห้องเธออยู่
ชายหนุ่มยิ้มอ่อนจางเมื่อเห็นมุมม่านเปิดยกขึ้นเล็กน้อย เธอคงแอบดูเขาอยู่
ติณภพโบกมือให้กับผ้าม่านที่เปิดแง้ม ม่านนั้นปิดลงในทันที ยิ่งทำให้เขาแน่ใจว่าสาวน้อยวัยใสแอบดูอยู่แน่นอน
ชายหนุ่มหัวใจเต้นตุบตับ
"เฮ้อ...หรือเราจะเป็นพวกตาแก่ใคร่เด็ก"
อย่างน้อยสมุดโน้ตที่เธอทำให้เขาก็มีเพียงชิ้นเดียวในโลก พรุ่งนี้คงต้องเอาไปทำงานด้วยแล้ว จะว่าไปการได้รับสิ่งของทำมือจากใครบางคนก็ทำให้หัวใจรู้สึกคันยุบยิบอย่างประหลาด หากเปรียบเทียบราคาคงเทียบไม่ได้กับกระเป๋ารองเท้าแบรนด์เนมที่แฟนเก่าเคยซื้อให้ สมุดเล่มเล็ก ๆ ในมือเขาช่างไร้ราคาแต่รู้สึกเหมือนมันมีค่ามากกว่าของขวัญทุกชิ้นที่เคยได้รับ
"Happy Birthday to me"
ติณภพนึกถึงคำอธิษฐาน หลุบตามองสมุดทำมือนั้นอีกครั้ง ยังยืนมองหน้าต่างห้องนิดาอยู่พักใหญ่ เขายิ้มคนเดียวแล้วเดินเข้าบ้านไป ไม่วายหันกลับมามองม่านหน้าต่างห้องนอนเด็กสาว มองอยู่หลายครั้งก็ต้องอมยิ้ม เมื่อเห็นชายม่านด้านหนึ่งยกขึ้นนิด ๆ
- Writer
