ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อที่จะมาทำอาหารให้พาขวัญ..กะว่าจะง้อคนเป็นน้องสักหน่อย แต่พอเดินไปดูที่ห้องนอนเล็ก กลับพบว่าห้องไม่ได้ล็อคและพอเปิดประตูเข้าไป กลับไม่พบแม้แต่เงาของคนเป็นน้อง ผมเดินหาพาขวัญทุกซอกทุกมุมของห้องแต่ก็ไม่พบ...และสายตาคมของผมก็ดันไปสะดุดอยู่ที่กระดาษโน๊ตแผ่นเล็กที่แปะเอาไว้ข้างหัวเตียง
"ขอบคุณนะคะที่ยอมเปิดใจให้ขวัญ.. แต่ขวัญเองไม่เก่งพอที่จะรอให้พี่ลืมใครคนนั้น..ขวัญขอคืนพี่ให้กับเจ้าของตัวจริง...เรื่องของเราขอให้มันเป็นเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป...ขอบคุณที่สอนให้ขวัญรู้จักคำว่ารัก..ขอให้พี่ดูแลหัวใจของพี่ให้ดี คำอวยพรจากน้องสาว .."
"เชี้ยเอ๊ย ! งานเข้าแล้วกู....
ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย ไม่น่าล่ะเมื่อคืนผมเคาะประตูห้องพาขวัญไม่ยอมเปิดเลย นี่คงจะน้อยใจผมมากถึงกับหนีไปโดยไม่บอกกล่าว ผิดที่ผมเองที่ทำให้น้องคิดเลยเถิดไปแบบนั้น...ใจผมมันร้อนแต่ผมพยายามตั้งสติ..เมียห
