Don’t Love รักร้ายๆของนายเย็นชา

@สิงหา "มึงไม่คิดจะเปิดใจรับใครเข้ามาเลยเหรอวะ พลอยใสเขาเริ่มต้นใหม่ไปนานแล้ว เหลือแต่มึงที่ยังจมอยู่ที่เดิม จะทำให้หัวใจตัวเองเจ็บไปถึงไหน" คำถามที่เพื่อนๆและคนสนิทของผมมักจะถามผมอยู่เสมอ ความจริงแล้วผมเองก็อยากจะหลุดพ้นจากความรู้สึกเจ็บหน่วงในใจแบบนี้อยู่เหมือนกัน กับความรักที่ผมเคยมีแล้วทำมันหลุดหายไปอย่างไม่น่าให้อภัย "อารมณ์รัก" ของผมมันเหมือนดั่งรถวิ่งเร็ว ๆ เวลาเกิดอุบัติเหตุแรงๆ หน้ารถยุบพังเสียหายไปจนถึงเครื่องยนต์ รถพังยังส่งเข้าศูนย์ทำการซ่อมบำรุงใช้เวลานานกว่าจะกลับคืนสภาพเดิม ความรักของผมก็เช่นกันมันพังลงไปแล้ว ความรู้สึกมันเหมือนกับแก้วที่มันแตกร้าว ชาตินี้คงยากจะประสานกันได้เหมือนเดิม โลกใบนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอนเลยสักอย่าง คนบางคนมีความสุขในทุกวันที่ตื่นเช้า เพราะมีความรักอยู่ในดวงตา แอบหันไปข้าง ๆ ก็เจอคนรักคอยยิ้มให้ หัวใจก็ค่อย ๆ พองโต ครั้งหนึ่งผมเคยเป็นคนโชคดีแบบนั้น แต่วันนี้ความรักดีดีไม่อยู่ข้างผมอีกต่อไปแล้ว บางทีโลกของเราก็สวยจนเว่อร์ เมื่อคนเรามีความรัก แต่ถ้าวันหนึ่งความรักได้ทำการ "หักอก" เราอย่างไม่ไยดี วันนั้นเราคงอยากหลับตา...ไม่คิดจะตื่น ขาดกำลังใจในการทำสิ่งต่าง ๆ อย่างที่เคยทำหัวใจเริ่มเปราะบาง และค่อย ๆ แฟบลงเรื่อย ๆ อย่างเช่นผมตอนนี้ กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวัน ต้องจ่มอยู่กับความรู้สึกเดิมๆ ตัดใจไม่ขาดสักที ไม่ได้อยากแย่งชิงให้เธอกลับคืนมา เพราะตอนนี้เธอได้เจอกับคนที่รักเธอมาก ทำให้เธอได้มากกว่าคนอย่างผม แต่ความรู้สึกผิด เสียดายวันเวลาที่เคยมีค่า แต่ผมกลับไม่เคยเห็นค่าของมัน มารู้ตัวอีกทีในวันที่สาย ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้..ความเศร้ายังคงทำหน้าที่ของมัน บวกกับวันเวลาที่มีแต่จะหมุนเวียนผ่านไป ตามคอนเซ็ปต์ที่ไม่เคยรอใคร คนไม่เอาไหน รักษาใครไว้ไม่ได้อย่างผมเริ่มคิดมากตั้งแต่วันแรกที่เขาจากไป ที่ผ่านมาเคยมีกัน 2 คน วันต่อไปจะเหลือเพียงเราคนเดียวที่ "ต้องอยู่" อย่างโดดเดี่ยวทั้ง ๆ ที่ไม่มีกำลังใจจะอยู่ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ คนเราถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็ต้องเดินต่อไป อดีตอาจทำร้ายหัวใจเราจน "เจ็บ" แบบที่คนในโลกนี้ไม่มีวันเข้าใจ และปัจจุบันเราอาจต้อง "ทนอยู่" กับความรู้สึกที่เปลี่ยวเหงาทั้ง ๆ ที่หมดแรงจะรับมือไหว แต่รู้ไหม ไม่ว่าอะไรจะหายไปจากชีวิต ผมบอกตัวเองว่า "ช่างมัน" หลับตาแค่ข้ามคืนก็ผ่านไปแล้ว หัวใจที่เคยมีรัก ตอนนี้มันถูกปิดตายเอาไว้ คนแบบผมไม่เหมาะที่จะมีความรัก กำแพงที่ก่อขึ้นในใจมันสูงจนตัวผมเองคิดว่าชาตินี้ผมคงไม่คิดจะรักใครได้อีก ขออยู่คนเดียวแบบไม่รักใคร อยู่กับหัวใจร้างๆพังๆยังจะดีกว่า @ก่อนเปิดภาคเรียน "ไง เพื่อนรักคานทอง วันนี้มึงไม่แดกเหล้า ? : ยังคงเป็นเสียงของไอ้ธันวา เพื่อรักเพื่อนยากของผม บางทีก็อยากจะขอบคุณมากนะ ที่ทุกช่วงเวลาชีวิตที่ย้ำแย่ ก็มีมันนี่แหละที่อยู่เป็นเพื่อน คอยดูแลผมตลอด ถ้าตัดความปากหมาออกไป มันคือเพื่อนนัมเบอร์วันที่โคตรจะดีของผมเลยก็ว่าได้ "แดกทุกวัน กูก็เบื่อเป็นไหม ? "อ้าว...มึงเบื่อเหล้าเป็นด้วยเหรอ....กูนึกว่ามึงจะแดกเหล้าแทนข้าวแทนน้ำซะอีก... : ธันวา "ไอ้เชี่ย ! มาหากูมีอะไร พูดมา อย่ามากวนตีน "เออ..กูได้ยินว่าพายุกับพลอยใสไปเรียนต่อด้วยกันที่อังกฤษ..กูกลัวว่ามึงจะคิดมากจนตรอมใจตาย เลยแวะมาดูหน่อย : ธันวา "กูทำใจได้มากแล้ว...เขาไปก็ดีเหมือนกัน..อนาคตของเขาจะได้ดีกว่าตอนที่อยู่กับกู : สิงหาก้มหน้าเศร้า "เอาอีกแล้ว..ปากบอกว่าดี แต่ดูมึงทำหน้า อย่างกับโลกทั้งใบมันจะดับลงให้ได้ : ธันวา "เออ..กูไม่เป็นไร...ไม่ต้องห่วงหรอก..กูเจ็บจนชินชาไปหมดแล้ว...ทำไงได้วะ...ที่มันจบแบบนี้เพราะตัวกูเองทั้งนั้น... "ทำไมมึงไม่เปิดใจรับใครเข้ามาบ้าง อยู่คนเดียวมันเหงานะโว้ย : ธันวา "คนเดียวที่ไหน มึงก็พอๆกับกูไหม.. "เออ..แต่กูก็ยังพอถูๆไถ่ๆกับใครไปแต่ละวันได้ แต่มึงอ่ะดิ...จะถูกับเสาไฟฟ้ารึไง..ของมันต้องปลดปล่อยนะโว้ย : ธันวามันพูดทีเล่นที่จริง "มึงเลิกเอาเรื่องเซ็กส์มายุยงกูได้แล้ว กูไม่สนใจ...นี่กูยังคิดไม่ตกกับยัยเด็กที่แม่กูหามาให้ ไม่รู้จะสลัดออกจากชีวิตยังไง... "เออใช่....เห็นคุณอาบอกน้องจะบินมาเรียนต่อที่เมืองไทยนิ...มาวันไหนวะ : ธันวามันพูดขึ้นพร้อมกับสายตาเปล่งประกาย "เห็นบอกวันมะรือมั้ง แม่สั่งให้กูไปรับยัยเด็กนั่น กูโคตรอึดอัดเลยวะ "อึดอัดทำไม....มึงควรจะเปิดใจให้น้องเขานะ...กูไปสืบมาแล้ว...น้องเขานิสัยดีนะ. : ธันวา "แล้วมันเรื่องอะไรของมึง...ทำไมมึงต้องไปสืบเรื่องของยัยนั่นด้วย "เอ้า..! แฟนในอนาคตของเพื่อนรักกู กูก็ต้องแสกนหน่อยไหม... : ธันวา "สืบมาแล้ว ? "อืม...น้องชื่อ พาขวัญ เรียนจบมัธยมปลายจากออสเตรเลีย..พื้นเพครอบครัวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ การท่องเที่ยว และการโรงแรม พาขวัญย้ายไปอยู่กับพ่อแม่ที่ออสเตรเลียตั้งแต่อายุได้ 12 ขวบ ก่อนจะถูกบังคับให้ย้ายกลับมาเรียนที่ไทยในเทอมนี้เพราะปัญหาด้านธุรกิจของครอบครัว ซึ่งก็มีพ่อแม่ของมึงที่รับปากจะดูแลเธอตลอดระยะเวลาที่เธอมาอยู่ที่นี่ : ธันวาหยิบเอกสารในมือขึ้นมาอ่านให้สิงหาฟัง ก่อนจะสาธยายประวัติส่วนตัวของพาขวัญ "หึ...ที่แท้ก็เข้าหากูเพราะเงินอีกตามเคย "ยังไงวะ : ธันวา "ก็เมื่อกี้มึงบอกที่บ้านเขามีปัญหา....คงจะหวังพึ่งพาครอบครัวกูล่ะสิ "โธ่ ไอ้เพื่อนรัก มึงก็คิดได้เนาะ....ปัญหาอะไรยังไม่รู้เลย เขาเป็นคนแบบไหนก็ยังไม่เคยทำความรู้จัก มึงตั้งแง่กับเขาซะแล้ว... : ธันวา "..........(เงียบ) "กูว่ามึงลองเปิดใจหน่อย พาขวัญเป็นเด็กน่ารักนะ...กูไปสืบมาแล้ว.. น้องมันโคตรน่ารัก งานดีโคตร ขนาดกูเห็นแค่ในรูป ยังชอบเลย : ธันวา "ชอบมึงก็เอาไปดิ.....เอาไปให้ห่างจากกูได้ยิ่งดี "มึงอย่าพึ่งพูดไป ถ้าไม่ติดว่าน้องเป็นว่าที่คู่หมั้นของมึงนะ กูจีบแน่ : ธันวาหัวเราะออกมา แต่เชื่อไหมว่า สิ่งที่เขาพูดเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้จริงๆ "อยากจีบก็จีบ....กูไม่คิดจะสนใจใครอยู่แล้ว... "ให้มันจริงเหอะ...อย่ากลืนน้ำลายตัวเองล่ะกัน : ธันวา "ไม่มีวัน...