คุณอาขา อย่าทำหนู

old man ชายแก่

ในบ้านสองชั้นแบบโมเดิร์นขนาดใหญ่สุดหรูหรา ตกแต่งอย่างลงตัวสมกับเป็นบ้านของสถาปนิกหนุ่มฝีมือระดับประเทศ ผู้เป็นเจ้าของบริษัทออกแบบตกแต่งภายในยักษ์ใหญ่ อย่างบริษัท Creation D Interior

ท่ามกลางเสียงเพลงจังหวะรีมิกซ์แบบแดนซ์กระจายข้างสระว่ายน้ำ เบียร์สองลังหมดไปแล้ว ขวดเบียร์วางระเกะระกะ เตาบาร์บีคิวขนาดใหญ่เปื้อนเปรอะเลอะเทอะไปด้วยคราบคอหมูย่าง อาหารทะเลบางส่วนถูกย่างทยอยมาเสิร์ฟ บางคนกินเบียร์จนมึนก็เปลี่ยนไปยืนย่างอาหารให้สร่างเมา

ผู้ชายราวห้าหกคนเปลือยท่อนบนอวดกล้ามเนื้อหนั่นแน่นเพราะออกกำลังกายเป็นประจำ พวกเขายื่นแก้วเบียร์มาชนกัน แก้วกระดาษสีแดงในมือบรรจุเบียร์นอกรสนุ่ม มือล้วงน้ำแข็งก้อนในถังน้ำแข็งใส่ในแก้วเบียร์โดยไม่ใช้ที่คีบ ก็ไอ้แบบที่ชาวต่างชาติงงว่าประเทศไทยแลนด์ทำไมกินเบียร์ใส่น้ำแข็ง

กลุ่มเพื่อนกำลังชนแก้วกันอย่างเอิกเกริก ยกเว้นแต่เพียงเจ้าของบ้านที่กำลังคิ้วขมวดนั่งกัดริมฝีปากอย่างครุ่นคิด

กลุ่มชายหนุ่มสุดแซ่บกำลังปาร์ตี้กันอย่างสุดเหวี่ยงตั้งแต่ช่วงบ่าย มันคือปาร์ตี้ชนเบียร์ อวดซิกแพ็ค อวดรถคันใหม่ อวดรูปสาวเซ็กส์เอ็กซ์แตกในมือถือ พูดคุยเรื่องใต้สะดือตามประสาหนุ่มโสดวัยฉกรรจ์

วันนี้อากาศค่อนข้างร้อน คนพาตั้งเค้าคือติณภพ เขาชวนเพื่อนมาดื่มเบียร์เพื่อดับอารมณ์ร้อนรุ่ม การดื่มเบียร์เย็น ๆ ริมสระ ผลัดกันกระโดดน้ำ ย่างบาร์บีคิว ดีลงานกันบ้างตามประสาชายหนุ่มผู้ต้องสังสรรค์กันในแวดวงธุรกิจ ถือเป็นการฆ่าเวลาอันแสนน่าเบื่อหน่ายของบ่ายวันอาทิตย์

ติณภพรู้สึกหดหู่เพราะไร้ข้อความจากเด็กข้างบ้านเด้งมาในไลน์แชท เขาเช็คทุกช่องทางแล้วทั้งในเฟซบุ๊ค ในไอจีก็ไม่มีข้อความของเธอแม้แต่ข้อความเดียว

‘ยัยเด็กกะโปโลทำอะไรอยู่กันนะ หรือว่ากำลังไปบอกเลิกไอ้บอม’ ติณภพคิดเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียว หลังจากลั่นวาจาว่าอาไม่ง่ายแล้วยื่นข้อเสนออย่างมั่นใจให้เธอไปเลิกกับแฟน

“ติณ ติณ ไอ้ติณ..ไอ้ติณ ไอ้ติณณณณณ!!” ชายหนุ่มผิวคล้ำรูปร่างล่ำสันเรียกติณภพอย่างดัง

“อะไร... เรียกกูทำไม ตะโกนเหมือนโบกสิบล้อไปได้ กูอยู่ใกล้มึงแค่นี้เอง” ติณภพหันไปหาเพื่อนชื่อฮ่องเต้ หนุ่มหล่อเจ้าของโรงน้ำแข็งผลิตส่งตามร้านสะดวกซื้อทั่วประเทศ

“มึงมานั่งทอดอาลัยเป็นพระเอกมิวสิคอะไรล่ะ เบียร์แก้วเดียวมึงจะถือไว้ทั้งชาติรึไง แม่ง ไม่ยกสักที”

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ เลิกกับแฟนหลายเดือนแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วมาทำหน้าเหมือนควายผิดหวังทำไม” เพื่อนของติณภพชื่อฟิวส์ก้มลงมาจ้องหน้า

“เสือกอีกละ! กูชวนพวกมึงมากินเบียร์ ไม่ใช่มาวิเคราะห์อาการทางจิตของกู” ติณภพกระดกเบียร์ในแก้วกระดาษดื่มรวดเดียวจนหมด

“แม่ง นั่งใจลอยจนเบียร์จืด มีอะไรก็เล่าให้พวกกูฟังสิ จะได้ช่วยกันแก้ไข หรือมึงเครียดเรื่องงาน ปีนี้บริษัทมึงกำไรหลายสิบล้าน แล้วมึงมีเรื่องเครียดอะไรอีก” เสียงนุ่มจากปากเพลิง หนุ่มซิกแพคแน่นอีกคนเดินมาเติมเบียร์ เมื่อเห็นติณภพทำหน้าคิดหนักเหมือนคนกำลังจะล้มละลาย เพื่อนถึงกับส่ายหัว

“กูพูดได้เหรอวะ” เมื่อเงียบอยู่พักใหญ่จนเพื่อนเอือมระอา สถาปนิกหนุ่มไฟแรง(สูง) ก็เอ่ยออกมา

“เออ มีไร จะเล่าก็เล่า ไม่เล่ามึงก็อมให้เน่าอยู่ในปากคนเดียวแหละ พวกกูไม่ได้ขอร้องจะฟัง” ฮ่องเต้ยื่นหน้าเข้าไป ใจจดจ่อรอฟังเรื่องของเพื่อนสนิท

“กู....เอ่อ กูคิดว่ากูหลงรักยัยเด็กข้างบ้านที่ชื่อนิดาว่ะ” ติณภพโพล่งออกมา

เสียงกลุ่มเพื่อนหัวเราะขึ้นพร้อมกัน ในที่สุดก็ได้ยินติณภพสารภาพความในใจ เพื่อนสนิทของติณภพบางคนคบกันมาหลายปีตั้งแต่สมัยเรียน เคยเห็นนิดามาตั้งแต่สมัยประถมเช่นกัน เมื่อได้ยินเพื่อนสารภาพก็ถึงกับหัวเราะออกมา

คิดไว้ไม่ผิดว่าติณภพต้องแอบมีใจให้เด็กสาวข้างบ้าน เห็นเอาใจใส่เกินผู้หญิงทุกคนที่เคยคบ แต่ติณภพก็ให้เหตุผลว่าที่ดูแลนิดาเพราะเป็นเพื่อนบ้านกันเท่านั้น เพื่อนทั้งกลุ่มไม่ค่อยเชื่อนัก เพราะเห็นว่าหากเป็นเรื่องของนิดา ติณภพจะกระตือรือร้นทุกเรื่องเป็นพิเศษ ทุกคนคิดว่าติณภพอาจมีใจปฏิพัทธ์ต่อเด็กสาว แต่ติดที่เธอยังเด็กเกินไป

“ชอบก็จีบดิวะ” ฟิวส์เอาศอกกระทุ้งแขนเพื่อนเชิงหยอกเย้า

“ก็นิดามีแฟนอยู่” ติณภพเทเบียร์ลงในแก้ว ยังไม่ทันน้ำแข็งจะให้ความเย็นเขาก็ดื่มเบียร์รวดเดียวจนหมด

“แดกเบียร์โหดเหมือนโกรธเป็ด กลุ้มเหรอวะ”

“เปล่าหรอก เด็กนั่นก็ดูจะชอบกูเหมือนกัน..น่าจะชอบมากด้วย” ติณภพวิเคราะห์ภาษากายของนิดา เธอแสดงออกชัดเจนว่าชอบเขาอย่างออกนอกหน้า

แต่! ติดตรงที่เธอเข้าปีหนึ่งปุ๊บ เธอก็ไปคบกับไอ้เด็กสุดหล่อชื่อไอ้บอม

“อ้าว แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหนล่ะครับเพื่อน”

“ก็ตรงน้องเขามีแฟนแล้วไง” เพลิงพูดขึ้นมา

“แต่กูบอกให้นิดาไปเลิกแฟน ค่อยมาคบกัน” ติณภพเทเบียร์ลงในแก้วอีกครั้งแล้ว

“อย่าเพิ่งดื่มครับ คุยกันก่อน หมายถึงอย่าเพิ่งแดกเบียร์จนสติหลุด” ฮ่องเต้หยิบแก้วเบียร์ออกจากมือติณภพ

“สรุปว่าเขาเลิกรึยัง กูคิดว่าเขาไม่เลิกหรอก มึงเคยบอกว่าแฟนเด็กข้างบ้านหล่อฮอทไม่ใช่เหรอ แถมเด็กกว่ามึงเป็นสิบปี เขาจะเลิกมาเอาคนแก่ทำสากกะเบืออะไรล่ะ” เสียงถามอย่างล้อเลียนดังขึ้นจากสระว่ายน้ำ เพื่อนอีกคนของติณภพชื่อกุชชี่ หัวเราะเหมือนเยาะเย้ย

“หัวเราะอะไรวะ ไอ้กุดจี่ กูยังไม่แก่ ย้ำ ว่ากูยังไม่แก่” ติณภพหันไปอย่างหัวเสีย