นางกล่าวพลางหรุบตาลงต่ำมองที่ท้องของหลานสาวและนั่นทำให้รชนิชลถึงกับพูดอะไรไม่ออก แวววลีลูบบนท้องใต้ชุดคลุมและรู้สึกถึงแรงกระตุกจากภายในที่กระทุ้งเบา ๆ
“หนูควรจะให้อภัยเขาเรื่องของวี...ป้าคิดว่าตอนนี้คาร์ลอสคงไม่ได้คิดเรื่องอื่น ป้ารู้ว่าเขามาที่นี่ก็เพราะอยากจะเห็นหน้านินีนะ”
รชนิชลเม้มปากเป็นเส้นตรง “เขามาเพื่อเยาะเย้ยเราค่ะป้า”
“นินี”
หญิงสาวยิ้มขื่น “เขามาเพื่อจะเห็นความทุกข์ของเรา เขาคงอยากจะซ้ำเติม อยากทับถมพวกเราจะแย่”
“นินี...หนูควรทำความเข้าใจคาร์ลอสเสียใหม่นะลูก”
“หนูเข้าใจเขาค่ะ เข้าใจดีว่าคาร์ล...ไม่เคยอภัยให้เรา”
“นินี...ตั้งแต่หนูกลับมาอยู่ที่นี่ป้าไม่เคยเอ่ยถามอะไรหนู แต่วันนี้ป้าอยากถามลูกสักครั้ง อย่าโกรธป้าเลยนะถ้าจะถามว่า...สิ่งนี้...เป็นสิ่งที่มีค่า...สำหรับคาร์ลใช่มั้ยลูก”
แวววลีทาบมือลงบนท้องของรชนิชลและทำให้หญิงสาวนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เป็นความจริงอย่างที่ป้าของเ
