"แล้วนี่ร้องไห้ทำไม ก็ฉันบอกว่าฉันจะโอนเงินเข้าบัญชีให้ก้อนหนึ่งไง หรือฉันพูดอะไรผิด?" โคลินยังคงไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่ตนเองพูดออกมานั้นมันทำร้ายจิตใจของคาเทียร์มากแค่ไหน เธอได้แต่จ้องมองใบหน้าหล่อคมคายด้วยความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไป เพราะตัวเธอเองก็รู้ดีว่าสถานะของตนกับมาเฟียหนุ่มก็คงเป็นได้แค่ความสัมพันธ์ชั่วคราว วันหนึ่งก็ต้องแยกจากกันไปและกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ หญิงสาวจึงปัดความคิดฟุ้งซ่านและเรียกสติของตนเองกลับมา
"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แต่ถึงยังไงวันนี้ฉันก็จะไปเดินแบบนะคะ" คาเทียร์พูดจบก็เดินตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที โคลินมองตามแผ่นหลังขาวเนียนเปลือยเปล่าด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจที่หญิงสาวไม่ทำตามที่ตนบอก
งานแฟชั่นโชว์
คาเทียร์ขับรถมาถึงงานเดินแบบก่อนเวลางานจริงจะเริ่มขึ้น วันนี้โคลินอนุญาตให้เธอขับรถออกมาเองเพราะเห็นว่าหญิงสาวยังคงมีท่าทางโกรธเคืองเขาอยู่เลยไม่อยากขัด
