คุณอาขา อย่าทำหนู

hubby ผัว

ติณภพยืนอยู่บนชั้นสองในสภาพสวมกางเกงขาสั้นแค่ตัวเดียว ร่างสูงเต็มไปด้วยมัดกล้ามเพ่งมองนิดาสวมชุดนอนสีขาว เธอกำลังยืนรดต้นไม้อยู่ในสวนเล็ก ๆ สไตล์ยุโรปข้างห้องนอนที่เธอออกแบบเอง ติณภพเลี่ยงไปยืนอยู่มุมหนึ่ง หากเธอมองขึ้นมาคงไม่เห็นแน่นอน เป็นมุมอับที่สถาปนิกรู้ดีว่ามุมมองจากบ้านข้าง ๆ ไม่อาจมองเห็นได้

แสงแดดอ่อนยามเช้าสาดส่องชุดนอนบางเบาสีขาวของเธอจนแทบกลายเป็นผ้าโปร่ง ชุดนอนสายเดี่ยวสั้นเหนือเข่าปิดสะโพกแค่นิดเดียวเท่านั้น มือเรียวหยิบบัวรดน้ำสีขาวขึ้นมารดต้นพิทูเนียที่กำลังออกดอกบานสะพรั่ง ผมขมวดมุ่นเหมือนก้อนซาลาเปาบนศีรษะกับใบหน้าใสไร้เครื่องสำอางตอนเด็กสาวเพิ่งตื่นนอน ปากอิ่มแวววาวสีแดงสด แก้มเธอขึ้นสีระเรื่อตามธรรมชาติ ผิวพรรณทั่วร่างเปล่งปลั่งจูซซี่สุขภาพดีน่าชิมไปทั้งตัว

หัวใจเต้นกระหน่ำจนต้องเอามือขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้าย นิดาคงไม่รู้ว่ามีใครคนหนึ่งมายืนแอบมองเธออยู่ตั้งแต่เช้า

"โธ่ ไอ้ติณ กลายเป็นพวกถ้ำมองไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ" ติณภพบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

วันอาทิตย์อันชวนขี้เกียจ เขาควรนอนตื่นสิบโมงถึงจะถูก ไม่ใช่ลากสังขารมายืนแอบดูเด็กสาวข้างบ้านรดน้ำต้นไม้ตั้งแต่เช้าตรู่ แล้วชุดนอนที่นิดาใส่นั่นอีก

ไม่มีใครบอกเธอเลยเหรอว่าเธอโตแล้ว ไม่ควรใส่ชุดนอนวาบหวิวออกมายืนรดน้ำต้นไม้ข้างบ้าน ถึงรั้วบ้านเธอจะสูงแน่นหนาขนาดไหน ชุดนอนบางเบาควรใส่ในห้องนอนเท่านั้น

"อุ๊ย อะไรกัดขา" นิดาอุทาน มือเล็ก ๆ เกาไปใต้กระโปรงชุดนอนจนเลิกขึ้นถึงขาอ่อน

ชายหนุ่มที่ยืนแอบมองอยู่ชั้นสองแทบหัวใจจะวาย หากเธอรื้อกระโปรงชุดนอนขึ้นอีกหน่อยเดียวคงเห็นชั้นในแล้ว

'นิดา มาเกาอะไรตรงนี้ ถ้าใครมาเห็นเข้าล่ะ' เสียงในหัวได้แต่ดุด่าเธอ แต่ยังยืนแอบมองต่อไปอย่างไม่แสดงตัว

เด็กสาววัยใสก้มลงมองตุ่มแดงเล็ก ๆ บนต้นขา ลักษณะเหมือนตุ่มยุงกัดหรือแพ้อะไรบางอย่าง ชุดนอนสายเดี่ยวของเธอหย่อนลงเล็กน้อยตอนก้มลง

จังหวะบ้าบอนั่นทำให้เห็นอกอวบใหญ่ล้นมือ เห็นปลายถันสีชมพูอ่อนแวบหนึ่ง

ติณภพใจเต้นแทบผิดจังหวะ รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วร่างกาย แม้พยายามบอกตัวเองว่าอย่าคิด อย่าคิด อย่าคิดอะไร แต่ท่อนเนื้อกลางกายกลับทรยศ มันแข็งชันจนแทบขนานกับพื้น ภาพเธอครางเรียกชื่อเขาบนเตียงนอนผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้งแล้ว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะต่อต้านความต้องการภายในเมื่อเห็นสิ่งยั่วเย้าข้างบ้านในยามเช้า

นิดาโตแล้ว สวยมาก สวยไปทั้งตัว

เสียงชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เม้มปากยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่พักหนึ่ง จึงรีบเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อสงบอารมณ์ เห็นนิดามาตั้งแต่เด็กจะคิดอกุศลกับเด็กข้างบ้านได้ยังไง

อีกอย่างคุณพ่อนิดาก็ไว้ใจฝากฝังให้ติณภพดูแลนิดาเรื่อยมา หากคุณพ่อคุณแม่มีธุระไปต่างจังหวัด เมื่อตอนเด็กก็ฝากนิดาไว้กับติณภพช่วงสุดสัปดาห์ เขาเคยสอนเธอทำการบ้าน วาดภาพ ระบายสี ดูแลนิดาตั้งแต่เด็กเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

ติณภพบอกตัวเองว่าไม่ควรคิดเกินเลยกับนิดา แต่ภาพเด็กสาววัยใสนอนสำเร็จความใคร่บนเตียงทำเขาถึงกับเสียศูนย์ ยิ่งเธอเรียกชื่อเขา ครางชื่อเขา มันทำให้อารมณ์พลุ่งพล่านจนแทบปะทุออกมา

มือหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมากดเบอร์นิดา

เสียงโทรศัพท์นิดาดังขึ้นในห้องนอน เธอวางบัวรดน้ำสีขาวแล้วเดินเข้าไปรับโทรศัพท์ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นเบอร์อาติณโทรมาแต่เช้า

"ทำไมใส่ชุดนอนออกไปรดน้ำต้นไม้" เสียงเข้มแสดงความไม่พอใจกรอกมาตามสาย

"ทำไมเหรอคะอา รั้วบ้านนิดาสูงออก ไม่เห็นเป็นไรเลย"

"แต่ชุดนอนมันโป๊ไป ทำไมไม่ใส่เสื้อคลุม"

"นี่อาอยู่ตรงไหนคะ เห็นนิดาได้ไง"

"เอ่อ.. แค่เผอิญเดินออกไปสูดอากาศที่ระเบียงน่ะ เห็นนิดาออกมายืนรดน้ำต้นไม้พอดี คราวหน้าใส่เสื้อคลุมด้วย เราอ่ะโตแล้วนะ ระวังตัวหน่อย"

"ระวังตัวเหรอคะ"

"ก็ใช่สิ"

"จากอะไร" เสียงหวานล้อเลียน

"จากสายตาผู้ชายทั่ว ๆ ไป"

"แล้วอาติณถือเป็นผู้ชายทั่ว ๆ ไปรึเปล่าล่ะ"

"ไม่สิ ไม่เหมือนกัน อาเป็นห่วง อาเห็นนิดามาตั้งแต่เด็ก อาก็เป็นอาไง จะเหมือนผู้ชายทั่วไปได้ไง"

"อาอะไรเหรอคะ อาร์ ยู เรดดี้ (Are you ready?)" เสียงหัวเราะมาตามสาย นิดาจงใจกวนประสาทอาติณแต่เช้า

" ready อยู่แล้ว ว่าแต่ ready สำหรับอะไรล่ะครับ"

"ไม่อยากให้เป็นอาค่ะ นิดามีคุณอาน้องชายคุณพ่อตั้งสองคนแล้ว ส่วนอาติณ Are you ready to be my hubby?"

" ไม่เล่นสิคะนิดา" ติณภพทวนประโยคจากปากเด็กสาว มันหมายความว่าเขาพร้อมจะเป็นสามีเธอหรือยัง

"ไม่ได้พูดเล่นค่ะ นิดาพูดจริง"

" Hubby แปลว่าผัวนะนิดา อย่ามาแหย่อาเล่น"

"อาก็ฟังถูกต้องแล้วนี่คะ"

"นิดาโตแล้ว มาพูดเล่นแบบนี้ไม่ได้ค่ะ" เสียงต่ำห้ามปรามเธอ ติณภพกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

"อาติณอายุสามสิบแล้วนะคะ สุขสันต์วันเกิดค่ะ hubby" เสียงหวานหัวเราะคิกคักมาตามสาย

"เรียกอาว่า hubby อีกคำเดียวเจอดีแน่"

"คุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่ ไปสิงคโปร์หลายสัปดาห์ มาฟังนิดาเรียกที่บ้านสิ เหงาจะแย่มาให้เรียกหน่อยสิคะ จะเรียกดัง ๆ เลย" นิดายังยั่วคุณอาข้างบ้านต่อ

"ถ้าอาไปหา คงไม่ได้เรียก hubby นะคะ หนูคงได้ครางอย่างเดียว"

เธอหัวเราะแล้วกดวางสายทันที ทิ้งคนตัวสูงให้นอนหัวใจเต้นรัวอยู่บนเตียง

ติณภพหยิบเสื้อยืดขึ้นมาสวม แล้วรีบเดินลงไปชั้นล่าง เห็นทีต้องไปจัดการคนดื้อข้างบ้านหน่อยแล้ว

"อยากครางเรียกอาว่า hubby มากขนาดนั้นเลยเหรอ" เสียงต่ำขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

ติณภพอยากจับนิดาขึ้นพาดบ่าแล้วตีก้นเธอสักทีสองที เด็กดื้อต้องโดนทำโทษให้หลาบจำ