หญิงสาวตอบเสียงแผ่วและจู่ ๆ เหมือนเขาจะนึกอะไรได้ คริสเตียนขยับตัวนั่งบนเบาะของเขาตามปกติก่อนพูดขึ้นว่า
“ไปที่ห้องกันเถอะ...เรามีเรื่องที่ต้องพูดกันอีกเยอะ”
เขาตัดบทก่อนจะปลดล็อคเข็มขัดและเปิดประตูออกไป คุณหมอสาวซึ่งอยู่ในชุดกระโปรงผ้ามัสลินสีชมพูตามเขาเข้าไปในโรงแรมหรูโดยไม่พูดอะไรกระทั่งถึงห้องพักของคริสเตียน
มันเป็นห้องสวีทหรูหราและเธอก็รู้ว่ามันเหมาะกับนายทหารที่เกิดมาในตระกูลมั่งคั่งของนายพลคาร์ลอยู่แล้ว แต่โดยปกติเธอไม่เห็นความทะนงตัวที่คริสเตียนแสดงออกกับคนภายนอก แม้เขาจะเป็นคนเคร่งขรึมเหมือนพ่อของเขาทว่านิสัยอย่างหนึ่งของคริสเตียนที่เธอรู้จากแม่บุญธรรมคือเขาแค่เป็นคนพูดน้อยต่อยหนักเท่านั้น
“นั่งก่อนสิ”
เขาหันมากล่าวกับน้องสาวบุญธรรมที่ยืนนิ่งอยู่ตรงกลางห้องโถงขนาดใหญ่ประดับด้วยแชนเดอร์เลียคริสตัลอลังการ คริสเตียนอยู่ในชุดลำลองแต่ยังสวมแจ็คเก็ตหนังมองร่างเล็กบอบบางด้วยความรู้สึ
